Αγαπάει με πάθος το ακορντεόν και τη σύνθεση, έχει περισσότερα από είκοσι προσωπικά άλμπουμ και σχεδόν 200 συνθέσεις στην ελληνική και ξένη δισκογραφία. Εργα της έχουν συμπεριληφθεί σε διεθνείς συλλογές όπως το Buddha Bar και έχει στο ενεργητικό της εκατοντάδες συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Εχει συμμετοχές σε διεθνή φεστιβάλ, σε διεθνή βραβεία και μουσικές εκθέσεις και έχει βραβευτεί για την ανιδιοτελή προσφορά της από το «Χατζηπατέρειο Ιδρυμα Αποκατάστασης Σπαστικών Παιδιών». Το 2006 άνοιξε τη συναυλία του θρυλικού James Brown και το 2011 το τραγούδι της «Avec Toi Zoe feat In Grid» έγινε πανευρωπαϊκή επιτυχία.
Ο λόγος για την Ζωή Τηγανούρια, την Ελληνίδα συνθέτιδα, σολίστ ακορντεόν και performer που κατάγεται από το νησί της Σαμοθράκης και πρόσφατα έφτασε μέχρι το Χόλυγουντ «ντύνοντας» μουσικά την ταινία «Tango Shalom», ενώ έχει ήδη αρχίσει συζητήσεις για τις επόμενες συνεργασίες της στην Μέκκα του κινηματογράφου.

Κυρία Τηγανούρια, έχετε καθιερωθεί στον διεθνή μουσικό χώρο ως σολίστ ακορντεόν. Πώς πήρατε την απόφαση να επενδύσετε την αγάπη και το ταλέντο σας σε ένα τόσο ιδιαίτερο ίσως και «δύσκολο» μουσικό όργανο, όπως το ακορντεόν που συνήθως δεν το προτιμούν γυναίκες μουσικοί; Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που κληθήκατε να αντιμετωπίσετε εξαιτίας αυτής σας της επιλογής;

Πρόκληση είναι να αποφασίζεις ξαφνικά σε μια ηλικία που οι συνάδελφοί μου έπαιζαν ήδη ακορντεόν από το νηπιαγωγείο με ωδεία και δάσκαλους μουσικής, να ξεκινήσεις στην ηλικία των 21 ετών και να αποφασίσεις ότι, αυτό το δυσκίνητο όργανο λόγω βάρους -ένα κορίτσι 50 κιλών που ήμουν τότε- θα το «κουβαλώ» για μια ζωή. Ομως, ήταν γεμάτη απεραντοσύνη η στιγμή που ανακάλυψα το ακορντεόν… ήταν θεόσταλτο! Το όργανο αυτό το έπιασα στα χέρια μου την πρώτη φορά 21 ετών και με το που το έπαιξα, με έκανε να οραματιστώ κάτι που υπήρχε στο υποσυνείδητο και έψαχνε τρόπο να εκφραστεί. Συνδέθηκα για μια ζωή μαζί του χωρίς να καταβάλω κάποια προσπάθεια. Μόνο οι ατελείωτες ώρες μελέτης και αφοσίωσης -επειδή το ξεκίνησα σε μεγάλη ηλικία- και τα άπειρα διαφορετικά ακούσματα που είχα, ειδικά τα πρώτα χρόνια σπουδών στο Ωδείο Νίκου Σκαλκώτα από όπου πήρα και τα πτυχία μου.

Από τη Σαμοθράκη στο Χόλυγουντ, και μάλιστα είστε η πρώτη Ελληνίδα που το κατάφερε, ενώ ζει στην Ελλάδα να γράφει μουσική επιπέδου Χόλυγουντ. Ποιοι ήταν οι πιο σημαντικοί σταθμοί στην πορεία αυτή και τι άλλο εκτός από ταλέντο χρειάζεται να για να φτάσει κανείς τόσο μακριά;

Θα ξεκινήσω την απάντηση από το τέλος. Χρειάζεται πρώτα απ’ όλα πίστη σε αυτό που αγαπάς και σκληρή δουλειά. Επειτα χρειάζεται υπομονή και καλή ενέργεια -όσο το δυνατόν γίνεται- με τα αρνητικά άτομα του χώρου ώστε να προχωράς παρακάτω και να μην αναλώνεσαι σε μικροπρέπειες.
Σημαντικοί σταθμοί: Η στιγμή που από τη Σαμοθράκη βρέθηκα στην Αθήνα και κατευθείαν δούλεψα επαγγελματικά στον καλλιτεχνικό χώρo, η στιγμή που κυκλοφόρησε το πρώτο μου CD και το πρώτο μου videoclip το «Libertango» που έκανε ιδιαίτερη παγκόσμια αίσθηση το 2006. Η στιγμή που συνεργάστηκα με τον James Brown στο θέατρο Λυκαβηττού. Η στιγμή της συναυλίας μου στο μακρινό Κουβέιτ σε κοινό από εμίρηδες, τον πρέσβη μας εκεί και άλλους σημαντικούς φορείς. Η συμμετοχή μου στο 5ο παγκόσμιο φεστιβάλ ακορντεόν στη Φινλανδία το 2009, με πανευρωπαϊκή τηλεοπτική κάλυψη από την φινλανδική κρατική τηλεόραση. Η καλλιτεχνική συμμετοχή μου στα βραβεία Τζουζέπε Σιάκα στο Βατικανό. Η συνεργασία μου με τη Συμφωνική του Δήμου Αθηναίων στο θέατρο λόφος επί Κολωνό. Η 64μελής παραγωγή μου «Αρώματα του Κόσμου & Βυζαντινά Μύρα» με το θέατρο γεμάτο παρ’ όλο που 4 μέρες πριν ξεκίνησαν τα capital control και η παρουσίαση του Σαμοθράκης βήμα το τραγούδι που έγραψα μελοποιώντας του υπέροχους συγκινητικούς και ποιητικούς στίχους του Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως, Τραϊανουπόλεως και Σαμοθράκης κ. Ανθιμου για το νησί μου τη Σαμοθράκη.

Η συναυλία μου στο θέατρο Αλτιναλμάζη στην Αλεξανδρούπολη «ένα χαμόγελο για τον Γρηγόρη», με τη συμμετοχή πολλών καλλιτεχνών μεταξύ των οποίων ο πάτερ Βασίλειος Κολέτσας όπου μέρος των εσόδων δόθηκαν στο παλληκάρι αυτό από την πατρίδα μου με σοβαρό πρόβλημα υγείας. Η παρουσία μου στο Προεδρικό Μέγαρο μπροστά στον πρώην πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλο όταν του παρουσίασα ζωντανά το τραγούδι μνήμης «Γενοκτονία» που συνέθεσα σε στίχους Πασχάλη Μπούρα, τα συγχαρητήριά του και τα λόγια του ότι θέτω «ζήτημα εθνικής συνείδησης» με αυτό το τραγούδι. Η στιγμή που άκουγα στο ραδιόφωνο να παίζει διαρκώς η πανευρωπαϊκή επιτυχία «Avec Toi Zoe feat In Grid» το 2011 και να γελώ με τον άντρα μου διαβάζοντας σχόλια στο youtube «ποια είναι η Zoe;» «είναι Γαλλίδα». Η στιγμή που με πήραν από την Ομογένεια για να μου ζητήσουν την άδεια να οπτικοποιήσουν το επετειακό τραγούδι μου σε στίχους Τάσου Θεοδωρακόπουλου και ερμηνεία Μπάμπη Τσέρτου, που γράφτηκε με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων από την Επανάσταση του ’21, και είδα το βίντεο και ανατρίχιασα από συγκίνηση. Οταν στο τέλος μίας υπέροχης συναυλίας μου στον αρχαιολογικό χώρο της Σαμοθράκης, ρώτησαν τον διάσημο σαξοφωνίστα της jazz, Chico Freeman, τον οποίο είχα guest «what do you think about Zoe?» και απάντησε «she has beauty… brains… talent… impossible!».
Βλέπετε, οι στιγμές είναι πολλές, κάποιες μεγάλης σημασίας και κάποιες φαινομενικά μικρής, όλες όμως αποτελούν αναπόσπαστες κουκίδες από το ψηφιδωτό της καλλιτεχνικής μου πορείας.
Σας ευχαριστώ γι’ αυτή την ωραία ερώτηση που με έβαλε στη διαδικασία να ανατρέξω σε τόσες υπέροχες καλλιτεχνικές εμπειρίες-μνήμες.

Πώς προέκυψε η συνεργασία στην ταινία «Tango Shalom» που έχει ήδη αποσπάσει πολλά διεθνή βραβεία; Τι αποκομίσατε από αυτήν την εμπειρία της συνεργασίας σας με το Χόλυγουντ;

Η music supervisor της ταινίας «Zizi Bologna» ανακάλυψε την instrumental σύνθεσή μου «Last Tango by Zoe» που κυκλοφορεί με οfficial video στο Διαδίκτυο και επικοινώνησε μαζί μου για το αν θα μπορούσε να την χρησιμοποιήσει σε κάποιες σκηνές για τις ανάγκες της ταινίας. Αφού συμφωνήσαμε για την άδεια, μου ζήτησε μετά να συνθέσω τη μουσική για μία σημαντική σκηνή χορού Tango διάρκειας 4’30’’ λεπτών.
Το μουσικό θέμα που συνέθεσα για την σκηνή -το ομότιτλο με τη ταινία το «Tango Shalom», με συμμετοχή χορωδίας από το Βατικανό- εντυπωσίασε την music supervisor Zizi Bologna, η οποία μου πρότεινε να δουλέψουμε μαζί το filmscore (πρωτότυπη μουσική επένδυση) όλης της ταινίας. Ετσι με επισκέφθηκε στην Ελλάδα. Η διαφορετική γλώσσα ανάμεσά μας, τα σπαστά Αγγλικά μου και τα λίγα Ελληνικά της δεν στάθηκαν εμπόδιο στην συνεργασία μας, διότι «μίλησε» μεταξύ μας η μουσική. Φτιάξαμε μαζί στο στούντιό μου πολλά πρωτότυπα μουσικά θέματα και επεξεργαστήκαμε πολλές προ-υπάρχουσες μελωδίες μου πάνω στις σκηνές της ταινίας.

Ακούραστα μαζί μας ήταν και ο σύζυγός μου Στέλιος Γενεράλης που επιμελήθηκε τις ενορχηστρώσεις, το sequencing και συνέθεσε κάποια επιπλέον μουσικά θέματα. Αργότερα ήρθε στην Ελλάδα και ο σκηνοθέτης της ταινίας Gabriel Bologna και η πρωταγωνίστρια Renee Taylor, οι οποίοι κατενθουσιάστηκαν με το τελικό αποτέλεσμα. Οταν μετά παρουσίασαν και σε άλλους συντελεστές της ταινίας το αποτέλεσμα, η αντίδραση ήταν από όλους ομόφωνα θετική, οπότε όπως καταλαβαίνετε, ήδη συζητάμε για την μουσική που θα γράψουμε και πάλι μαζί σε επόμενη ταινία!

Ποια είναι η Ζωή, όταν αφήνει στην άκρη το ακορντεόν της; Τι άλλο αγαπάει να κάνει και ποιο είναι το «μυστικό της καταφύγιο»;

Λατρεύω τις στιγμές με την οικογένειά μου… όταν μαγειρεύουμε παρέα, όταν κάνουμε ανακαίνιση στο σπίτι μας, όταν πηγαίνουμε ταξίδι στο νησί μου στους γονείς μου, όταν περιποιούμαι τον κήπο μου, όταν διαβάζω ένα ωραίο βιβλίο, όταν βρίσκομαι σε έναν ιερό χώρο και προσεύχομαι.

Εχετε συνθέσει εξαιρετικά έργα σε διαφορετικά είδη μουσικής, συνδυάζοντας με μεγάλη επιτυχία πολλά, και για κάποιους ίσως αταίριαστα μουσικά ιδιώματα από διάφορες κουλτούρες. Ποιο είδος μουσικής μιλάει στην καρδιά της Ζωής λίγο πιο έντονα από τα άλλα και γιατί;

Εδώ πάντα δυσκολεύομαι διότι δεν καταφέρνω να απαντήσω. Η κάθε εποχή με οδηγεί στα δικά της καλλιτεχνικά μονοπάτια. Ωστόσο, επειδή το Tango -και την ρετρό εποχή του στην Ελλάδα- το ανακάλυψα σε πιο μεγάλη ηλικία, αφιέρωσα πάρα πολύ χρόνο και το μελέτησα πολύπλευρα. Ισως με ελκύει λίγο παραπάνω… Εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι, η πρώτη μου παραγωγή το 2006 ήταν το «Libertango», η δεύτερη το 2007 το «Tanguera», κι η τρίτη το soundtrack του σήριαλ «Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο» του Χάρη Ρώμα, που είναι γεμάτο Tango κομμάτια, με τη φωνή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου στο τραγούδι τίτλων το «Δυο χείλη κατακόκκινα». Οταν έγραφα τις τρεις ταυτόχρονες διαφορετικές μελωδίες στο «Last Tango by Zoe» για ακορντεόν, βιολί και λυρική φωνή που ταιριάζουν αρμονικά και δίνουν αυτό το αποτέλεσμα που άρεσε στους παραγωγούς του Χόλυγουντ και με οδήγησαν στο «Tango Shalom», είναι μερικά ζωντανά παραδείγματα της αγάπης σε ένα είδος μουσικής…

«Στον ζωντανό ουρανό, θα ορκιστώ, δεν θα πάψω μόνο εσένα, όσο ζω, να αγαπώ…» είναι ο αγαπημένος μου στίχος από το τραγούδι που γράψατε και ερμήνευσε η Καίτη Γαρμπή. Τι σημαίνει ο στίχος για εσάς;

Αφιερώνω τον στίχο κάθε φορά στον σύζυγό μου Στέλιο Γενεράλη… εκείνος ξέρει πολύ καλά τι εννοώ. Η κοινή μας αρμονική πορεία 10 χρόνια τώρα, αναδεικνύει καθημερινά το νόημα του στίχου… ένα τραγούδι που αξίζει να επισημάνω ότι το έχει ερμηνεύσει δισκογραφικά στην ελληνική γλώσσα και ο διάσημος Ιρανός τραγουδιστής Roozbeh Nematollahi.

Θα έχουμε την χαρά να σας ακούσουμε στις ΗΠΑ;

Δε σας κρύβω ότι έχω μεγάλη λαχτάρα να βρεθώ κοντά σας. Ευελπιστώ σε μία επαγγελματική πρόταση-ευκαιρία να δώσω μια ωραία συναυλία, με κοινό τους συμπατριώτες μου ομογενείς.