Γέλια, χαρές, της Ανοιξης τραγούδια.
Φως που ατέλειωτα παίζει
με των λουλουδιών τα χρώματα τα μοναδικά.
Παιχνιδιάρικα, η αύρα απαλά,
της μυγδαλιάς τα πέταλα γλυκοφιλά.
Από τα ανασκιρτήματα, σκορπίζονται
ολόγυρα τα ανθοπέταλά της τα λευκά.
Κάτασπρη, μυρωμένη, ολόγυρα πέφτει βροχή.

Ξεχειλίζει από τα στήθη
η ευωδιά η δροσοστολισμένη
και φτάνει ως τα ουράνια.
Ολάνοιχτα, όνειρα γλυκά, βλέπουν τα μάτια.

Θεέ μου πώς ζήλεψα την μικρή την μυγδαλιά!
Να γίνονταν και το δικό μου πέρασμα
να σκόρπιζε ολόγυρα άρωμα και μοσκοβολιά
κι η θύμησή μου στους κατοπινούς
να γιόμιζε με ρόδα την καρδιά…