Η Ομογένεια, με την επίσκεψη του Πρωθυπουργού της Ελλάδος στις ΗΠΑ, είχε την τιμητική της αλλά είχε και την ευκαιρία να αναδείξει προς κάθε κατεύθυνση τους αγώνες που διεξάγει για να υποστηρίξει τα δίκαια αιτήματα της Ελλάδος, και αν κρίνει κανείς από την αντίδραση της Αμερικανικής Διοίκησης και του Κογκρέσου προς τον Ελληνα Πρωθυπουργό στο μόνο συμπέρασμα που μπορεί να καταλήξει είναι ότι η Ομογένεια τον αγώνα αυτόν τον διεξάγει πολύ επιτυχώς, γι’ αυτό και ο Πρωθυπουργός δεν παρέλειψε να το επισημάνει στην ομιλία του στο Λευκό Οίκο και να εκφράσει την ικανοποίηση και τις ευχαριστίες του.

Δεν υπάρχει, επίσης, καμιά αμφιβολία ότι η καθ’ όλα εξαιρετική παρουσία του Πρωθυπουργού της Ελλάδος κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του εκεί είχε ως αποτέλεσμα να ενημερωθεί τόσο η Αμερικανική Διοίκηση όσο και τα μέλη του Κογκρέσου για όλα τα σημαντικά ζητήματα που σχετίζονται με την ασφάλεια της Ελλάδος, και όχι μόνον, καθώς και τις αιτίες που τα προκαλούν. Αυτή η απόδοση του Πρωθυπουργού είναι βέβαιο ότι θα διευκολύνει, επίσης, έτι περισσότερο τον αγώνα της Ομογένειας με στόχο την επιτυχή αντιμετώπισή τους, και σε αυτό το στάδιο του αγώνα θα χρειαστεί να επινοήσουμε και πρόσθετα επιχειρήματα ώστε να σιγουρευτεί η ευνοϊκή εξέλιξη των θεμάτων που μας απασχολούν.

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και η βαρβαρότητα με την οποία την διεξάγει έχει συγκινήσει την ανθρωπότητα σε παγκόσμιο επίπεδο και σε γενικές γραμμές η επεκτατική πολιτική της Ρωσίας με τα εγκλήματα που παράγει θεωρείται ως η μόνη αιτία που προκαλεί την κατακραυγή της εναντίον αυτών που σχεδίασαν και εφαρμόζουν τέτοιες πολιτικές και έχει ως αποτέλεσμα την πλήρη απομόνωσή της.

Με τις ρωσικές επεκτατικές πολιτικές ταυτίζεται και η Τουρκία γι’ αυτό και δεν ευθυγραμμίστηκε με τις κυρώσεις που έχει επιβάλει το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) στη Ρωσία. Η Τουρκία ασκεί, επίσης, για χρόνια επεκτατικές πολιτικές που οδηγούν σε πολέμους γύρω από την περιοχή της. Η στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974 που συνεχίζει να κατέχει το 40% του εδάφους μιας ανεξάρτητης χώρας μέλους των Ηνωμένων Εθνών είναι ένα δείγμα από τα αποτελέσματα αυτής της επεκτατικής πολιτικής της και παρά τα ψηφίσματα του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) το 40% του εδάφους της Κύπρου βρίσκεται ακόμη, ύστερα από 40 χρόνια περίπου, υπό τουρκική στρατιωτική κατοχή. Γι’ αυτό η ανθρωπότητα που αγωνίζεται σύσσωμη, ώστε η ρωσική επεκτατική πολιτική να ηττηθεί, θα πρέπει να φροντίσει να ηττηθεί και αυτή της τουρκικής κατοχής της Κύπρου. Θα πρέπει να εφαρμοστεί από τους οργανισμούς που έχουν ιδρυθεί με σκοπό τον σεβασμό και εφαρμογή του διεθνούς δικαίου να εγκαταλείψουν την τακτική των δυο μέτρων και δυο σταθμών και με συνέπεια να επιβάλουν τη διεθνή νομιμότητα.

Η ρωσική εγκληματική και βάρβαρη στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία τρόμαξε δυο ειρηνικές και ουδέτερες για πάρα πολλά χρόνια ευρωπαϊκές χώρες, τη Σουηδία και τη Φινλανδία που συνορεύουν με την Ρωσία, οι οποίες αναζητούν εναγωνίως προστασία της εδαφικής τους ακεραιότητας από τον κίνδυνο της ρωσικής επεκτατικής πολιτικής και ήδη έχουν κάνει αίτηση ένταξής τους στο ΝΑΤΟ. Και στην περίπτωση αυτή πάλι ο εταίρος του Πούτιν, Ερντογάν, που είναι και θιασώτης της πολιτικής του Πούτιν -και οι δυο ονειρεύονται την επανίδρυση των αυτοκρατοριών τους- απειλεί με βέτο την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ γιατί οι χώρες αυτές, ένθερμοι θιασώτες της διεθνούς νομιμότητας, ασκούν πολιτικές κόντρα στις επεκτατικές πολιτικές της Τουρκίας καθώς και στην αυταρχικότητα της τουρκικής κυβέρνησης του δικτάτορα Ερντογάν που φυλακίζει κατά χιλιάδες Τούρκους πολίτες που εκδηλώνουν ανοιχτά την αντίθεση τους στη βαρβαρότητά του.

Και φυσικά η Τουρκία προβάλει την περίπτωση του βέτο με μόνο στόχο να αναγκάσει τις ΗΠΑ και άλλες χώρες της ΕΕ να υποχωρήσουν και να επανέλθουν στην πολιτική των δυο μέτρων και δύο σταθμών και να εγκρίνουν την πώληση των F-16 και των F-35 στην Τουρκία, μεταξύ άλλων, στην Τουρκία που ακολουθεί ακριβώς την ίδια πολιτική του Πούτιν που οι ΗΠΑ έχουν διακηρύξει ότι θέλουν να ηττηθεί και ζητά κάθε βοήθεια από όλους τους συμμάχους, και όχι μόνον, για την επίτευξη αυτού του πολύ σημαντικού στόχου. Και πριν καλά-καλά ξημερώσει και ο αλέκτωρ λαλήσει τρειάκις τα πρώτα ψήγματα υποχώρησης φάνηκαν στον ορίζοντα. Ο δε Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ άρχισε να εκθειάζει εκ νέου τη σημασία της Τουρκίας, της συμμάχου στο ΝΑΤΟ, προφανώς με στόχο την προσφορά υπηρεσιών προς την Τουρκία, όπως συνηθίζει κάθε φορά που η Τουρκία είναι στα δύσκολα. Δηλαδή, κύριε Γραμματέα και τι θεωρείτε ότι είναι η σύμμαχος Ελλάδα, η οποία απειλείται με πόλεμο από τη δεκαετία του ’80 από την Τουρκία, της οποίας είστε τόσο εξόφθαλμα θιασώτης; Η Τουρκία απειλεί αυτή τη στιγμή την Ελλάδα στην περίπτωση που θα προχωρούσε στην επέκταση των θαλάσσιων ζωνών της από 6 στα 12 ναυτικά μίλια, κάτι που το διεθνές δίκαιο δίνει σε κάθε χώρα, τη δυνατότητα να προχωρήσει σε αυτήν ακόμα και μονομερώς. Δηλαδή, η Τουρκία το έχει κάνει επάγγελμα να απειλεί, γι’ αυτό και αποτελεί διαχρονικά τον Τραμπούκο – τρομοκράτη της περιοχής, και έχει το θράσος να κατηγορεί τις δύο χώρες υπό ένταξη για συνεργασία με τρομοκράτες!

Ακούστε κύριοι της Συμμαχίας του ΝΑΤΟ: Μην βάζετε την περίπτωση της ένταξης των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ στις επικίνδυνες και ολισθηρές ράγες της υποχώρησης καθώς και των δυο μέτρων και δυο σταθμών λόγω των αξιώσεων του εσαεί παρανομούντα «συμμάχου» που ακούει στο όνομα Τουρκία, γιατί αυτή την τέχνη του εκβιασμού που ευδοκιμεί στη χώρα του επιτήδειου ουδέτερου την ξέρουν και άλλοι. Μην τους αναγκάζετε να κάνουν χρήση της και η ένταξη τότε των δύο χωρών, από δικές σας αστοχίες, βρεθεί στον αέρα. Η Τουρκία αυτή τη στιγμή έχει ανάγκη περισσότερο από άλλη φορά το ΝΑΤΟ, όπως έχω σε προηγούμενο άρθρο μου επιχειρηματολογήσει, από ό,τι το ΝΑΤΟ έχει ανάγκη την Τουρκία.

* Ο Θεόδωρος Στάθης έζησε για χρόνια στις ΗΠΑ. Είναι πρώην βουλευτής Λάρισας με το ΠΑΣΟΚ, ενώ διετέλεσε υφυπουργός Εθνικής Αμυνας, αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού και υπουργός Γεωργίας. Είναι διδάκτωρ του Columbia University και πρόεδρος του Ιδρύματος Μεσογειακών Μελετών.