Αποτελούν ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας, περίπου το 25%, αλλά επιλέγουν να το αφήσουν απ’ έξω, να το περιφρονήσουν. Οπως κάνουν με τους ομογενείς μας που δεν τους αφήνουν να ψηφίσουν από το εξωτερικό στις ελληνικές εκλογές, επειδή δούλευαν σκληρά στην ξενιτιά και δεν είχαν ελεύθερο χρόνο να ζήσουν δυο χρόνια στην Ελλάδα.

Πρόκειται για τους ηλικιωμένους και τους ανήμπορους να χρησιμοποιήσουν κομπιούτερ και να χειριστούν το ίντερνετ. Αυτούς που μετά βίας χρησιμοποιούν το κινητό τηλέφωνο και προσφεύγουν σε νεώτερους για να τηλεφωνήσουν σε συγγενείς και φίλους.

Οι ομογενείς αυτοί στην Αγγλία δεν υπάρχουν για το ελληνικό κράτος γιατί οι υπάλληλοι του προξενείου του Λονδίνου δεν απαντούν ποτέ στα απεγνωσμένα τηλεφωνήματά τους για να κάνουν κάποια ερώτηση, ή να κλείσουν ραντεβού για την ανανέωση του διαβατηρίου τους, ή κάποιου άλλου απαραίτητου πιστοποιητικού. Μόνο οι νέοι και οι τεχνολογικά μορφωμένοι έχουν πιθανότητες να «επιβιώσουν» σε ένα τέτοιο απάνθρωπο για τους αδαείς ηλικιωμένους περιβάλλον.

Οι βοηθητικοί συνεργάτες που υποτίθεται εργάζονται στο προξενείο του Λονδίνου για αυτή ακριβώς τη δουλειά, συνήθως καλούνται να επιτελέσουν προξενικά καθήκοντα γιατί το σύστημα είναι μόνιμα «μπουκωμένο» με πάρα πολλά καθημερινά ραντεβού ενδιαφερόμενων πολιτών. Επικρατεί το αδιαχώρητο με τα ραντεβού με ενδιαφερόμενους πολίτες που έχουν ήδη προγραμματιστεί, με τα έκτακτα, αλλά και με τα πολλά εμβόλιμα ρουσφέτια.

Διότι όταν δεν βρίσκει κάποιος διαθέσιμο ραντεβού επί μήνες και δεν του σηκώνουν το τηλέφωνο, αναγκάζεται να προσφύγει στον βουλευτή, στον υπουργό, στον διαπλεκόμενο επιχειρηματία, για να προχωρήσει η δουλειά του στο προξενείο του Λονδίνου. Αν τυχαία ο ενδιαφερόμενος μιλήσει τηλεφωνικά με κάποιο άλλο, πιο φιλότιμο και ευαισθητοποιημένο τμήμα της πρεσβείας για το πρόβλημά του, τότε αποπροσανατολίζεται ακόμη περισσότερο γιατί δεν του βρίσκουν λύση.

Αλλά όντως, μόλις «πέσει» το τηλεφώνημα στο κινητό του πρέσβη ή των υπόλοιπων υψηλόβαθμων διπλωματών της πρεσβείας Λονδίνου εκ μέρους του βουλευτή και του υπουργού, όλοι κάθονται «σούζα» και τρέχουν να εξυπηρετήσουν τον ενδιαφερόμενο, τρώγοντας τη σειρά από κάποιον άλλο αθώο ομογενή. Αυτή είναι η Ελλάδα: πρώτη στα ρουσφέτια και πρώτη στη διαφθορά.

Είναι εξάλλου απαραίτητο να κάνουν πολλά τέτοια ρουσφέτια οι διπλωμάτες μας, ή να έχουν «κολλητό» τον υπουργό τους ή κάποιο άλλο μέλος του υπουργικού συμβουλίου, για να έχουν πιθανότητα να προχωρήσει η καριέρα τους. Εχουν το θράσος να «χτυπούν» κορυφαίες θέσεις στην ιεραρχία του υπουργείου Εξωτερικών, ιδιαίτερα από το Λονδίνο, πατώντας πάνω στους αδικημένους ομογενείς.

Ετσι, αντί να διορθωθούν τα πράγματα μετά τις πραγματικά ευεργετικές τεχνολογικές παρεμβάσεις του αρμόδιου υπουργού Κυριάκου Πιερρακάκη, που εξόπλισε τα προξενεία μας με ηλεκτρονικά συστήματα για να εξυπηρετούνται υποτίθεται καλύτερα οι ομογενείς, για τους τεχνολογικά ανήμπορους τα πράγματα έχουν χειροτερέψει ακόμη περισσότερο με ευθύνη δημοσίων υπαλλήλων.

Η κοινωνία μας έχει φτάσει στο σημείο να φυλακίζει πλέον αυτούς που δεν συμπεριφέρονται καλά στα σκυλιά και στις γάτες, αλλά αφήνει ατιμώρητους τους μεγαλοδιπλωμάτες που ταλαιπωρούν τις χιλιάδες των ομογενών μας που δεν είναι εξοικειωμένοι με τα κομπιούτερ.

Σε όλα αυτά πρέπει να προστεθούν και τα καινούργια αιτήματα των  Βρετανών του Brexit που πλέον χρειάζονται ελληνική βίζα για να εργαστούν έστω και προσωρινά στην Ελλάδα, π.χ. στο τουριστικό κύκλωμα κάθε καλοκαίρι.

Για την ενημέρωσή σας, τις παραμονές της μαζικής εξόδου των Ελλήνων στο εξωτερικό λόγω της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων, το υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας υποβάθμισε το Γενικό Προξενείο Λονδίνου σε απλό Προξενικό Γραφείο, με αποτέλεσμα την ελλιπέστατη εξυπηρέτηση των νέων μεταναστών. Πολλοί από αυτούς είναι, σύμφωνα με έρευνα  του Ινστιτούτου της Οξφόρδης SEESOX, που ασχολείται με την ελληνική Διασπορά, πρώην πολίτες της Αλβανίας, της Ρωσίας και άλλων ανατολικών χωρών με ελληνικά διαβατήρια. Οι άνθρωποι αυτοί συνήθως ερμηνεύουν τη δυσλειτουργία του προξενείου του Λονδίνου ως πράξη φυλετικής περιφρόνησης της ελληνικής Πολιτείας εναντίον τους και κάποια μέρα θα δώσουν απαντήσεις που δεν θα μας αρέσουν.

Σύμφωνα με δημοσίευμα των «Τάιμς του Λονδίνου», οι ηλικιωμένοι, οι απαίδευτοι και όλοι όσοι δεν γνωρίζουν πώς να χειρίζονται τα κομπιούτερ και το ίντερνετ, υποχρεωτικά τίθενται στο περιθώριο της κοινωνίας λόγω της αδυναμίας τους αυτής.

Σε ρεπορτάζ της την περασμένη Τετάρτη 25 Μαΐου, η βρετανική εφημερίδα αναφέρθηκε στην αγωνιώδη οδύσσεια του ηλικιωμένου πατέρα του ομογενούς δημοσιογράφου βρετανικών ΜΜΕ και συγγραφέα Πέτρου Παφίδη, ο οποίος μίλησε για το πρόβλημά του στο BBC, στους «Τάιμς» και σε άλλα ΜΜΕ.

Ο πατέρας του ομογενούς δημοσιογράφου δεν μπόρεσε να παρκάρει κανονικά το αυτοκίνητό του σε πληρωμένο πάρκινγκ για να παραστεί σε κηδεία φίλου του γιατί μπερδεύτηκε στο χειρισμό του ηλεκτρονικού μετρητή. Πήρε ηλεκτρονική κλήση με πρόστιμο της Αστυνομίας για παράνομο παρκάρισμα αλλά δεν μπόρεσε να την πληρώσει ηλεκτρονικά, με αποτέλεσμα να πανικοβληθεί και να χρεωθεί με επιπλέον πρόστιμο. Πριν προλάβει να λύσει το πρόβλημά του ο γιος του, ο πατέρας πέθανε. Σήμερα ο δημοσιογράφος Πέτρος Παφίδης αδυνατεί να βρει ηλεκτρονικό αρμόδιο για να ολοκληρώσει το θέμα και ψάχνει τηλεφωνικά να βρει άκρη στο πρόβλημα.

Με άρθρο γνώμης της ίδια μέρας, οι «Τάιμς» ζητούν τον διορισμό ειδικού υπουργού στη βρετανική κυβέρνηση για την προστασία των ηλικιωμένων και των ανήμπορων, μεταξύ άλλων και αυτών που δυσκολεύονται να διαχειριστούν τις νέες ηλεκτρονικές τεχνολογίες. Η Εσθερ Ράντζε του οργανισμού προστασίας ηλικιωμένων Silver Line υποστηρίζει ότι ένας τέτοιος υπουργός είναι σήμερα απαραίτητος, όσο απαραίτητος ήταν και ο διορισμός υπουργού για την προστασία των παιδιών πριν από 20 χρόνια που είχε γίνει πράξη.

Σήμερα φτάσαμε, συμπληρώνουμε εμείς, στο σημείο οι γάτες και τα σκυλιά να έχουν λιγότερες αγωνίες από τους ομογενείς που δεν ξέρουν να χειρίζονται τα κομπιούτερ σε ορισμένα ελληνικά προξενεία. Στην περίπτωση της Βρετανίας πρέπει να προστεθούν και οι συνεχιζόμενες καθυστερήσεις μηνών στο ελληνικό προξενείο Λονδίνου.

* Ο Γιώργος Χατζηιωάννου διετέλεσε Σύμβουλος Τύπου στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στον ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη και στις πρεσβείες Λονδίνου και Μόσχας.