ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Το αποτύπωμα μιας ζωής, αφιερωμένης στον πηλό και την κεραμική, θα παρουσιαστεί από αύριο στο κοινό της Θεσσαλονίκης. Η Christine Willis, η γυναίκα που -όπως λέει- τσιμπήθηκε από …τον ιό της κεραμικής κατά τη διάρκεια της εφηβείας της, είναι έτοιμη να εκθέσει την 50ετή της πορεία στο συγκεκριμένο χώρο, σε μία αναδρομική έκθεση στο Μουσείο Προσφύγων στις Συκιές, όπου θα παραμείνει για όλο το μήνα Μάρτιο.

Η Christine Willis γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη από γονείς Αμερικανούς, αφού ο Αμερικανός παππούς της βρέθηκε στην πόλη το 1925 και μάλιστα ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΧΑΝΘ. Έτσι και ο πατέρας της μεγάλωσε εδώ, η οικογένεια όμως αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Αμερική κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η μοίρα ωστόσο ξανάφερε τον πατέρα της στη Θεσσαλονίκη, καθώς μιλούσε ελληνικά και ήρθε ως διερμηνέας στο σχέδιο Μάρσαλ. Στη συνέχεια διετέλεσε διευθυντής στην Αμερικανική Γεωργική Σχολή για 40 χρόνια.

Αντίστοιχα, και η Αμερικανίδα μητέρα της ήρθε το 1949 νύφη στην Ελλάδα, σε ηλικία 23 ετών, ενώ η ίδια περιγράφει τη ζωή της στο βιβλίο που έγραψε με τίτλο «my metamorphosis».

«Είμαι πολύ επηρεασμένη από τα διάφορα μουσεία που με πήγαιναν οι γονείς μου από μικρό παιδί, γι’ αυτό και η δουλειά μου είναι εμπνευσμένη από την ελληνική τέχνη, την αρχαία ελληνική κεραμική και τη βυζαντινή κεραμική», δηλώνει η Christine Willis στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. «Όμως από τότε που πήγα στη Σίφνο, σε ηλικία 17 ετών, και ήρθα σε επαφή με παραδοσιακούς κεραμίστες εκεί, μου άρεσε τόσο πολύ, που κατάλαβα ότι μόνο αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου», συμπληρώνει.

Στη συνέχεια, η κ. Willis πήγε στην Αμερική όπου σπούδασε στο University of California στη Santa Cruz, παίρνοντας Πτυχίο Καλών Τεχνών με ειδικότητα στην Κεραμική, ενώ έκανε και μεταπτυχιακό στο Διεθνές Πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη, με ειδικότητα στην κεραμική της Μαύρης Θάλασσας και της Αρχαίας Ελλάδας. Από το 1981 εργάζεται ως κεραμίστρια και διδάσκει την τέχνη στη Θεσσαλονίκη και όχι μόνο, όπως και στο εργαστήριό της στη Λακκιά.

«Η πρώτη μου δουλειά ήταν σε μία επαγγελματική σχολή κεραμικής, όπου φοίτησαν πολλοί άνθρωποι που σήμερα είναι αγγειοπλάστες σε όλη την Ελλάδα, από Κρήτη και Ρόδο, μέχρι Θεσσαλονίκη και Λήμνο. Πιστεύω ακράδαντα ότι η εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι ελλιπής, επειδή δεν διδάσκεται πουθενά η κεραμική τέχνη, σε αντίθεση με άλλες χώρες, όπως στην Αμερική, την Αγγλία και αλλού. Ακόμη και στην Τουρκία μπορείς να πάρεις πτυχίο κεραμικής τέχνης από πέντε πανεπιστήμια», λέει η κ. Willis, τονίζοντας ότι τόσα χρόνια αγωνίζεται για να αποδείξει τη σημασία που έχει αυτό. «Ενας άνθρωπος που δουλεύει με τον πηλό, δουλεύει και με την ψυχή του. Είναι μία τέχνη που έχει να κάνει να κάνει με όλα τα στοιχεία της φύσης, με τη φωτιά, τη γη και το νερό, ενώ δεν έχει αρχή, μέση και τέλος, μπορεί ο καθένας να φτιάξει ό,τι θέλει ανάλογα με τη δημιουργικότητά του», επισημαίνει.

Η ίδια διδάσκει σε ανθρώπους όλων των ηλικιών και ικανοτήτων, από πολύ μικρά παιδιά μέχρι ηλικιωμένους, ενώ εφαρμόζει βιωματική θεραπευτική μέθοδο Art Therapy σε ασθενείς με εγκεφαλικά επεισόδια. «Διδάσκω μέχρι και σήμερα στο τμήμα δια βίου μάθησης στην Αμερικανική Γεωργική Σχολή, όπου 80 ενήλικες μαθητές έρχονται και παρακολουθούν τα απογευματινά μαθήματα. Στην ίδια σχολή κάνω επίσης μαθήματα σε παιδιά του νηπιαγωγείου», λέει.

Στην έκθεση που ξεκινά αύριο, κάθε Τρίτη και Πέμπτη θα υποδέχεται τις πρωινές ώρες μαθητές σχολείων και θα τους δείχνει πώς κάνει τις δημιουργίες της στον ειδικό τροχό που έχει στηθεί εκεί. Το πλούσιο πρόγραμμα παράλληλων εκδηλώσεων της έκθεσης, περιλαμβάνει ομιλίες, εργαστήρια κεραμικής, παρουσίαση εναλλακτικών τρόπων ψησίματος του πηλού, ιστορικούς περιπάτους εντός και εκτός των τειχών της περιοχής και παρουσίαση από αρχαιολόγους των αποτελεσμάτων μιας έρευνας σχετικής με τους αρχαίους Έλληνες και τον πηλό.

Τα εγκαίνια της έκθεσης «50 years a potter» που θα φιλοξενείται ως τις 31 Μαρτίου στο Μουσείο Προσφύγων στην Πολιτιστική Γειτονιά του δήμου Νεάπολης-Συκεών (Έβρου 49), μετατίθενται -λόγω του εθνικού πένθους για την τραγωδία των Τεμπών, για το Σάββατο 4 Μαρτίου στις 12:00, οπότε και η ίδια η κεραμίστρια θα αφηγηθεί την ιστορία της.