Κύριε Διευθυντά,

Αναγγέλλεται η πρώτη περιφανής νίκη του ένδοξου Ελληνικού Στρατού στις 21 Νοεμβρίου 1940. Οι ήρωες του Ελληνοϊταλικού πολέμου εισέρχονται θριαμβευτικά στην πόλη της Κορυτσάς. Η Γαλανόλευκος ανυψώθηκε και πάλι και εκυμάτισε περήφανη στην Κορυτσά, στην πιο μεγάλη πόλη της Βορείου Ηπείρου.

Οι στρατιώτες της φασιστικής Ιταλίας ταπεινωμένοι εγκατέλειψαν την οχυρωμένη πόλη, άπειρο πολεμικό υλικό, πολλά πυροβόλα και περίπου χίλιους πεντακόσιους αιχμαλώτους. Οι κάτοικοι της πόλεως, έξαλλοι από ενθουσιασμό υποδέχθηκαν με ελληνικές σημαίες τον Ελληνικό Στρατό και όλοι μαζί ετέλεσαν μεγάλη Δοξολογία στο Μητροπολιτικό Ναό.

Η Κορυτσά του 1940-41 ξαναβρήκε την ποθητή της εθνική ελευθερία. Είναι η πόλη που είχε παλέψει επί αιώνες για να διατηρηθεί ανόθευτος ο Ελληνισμός της και η Ορθοδοξία. Η πόλη που είχε καλλιεργήσει τα Ελληνικά Γράμματα στα σκοτεινά εκείνα χρόνια της τουρκοκρατίας, τη μουσική, τη γυμναστική και είχε γίνει ο φάρος του Ελληνισμού στην ακριτική αυτή περιοχή.

Η πόλη που ήταν το προπύργιο της Ορθοδοξίας, με τις ωραίες εκκλησίες της, με τη βαθειά πίστη της, με τα χριστιανικά της έθιμα, με τη Βυζαντινή μουσική. Αυτή η πόλη Ηπειρώτικου Ελληνισμού «κατελήφθη» και πάλι από τα ηρωικά στρατεύματα του 1940 για να ξαναγίνει μέλος της μητέρας Ελλάδος.

Ο κόσμος έμεινε έκπληκτος από τις μεγάλες στρατιωτικές επιτυχίες των Ελλήνων. Ναι, αγαπητοί θαυμαστές της Ελλάδος και του ένδοξου στρατού της, το όνομα της Ελλάδος στάθηκε πολύ ψηλά και πολύ στο πλευρό σας. Αλλά με τι εστέψατε τους ήρωες του 1940, όταν ο φασισμός και ο ναζισμός κατατροπώθηκαν; Με το φαρμάκι της αχαριστίας! Αφήσατε και πάλι τους μάρτυρες κατοίκους της Κορυτσάς στα δεσμά των Τουρκαλβανών, που σας εκήρυξαν τον πόλεμο σαν σύμμαχοι του ιταλικού φασισμού.

Οπως λέει κι ο ποιητής:

«Ω, αν έφτανε το μάκρος του πυρός μου

στα χώματά σου αστρομέτωπη Ηπειρός μου!

Ετσι, ναι στον αγώνα σου αποδύσου

σύμβολο ιδέας αιώνιας και αιθέριας

των θρύλων μάνα και της ελευθερίας,

καμάρι μου να ‘μαι παιδί σου!»

Κώστας Στούπης

Βοστώνη, ΜΑ