Το 2019, ο 16χρονος τότε Κούρος Νουρμοχαμαντί Μπαϊγκί από το Ιράν έφτασε στη Λέσβο με την οικογένειά του μέσα σε μια βάρκα.

Τρία χρόνια μετά, παρά τα προβλήματα και τις αντιξοότητες που βίωνε ο ίδιος και η οικογένειά του μέσα στους προσφυγικούς καταυλισμούς του νησιού, κατάφερε να διαπρέψει στις πανελλαδικές εξετάσεις: έγραψε 20 στα Μαθηματικά και στη Φυσική, 19,5 στη Χημεία και 13,5 στην έκθεση (κάπως λογικό, αφού μέχρι πριν από τρία χρόνια δεν γνώριζε καν την ελληνική γλώσσα) και πλέον έχει πολύ βάσιμες ελπίδες να σπουδάσει στο τμήμα Ηλεκτρολόγων-Μηχανικών είτε του Μετσοβίου Πολυτεχνείου στην Αθήνα είτε του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης – που είναι και το όνειρό του.

Η συγκινητική αυτή ιστορία του παιδιού από το Ιράν έχει ξεκάθαρα και διττό διδακτικό χαρακτήρα.

Κατ’ αρχάς διδάσκει σε όλους ότι η θέληση μπορεί να νικήσει κάθε δυσκολία. Ο νεαρός Κούρος κατάφερε να αφήσει πίσω του τον πόνο του ξεριζωμού, να ξεπεράσει τις αντίξοες συνθήκες που βιώνουν όλοι οι πρόσφυγες μετανάστες μέσα στα κέντρα φιλοξενίας και να ανταγωνιστεί στα ίσα τους μαθητές από όλη την Ελλάδα, οι περισσότεροι εκ των οποίων εκτός από τις άλλες ανέσεις διέθεταν και την πολυτέλεια των φροντιστηρίων και των ιδιαιτέρων μαθημάτων.

Ο 19χρονος Κούρος, που πριν από τρία χρόνια δεν μιλούσε καν ελληνικά, αφοσιώθηκε στο διάβασμά του όχι απλά πέτυχε αλλά διέπρεψε και πλέον μπορεί να βλέπει το μέλλον να προδιαγράφεται σαφώς πολύ καλύτερο από ό,τι μέχρι πρότινος.

Εκτός από αυτό, η περίπτωση του αριστούχου αυτού μαθητή λειτουργεί και ως πρότυπο ενσωμάτωσης των προσφύγων στην ελληνική κοινωνία. Ηρθε χωρίς καν να γνωρίζει τη γλώσσα και μέσα σε μικρό διάστημα όχι μόνο έμαθε ελληνικά αλλά πέτυχε σε έναν απαιτητικό διαγωνισμό όπως είναι οι πανελλαδικές και πλέον δηλώνει ότι θέλει να σπουδάσει και να μείνει να εργαστεί στην Ελλάδα. Αν μη τι άλλο έχουμε να κάνουμε με ένα παράδειγμα προς μίμηση.