Ο Δημήτρης Κοντομηνάς, κουμπάρος, αγαπητός φίλος μου και φίλος της Κοινότητάς μας έφυγε από την ζωή.

Τα τελευταία χρόνια του τα πέρασε σε νοσοκομείο των Αθηνών καθώς αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας.

Φίλοι που τον είχαν επισκεφθεί σχολίαζαν ότι ο θάνατός του ήταν μια λύτρωση.

Αυτό πάντως που αναμφισβήτητα μπορεί να λεχθεί, είναι ότι ο Δημήτρης την έζησε τη ζωή του.

H ιστορία της γνωριμίας μου με τον Δημήτρη είναι ενδιαφέρουσα.

Ο Δημήτρης, όπως όλοι τον αποκαλούσαν, θα φιλοξενούσε στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του ’80 τους κορυφαίος πωλητές της Interameican, της ασφαλιστικής του εταιρείας, και είχε ζητήσει να με δει όπως θα έβλεπε και τον Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο. Είχε, όπως έλεγε, ακούσει καλά πράγματα για μένα.

Εγώ όμως δεν τον γνώριζα και ήμουν διστακτικός να τον συναντήσω.

Επέμενε όμως τόσο πολύ που στο τέλος ενέδωσα. Και ευτυχώς.

Από την πρώτη ματιά γίναμε φίλοι και αργότερα κουμπάροι.

Ο Δημήτρης ήταν μία ηγετική μορφή.

Χαρισματικός, δημιουργικός και διορατικός επιχειρηματίας, με σπουδαίες γνώσεις πολύ πέρα από το επάγγελμά του, είχε την ικανότητα να βλέπει πολύ μπροστά. Πολύ πιο μπροστά από τους ανταγωνιστές του.

Σπούδασε στο Αμερικανικό Κολλέγιο στην Βηρυτό, τότε που ήταν σπουδαίο, κι ανακάλυψε το ταλέντο του ως πωλητής ασφαλειών.

Από εκεί και πέρα ίδρυσε μία τεράστια ασφαλιστική εταιρεία, την Interamerican, εισάγοντας στην Ελλάδα την νοοτροπία και ασφαλιστικά προϊόντα από την Αμερική. Δεν έχανε κανένα από τα συνέδρια του Οργανισμού Ασφαλιστών Αμερικής.

Μαζί με τις άλλες πολλές επιχειρήσεις του, δημιούργησε και την Interbank στην Αστόρια, στη γωνία Broadway και 31 Δρόμοι. Ηταν μία τράπεζα που  στελέχωσαν και εργάστηκαν πολλοί ομογενείς και η οποία στάθηκε με αγάπη δίπλα στον ομογενή της πελάτη. Αργότερα πουλήθηκε στην Marathon Bank και έτσι ο Δημήτρης αποτραβήχτηκε, αφού έχει αποκομίσει εν τω μεταξύ ένα σοβαρό κέρδος.

Δημήτρη σε αποχαιρετώ με αγάπη και συγκίνηση. Θα μου μείνεις αξέχαστος.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει!