Οσες φορές κι αν έχω περάσει μπροστά από το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη στην πλατεία Συντάγματος βλέπω την ίδια κακή εικόνα. Το ένα λεωφορείο μετά το άλλο, το ένα «βανάκι» μετά το άλλο και στα ενδιάμεσα ταξί ή και ποδήλατα, μηχανάκια. Δεν λέω κάτι για τους τουρίστες που έρχονται και βλέπουν τους Εύζωνες και χαίρομαι και θέλω να έρχονται γιατί οι Εύζωνες στον Αγνωστο Στρατιώτη είναι μοναδικοί στον κόσμο. Αλλά αναφέρομαι στα λεωφορεία και στα άλλα… μέσα που δεν σέβονται τίποτα και κανέναν. Και φυσικά τα λεωφορεία ανήκουν σε τουριστικά γραφεία ή σε ξενοδοχεία που εξυπηρετούν τους πελάτες τους. Αλλά αυτή η εικόνα είναι απαράδεκτη και επίσης δημιουργούν πάντα μποτιλιάρισμα αφού κλείνουν μία λωρίδα κυκλοφορίας και μάλιστα αυτή που χρησιμοποιούν τα τρόλεϊ.

Τουριστικά γραφεία, ξενοδοχεία αλλά και τα ταξί να ψάξουν να βρουν άλλες λύσεις και όχι να παρκάρουν εκεί για όσο διάστημα είναι οι τουρίστες μπροστά στους Εύζωνες. Ας κάνουν βόλτες, ας τα πάνε αλλού, ας βρούνε άλλους τρόπους αλλά όχι μόνο στη λογική «να κάνουμε τη δουλειά και δεν μας νοιάζει ποιος ή ποιοι ταλαιπωρούνται». Ισως θα μπορούσαν να επιβάλλουν την τάξη και οι τροχονόμοι που απλά… αράζουν στην είσοδο – έξοδο των αυτοκινήτων στην Βουλή.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Στην πάνω μεριά της Πλατείας και ακριβώς απέναντι από τους Εύζωνες σε καθημερινή βάση υπάρχουν διαμαρτυρόμενοι της κυβέρνησης. Δεν αντιλέγω, να διαμαρτυρηθούν και μάλιστα έντονα και όσο πιο έντονα μπορεί ο καθένας αν τεκμηριώνει ακράδαντα το δίκιο του αλλά γιατί σε εκείνο το σημείο. Γιατί εκεί που είναι στην «καρδιά» του κέντρου της Αθήνας και μπροστά στα βλέμματα χιλιάδων τουριστών σε καθημερινή βάση. Λίγο την εικόνα της πατρίδας μας δεν μπορούμε να σκεφτούμε; Αλλωστε, η ιστορία έχει δείξει πως βουλευτές και υπουργοί ελάχιστα συγκινούνται από τέτοιες διαμαρτυρίες και αυτή που «πονάει» περισσότερο είναι η εικόνα της πατρίδας. Οπως γίνεται και με τα πανό που ανά καιρούς βάζουν στην Ακρόπολη. Ντροπή.