Οχι, δεν είναι μόνο ο κορωνοϊός η θανατηφόρα λοιμική των ημερών μας που θερίζει ζωές και σκορπά την πίκρα και τον πόνο σε οικογένειες, γνωστούς και φίλους από τους οποίους στερεί πρόσωπα αγαπημένα και φιλικά. Είναι δυστυχώς και η λοιμική των ναρκωτικών, η οποία βρίσκεται σε έξαρση εδώ στη χώρα μας, τις Ηνωμένες Πολιτείες, σε σημείο που έχει οδηγήσει στον τάφο πάνω από εκατό χιλιάδες ανθρώπους, η πλειάδα τους νέοι και νέες, από υπερβολική δόση.

Ναι, αυτή η είδηση δεν είναι απλώς οδυνηρή και έμπονη, είναι πραγματικά τραγική γιατί εδώ πια θα μπορούσαμε να κάνουμε λόγο για εθελούσιο θάνατο για να χαρακτηρίσω πιο κομψά την αυτοκτονία. Αμφιβάλλει μήπως κανείς ότι αυτοκτονούν ουσιαστικά όσοι κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών φτάνοντας με την υπερβολική δόση τους μέχρι τον τάφο;

Επιτέλους κάποια στιγμή η πανδημία του κορωνοϊού θα περάσει με τους εμβολιασμούς και τα φάρμακα και σίγουρα θα είχε περάσει αν δεν υπήρχε αυτός ο ανόητος εσμός των αντιεμβολιαστών, των διαφόρων «πνευματικών γκουρού» -μιλώ για την Ελλάδα, Κύπρο, Αγιο Όρος και βέβαια και εδώ– αλλά ο «ιός» των ναρκωτικών θα συνεχίσει να δημιουργεί ανθρώπινα ερείπια και νεκρούς.

Να πούμε και τούτο: Δεν είναι μυστικό ότι και στη δική μας Ομογένεια έχουμε αυτό το θανατηφόρο σαράκι που κατατρώγει δυστυχώς νέα παιδιά σπέρνοντας θλίψη στους γονείς τους οι οποίοι δεν αντιμετωπίζουν μόνο την πίκρα του θανάτου τους, αλλά και το στίγμα ότι το παιδί τους πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Γι’ αυτό και αναγκάζονται να λένε σε συγγενείς και φίλους και να γράφουν στις νεκρολογίες πως το παιδί τους απεβίωσε «αιφνιδίως» ή από «παθολογικά αίτια». Μα θα μου πείτε γονείς είναι, τι να πουν;

Δίχως να επιθυμώ να επιρρίψω ευθύνες, ωστόσο το αυτονόητο ερώτημα είναι άραγε έκαναν τη δουλειά τους ως γονείς τότε που έπρεπε; Ισως ναι, αλλά ίσως και όχι. Κι ίσως η αναζήτηση υπαρξιακών απαντήσεων νοηματοδότησης της ζωής να ήταν και η καταφυγή των παιδιών τους σε τεχνητούς, αλλά θανατηφόρους τελικά «παραδείσους».

Θεόδωρος Καλμούκος