«Το πνεύμα των πατέρων μας πλανάται στην Ανατολή, αθόρυβο και αθώρητο ωσάν πνοή Ζέφυρου, και μας φρουρεί τα ορόσημα, που μ’ αίμα χάραξε η φυλή, με συντροφιά του τ’ όραμα του προαιώνιου ονείρου» Το 1922 κάτω από τα ερείπια των ονείρων και των ελπίδων μας, θύματα των άνομων συμφερόντων των μεγάλων και του εθνικού διχασμού τάφηκαν 1.
Κύριε Διευθυντά, Σαν σήμερα πριν από 50 χρόνια, Μαΐου 7 -1972 έγινα μέλος στον Μακεδονικό Σύλλογο «Αιμιλιανός» στην πόλη του Λόουελ Μασαχουσέτης νεοφερμένος τότε από την Ελλάδα.
Κύριε Διευθυντά, Με την ανοιξιάτικη πανσέληνο και τους ανθισμένους κήπους και τα περιβόλια περνάω τις μέρες μου στα φυτεμένα αυλάκια από λαχανικά και βιολογικά προϊόντα που έχουν τη φύση μέσα τους και την αγάπη της μητέρας γης χωρίς λιπάσματα και ραντίσματα για ασθένειες.
Κύριε Διευθυντά, Επιθυμώ να εκφράσω τις σκέψεις μου διά την εορτή της Μητέρας(Mother’s day).
Κύριε Διευθυντά, Το βόρειο τούτο τμήμα της χώρας αποτέλεσε ανέκαθεν αναπόσπαστο ελληνικό τμήμα.
Κύριε Διευθυντά, Διαβάσαμε στον «Εθνικό Κήρυκα» το δημοσίευμα που λέει για την οικονομική πορεία του ανθρώπου και θα ήθελα να πω κι εγώ δυο λόγια για τη βιολογική πορεία του ανθρώπου, μιας και εγώ είμαι τώρα υπερήλικας και εξ ιδίων κρίνω τα γεγονότα.
Κύριε Διευθυντά, Με τον ανοιξιάτικο δροσερό αέρα κυματίζουν τα καταπράσινα σιτάρια μέσα στα χωράφια, όλα στο ίδιο ανάστημα, ψωμωμένα και γεμάτα από ήλιο και από τις σταγόνες της βροχής.
Κύριε Διευθυντά, Καίει ακόμη στο καντήλι το φως το αληθινό της Αναστάσεως και σκορπάει γύρω στα εικονίσματα τη θεία αλήθεια και τη συνέχεια της παραδόσεως πιο δυνατή και ζωντανή από τα περασμένα χρόνια.
«Μια προσευχή, μια δέηση από τα μύχια της ψυχής μου αρχινάω προς εσένα, γυναίκα ιερή, βωμό τώρα ανυψώνω σου κι εκεί την ίδια μου ψυχή απιθώνω» Μ’ αυτά τα λόγια τραγουδάει ο ποιητής τη γυναίκα σύμβολο αξεδιάλυτο και ανεξερεύνητο που στην ύπαρξή της ενώνονται μυστικά, άβυσσοι και ουρανοί.
Κύριε Διευθυντά, Για τη Μικρασιατική Καταστροφή, για όλους τους πρόσφυγες, με τους στίχους του Γιώργου Σεφέρη.
Κύριε Διευθυντά, Τρομερά πράγματα γίνονται σε αυτόν τον πόλεμο της Ουκρανίας, που εδώ και δύο μήνες σχεδόν συνεχίζεται χωρίς να φαίνεται να έχει τέλος.
Κύριε Διευθυντά, Καταρχήν, εκ μέρους της Ομοσπονδίας και των συλλόγων μελών, εύχομαι σε όλους το ανέσπερον φώς της Ανάστασης να φωτίσει το δρόμο προς μία αλλαγή η οποία είναι απαραίτητη για όλα τα δρώμενα της σημερινής εποχής και να χαρίσει υγεία και χαρά σε όλους.