Από την Παρασκευή, 5 Αυγούστου, που από το πουθενά δημοσιοποιήθηκε η είδηση της υποκλοπής του τηλεφώνου του τότε υποψηφίου για την προεδρία του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, ψάχνω ανελλιπώς στις μεγάλες αμερικανικές εφημερίδες για τυχόν κάλυψη του γεγονότος.

Θεωρούσα ότι τουλάχιστον μια από τις μεγάλες εφημερίδες της Νέας Υόρκης, π.χ. η «New York Times» ή η «Wall Street Journal», θα δημοσίευσε την είδηση και πιθανόν και σε καλή θέση, αν όχι στην πρώτη σελίδα χαμηλά.

Αν όχι αυτές, ίσως τότε μία από τις λαϊκές, όπως η «New York Post» ή η «Daily News».

Το θέμα είναι «διαβαστερό», έχει να κάνει με κατασκόπους, με υποκλοπές κ.τ.λ.

Παρακολουθώ, λοιπόν, συνεχώς τις ιστοσελίδες και τις έντυπες εκδόσεις τους και τίποτα. Εξαίρεση αποτελεί η «Washington Post», που εκτός από ένα χθεσινό, μικρό και κακογραμμένο κείμενο, δεν λέει τίποτα το καινούργιο.

Αυτό ισχύει μέχρι τώρα. Μπορεί ν’ αλλάξει βέβαια από λεπτό σε λεπτό.

Μπορεί αύριο κάποια από αυτές τις εφημερίδες να δημοσιεύσει ένα μεγάλο κείμενο σε καλή θέση. Λογικά όμως θα έπρεπε να έχει ήδη γίνει.

Πού το αποδίδω αυτό; Πρώτον στο ότι οι υπεύθυνοι του τμήματος των διεθνών ειδήσεων το αξιολογούν στη σωστή του διάσταση και με βάση τα βήματα που έχουν γίνει από τον Ελληνα Πρωθυπουργό μέχρι τώρα και δεν το βρίσκουν ως είδηση που πρέπει να απασχολήσει τα επιτελεία τους και τους αναγνώστες τους.

Και, δεύτερον, φαίνεται πως είναι επηρεασμένοι από την εικόνα που έχουν για τον Μητσοτάκη.

Αντιλαμβάνονται ότι δεν συνάδει η εικόνα εκείνου του εντυπωσιακού Πρωθυπουργού που μίλησε στο Κογκρέσο με την εικόνα που προσπαθεί να του επισυνάψει ο Τσίπρας.

Το ίδιο δεν συνάδει και με την εικόνα ενός Πρωθυπουργού που έχει αντιμετωπίσει την μια κρίση μετά την άλλη με επιτυχία.

Αυτά ισχύουν ήδη και για την κοινή γνώμη της Ελλάδας.