Η Τζένιφερ-Αθηνά Γαλάτη (Jennifer-Athena Galatis) βρίσκεται στο απόγειο των δημιουργικών της επιδόσεων – μια μαέστρος, που είναι σίγουρα προϊόν της εποχής της. Η Γαλάτη «από την αρχή της καριέρας της, χάραξε νέες κατευθύνσεις για τη σύνθεση, υπερβαίνοντας τα όρια της κλασικής ενορχήστρωσης με τη χρήση ηλεκτρονικών οργάνων. Κατά την τελευταία δεκαετία, έχει αναγνωριστεί για την ενσωμάτωση ηλεκτρονικών οργάνων που προκύπτουν από υπολογιστή σε συνδυασμό με πραγματική ορχήστρα για την ενορχήστρωση ταινιών (www.classiclmatters.com/jennifer_g.htm)».

Στις μουσικές ευαισθησίες αυτής της καλλιτέχνιδας προστίθεται ένα ισχυρό οπτικό στοιχείο που είναι εμφανές στις κινηματογραφικές συνθέσεις της και στα δικά της έργα τέχνης. Ως απίστευτα δραστήρια μουσικός και γραφίστρια, το συλλογικό έργο της Γαλάτη είναι -ακόμη και αυτή τη στιγμή- τουλάχιστον τεράστιο. Φαίνεται ότι δεν υπάρχει όριο στη δημιουργική ικανότητα της καλλιτέχνιδας. Παρ’ όλα αυτά, το ερώτημα παραμένει πόσο γνωστή είναι η Γαλάτη στο ευρύ ελληνοαμερικανικό κοινό;

Το 1972, η Γαλάτη γεννήθηκε στο Μόντρεαλ από Ελληνες μετανάστες γονείς. Η οικογένειά της επέστρεψε στην Ελλάδα όταν η Τζένιφερ ήταν επτά ετών και εκείνη την εποχή η μικρή έκανε τα πρώτα μαθήματα πιάνου με τη Μαρία Νικολαΐδου (Maria Nikolaidou). Για τον Γαλάτη ήταν μια ιδιαίτερα μοναδική σχέση, η οποία όμως δυστυχώς παρήλθε. Οπως αναφέρει η Γαλάτη: «Τον Μάρτιο του 2005 έχασα την καλύτερη φίλη και μέντορά μου Μαρία Νικολαΐδου. Η Μαρία ήταν η πρώτη μου δασκάλα πιάνου και μια μητρική φιγούρα για μένα. Πέθανε πέρυσι ξαφνικά σε ηλικία 55 ετών και μετά το θάνατό της άρχισα να συνθέτω το Ρέκβιεμ… Το Ρέκβιέμ μου είναι ένα έργο σε εξέλιξη και θα προσθέτω νέα μέρη καθώς θα μου έρχονται. Η Μαρία ήταν ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο στην Ελλάδα. Με τη μουσική μου προσπαθώ να αποτυπώσω αυτό το μεγαλειώδες συναίσθημα που είχε όταν συναναστρεφόταν με τους ανθρώπους (Requiemsurvey.org)».

Στην Ελλάδα, η Γαλάτη σπούδασε κλασική μουσική στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών με τον καθηγητή Γεράσιμο Κάκαλη (Gerassimos Kakalis) και σύνθεση με τον Γιάννη Καστρινό (Yannis Kastrinos). Ο Καστρινός, ο οποίος αποδείχθηκε ένας από τους στενότερους μέντορές της, εξεπλάγην πλήρως από την πρώτη συμφωνία της Γαλάτη που γράφτηκε σε ηλικία 13 ετών. Ενώ ήταν ακόμα στο σχολείο, το έργο της παρουσιάστηκε σε πολλές συναυλίες σε όλη την Αθήνα. Το 1988 η Γαλάτη αποφοίτησε από το Εθνικό Ωδείο με πτυχίο ερμηνείας και σύνθεσης.

Μετά την επιστροφή της στη Βόρεια Αμερική, η Γαλάτη παρακολούθησε και ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της ως πιανίστρια στη Σχολή Juilliard της Νέας Υόρκης με την καθηγήτρια Οξάνα Γιαμπλόνσκαγια (Professor Oxana Yablonskaya) (Masters, Ερμηνεία Πιάνου: 1988-1989). Μετά το Juillard, παρακολούθησε ιδιαίτερα μαθήματα με τον καθηγητή Κλοντ Σάβαρντ (Professor Claude Savard) στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ και με τους Σαρλ Ρεινέρ (Charles Reiner) και Εύα Τζάρνει (Eva Czarnay) στο Πανεπιστήμιο McGill. Από τον Αύγουστο του 1994 η Γαλάτη είναι βοηθός διευθυντή της Μουσικής Ακαδημίας Lasalle και τον Νοέμβριο του 1995 η Γαλάτη διορίστηκε αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Βασιλικό Ωδείο του Τορόντο.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας της, έχει τιμηθεί με πολλά εθνικά και διεθνή βραβεία σε αναγνώριση των επιτευγμάτων της ως καλλιτέχνιδα. Ανάμεσα στις πολλές διακρίσεις της, η Γαλάτη είναι υποψήφια συνθέτης για Juno. Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με τα βραβεία Juno, αυτά «απονέμονται ετησίως σε Καναδούς μουσικούς καλλιτέχνες και συγκροτήματα για να αναγνωριστούν τα καλλιτεχνικά και τεχνικά τους επιτεύγματα σε όλες τις πτυχές της μουσικής… Τα βραβεία Juno αναφέρονται συχνά ως το αντίστοιχο των βραβείων Grammy που απονέμονται στις Ηνωμένες Πολιτείες».

Οι τρέχουσες μουσικές συνθέσεις της Γαλάτη περιλαμβάνουν πολυάριθμα τρέιλερ, ντοκιμαντέρ, τηλεοπτικές εκπομπές και μια σχεδόν ατελείωτη σειρά ταινιών. Εργα της κλασικής μουσικής έχουν παρουσιαστεί στο ραδιόφωνο «CBC» και στο «Radio Canada». Οι πλούσιες και βαθιά εκλεπτυσμένες ενορχηστρώσεις της Γαλάτη ακούγονται σε μια φαινομενικά ατελείωτη σειρά μουσικών άλμπουμ. Επιλέγοντας τυχαία ανάμεσα στα πολυάριθμα άλμπουμ της μπορεί κανείς να βρει: «Peter Pan: The New Adventures» (2009), «The Wright Brothers: Wilbur & Orville Wright» (2009), εκθεσιακές συνθέσεις όπως «Titanic Music from the Exhibition» (2009), «Frida Kahlos» (Μουσική από την Εκθεση) (2010), «The Universal Suite» (2012), «Galatis: The Piano Concertos» (2014), «Eve» (Πρωτότυπο Σάουντρακ) (2018), Tokyo Jazz Preludes (2018) και Namibia Sossusvlei (Αφρική) (Πρωτότυπο Σάουντρακ) (2018).

Οι αναφορές αυτές δεν αποτελούν παρά ένα μικρό μόνο μέρος των άλμπουμ, σάουντρακς και μεμονωμένων συνθέσεων που έχει κυκλοφορήσει η Γαλάτη μέχρι σήμερα.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα μουσικά έργα της Γαλάτη έχουν παρουσιαστεί στο «CBC Radio» και στο «Radio Canada». Είναι Recording Artist με την Immersion Music Group στο Τορόντο (από το Σεπτέμβριο του 2012), συνθέτης με την Spy Films Toronto (από το Δεκέμβριο του 2011) και μουσικοσυνθέτης με το European Southern Observatory στο Μόναχο της Γερμανίας (από τον Ιανουάριο του 2014). Η μουσική της Γαλάτη είναι τώρα διαθέσιμη στο Sony Connect, στο Rhapsody και αλλού. Η μουσική της Γαλάτη είναι επίσης εύκολα διαθέσιμη στο Διαδίκτυο. Σας προτείνω να δείτε και να ακούσετε τη δουλειά της στο Youtube, όπου μπορεί κανείς να ακούσει και να δει αρκετά από τα μεμονωμένα ντοκιμαντέρ της, καθώς και να ακούσει τα ηχητικά της αποσπάσματα.

Οσοι από εσάς ίσως γνωρίζετε ήδη την Τζένιφερ Γαλάτη, αντιλαμβάνεστε ότι μέχρι τώρα ουσιαστικά αγνοούσα τα ευρύτερα χαρίσματά της ως εικαστική καλλιτέχνιδα. Η Γαλάτη είναι επίσης μια αφοσιωμένη και για άλλη μια φορά πολύ παραγωγική οπτικογράφος. Οπως αναφέρει συνοπτικά η καταχώρησή της στον ιστότοπο ArtPal: «Η Τζένιφερ-Αθηνά Γαλάτη είναι εικαστική καλλιτέχνιδα κινηματογραφίστρια και συνθέτρια για Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Ως εικαστική καλλιτέχνιδα δημιουργεί ψηφιακή τέχνη και πρωτότυπους πίνακες ζωγραφικής σε καμβά και σε υπολογιστή. Το στυλ της μπορεί να καταταχθεί στον μινιμαλισμό, τον γεωμετρισμό, τον μοντερνισμό και τα πορτραίτα φωτορεαλισμού (www.ArtPal.com/jennifergala)». Εκτός από τις κινηματογραφικές της δημιουργίες, η Γαλάτη βρήκε με κάποιο τρόπο το χρόνο να συνυπογράψει «ένα διαδραστικό iBook πολυμέσων για τον πλανήτη μας» με τίτλο Biosphere με τον Τέρη Γ. Γουίλιαμς (Terry W. Williams), διδάκτορα. Με την πάροδο των ετών η Γαλάτη έχει επίσης αρχίσει να αυτοπροσδιορίζεται ως «Jennifer Gala». Αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι δεν έχω καταφέρει να προσδιορίσω πότε ή γιατί αυτή η πολυμήχανη καλλιτέχνιδα χρησιμοποιεί αυτό το ψευδώνυμο.

Εμαθα για πρώτη φορά για τη μουσική της Γαλάτη βλέποντας την ταινία της «Γαία» («Gaia») του 2019. Η ταινία αυτή προλογίζεται από τρία αποσπάσματα: Η ανακοίνωση: «Μια ταινία της Τζένιφερ-Αθηνάς Γαλάτη και της Ντομινίκ Μιούλερ (Dominique Mueller)». Η εξήγηση ότι «Η ΓΑΙΑ από τα αρχαία ελληνικά… είναι η προσωποποίηση της Γης. Η Γαία είναι η προγονική μητέρα όλης της ζωής: η αρχέγονη θεά Μητέρα Γη». Και στη συνέχεια το απόσπασμα του Τζαβαχαρλάλ Νεχρού (Jawaharlal Nehru) (1889-1964): «Ζούμε σε έναν υπέροχο κόσμο που είναι γεμάτος ομορφιά, γοητεία και περιπέτεια. Οι περιπέτειες που μπορούμε να ζήσουμε δεν έχουν τέλος, αρκεί να τις αναζητήσουμε με τα μάτια μας». Αυτό που ακολουθεί είναι μια οπτική και μουσική παρουσίαση που αποδεικνύει παρατήρησης του Νεχρού. Οι εικόνες και τα ηχητικά αποσπάσματα που βλέπουμε σε αυτή την ταινία προσφέρουν καθημερινές μαρτυρίες οπτικές και ηχητικές ως τεκμήριο της θεώρησης αυτού που τόσο απορριπτικά αποκαλείται «καθημερινότητα».

Φαίνεται ότι οι δύο δημιουργοί της «Γαίας» προσφέρουν οπτικές και μουσικές αποδείξεις ενάντια στον καθημερινό μιντιακό καταιγισμό αρνητικότητας, φόβου και το αδυσώπητο δημοσιοσχεσίτικο υπόδειγμα της ανάγκης για προσωπική υπακοή σε μεγαλύτερες δυνάμεις ως μόνη πηγή για ατομική ασφάλεια.

Η κοινή δημιουργική οπτική και ηχητική μαρτυρία της Γαλάτη και του Μιούλερ προσφέρει ζωντανή απόδειξη της ομορφιάς και της ειρήνης που βρίσκεται στην καθημερινή ζωή σε όλο τον πλανήτη. Είναι αυτή η αρκετά κοινή προσπάθεια των καλλιτεχνών ανά τους αιώνες να αμφισβητήσουν τα στοιχεία που τα λίγα άρχοντα μέλη της Κοινωνίας προσφέρουν ως την καθημερινή «Πραγματικότητα» που πρέπει να γίνει αποδεκτή από όλους. Από καιρό έχει αναγνωριστεί ότι ο καλλιτέχνης είναι αυτός που όχι μόνο βλέπει ή/και ακούει ότι υπάρχει μια σημαντική διαφορά μεταξύ του τρόπου με τον οποίο εμφανίζονται τα πράγματα σε σχέση με το πώς είναι πραγματικά – και ότι τα ίδια αυτά άτομα πρέπει επίσης να αποκαλύψουν αυτά τα ευρήματα στους αδελφούς τους σε όλο τον πλανήτη. Συνολικά, η συνεχής ροή της τέχνης της Τζένιφερ-Αθηνάς Γαλάτη είναι ένα δώρο για όλους μας.