Υπήρχαν στοιχεία δανεισμένα από τις ενθρονίσεις σουλτάνων, τα οποία ταίριαζαν στην περίπτωση.

Αφού ο Ερντογάν τιμήθηκε με τις ανώτατες τιμές και προσκυνήθηκε ως ένας πατερούλης του τουρκικού έθνους, ενθρονίστηκε στο πελώριο παλάτι του στην Αγκυρα παρουσία δεκάδων ξένων επισήμων. Μέχρι και ο Πρωθυπουργός της Αρμενίας παραβρέθηκε.

Την Ελλάδα εκπροσώπησε, ανταποκρινόμενος σε πρόσκληση, ο υπουργός Εξωτερικών Βασίλης Κασκαρέλης, ένας επιβλητικός υπουργός, με κύρος, που αφού αφυπηρέτησε από την διπλωματική υπηρεσία -το τελευταίο του πόστο, ως γνωστόν ήταν πρέσβης στην πρεσβεία μας στην Ουάσιγκτον- προσφέρει τις υπηρεσίες του στο Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος ως σύμβουλος του Διοικητικού Συμβουλίου.

Πρόκειται, βέβαια, για μια προσπάθεια να προστεθεί ακόμα ένα λιθάρι στην σχέση των ήπιων τόνων και της σχετικής ηρεμίας που ισχύει στο Αιγαίο μετά τον καταστροφικό σεισμό στην Τουρκία.

Ωστόσο, υπάρχουν δύο ακόμα γεγονότα που χρήζουν σχολιασμού:

Είναι αξιοσημείωτο ότι τον πρόεδρο Μπάιντεν εκπροσώπησε στην ορκωμοσία ο πρέσβης του στην Τουρκία και όχι ένας υπουργός, όπως για παράδειγμα ο Υπουργός των Εξωτερικών.

Επίσης αξιοσημείωτη, αν όχι αποκαλυπτική, είναι η παρακάτω δήλωση του Μπάιντεν σε δημοσιογράφους: «Μίλησα με τον Ερντογάν. Τον συνεχάρην. Συνεχίζει να θέλει να βρει μια λύση για τα F-16. Του είπα ότι θέλουμε να κάνουμε μια συμφωνία για την Σουηδία -να της επιτραπεί η ένταξή της στο ΝΑΤΟ- να τελειώνουμε. Κι έτσι θα είμαστε σε επαφή», είπε.

Μετά από αυτά, το συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι, ενώ ασφαλώς στην κυβέρνηση Μπάιντεν αποδέχονται το αποτέλεσμα των τουρκικών εκλογών, δεν είναι καθόλου ευτυχείς.

Θα προτιμούσαν να είχε νικήσει ο αντίπαλός του, όπως είχαν κάνει σαφές προεκλογικά. Ομως άλλη η απόφαση του τουρκικού λαού. Ετσι, τώρα θα αναγκαστούν να συνεργαστούν μαζί του -η λέξη-«κλειδί» εδώ είναι θα «αναγκαστούν»- ενώ παράλληλα θα εξετάζουν νέους τρόπους να μειώσουν την εξάρτησή τους από αυτόν και από την ζημιά που μπορεί να προκαλέσει π.χ. με τις σχέσεις του με τον Πούτιν και το Ιράν.

Αυτό σημαίνει ότι η αξία της Ελλάδας ως σύμμαχος χώρα γίνεται ακόμα πιο σημαντική, ενώ από την άλλη πλευρά η Αμερική θα ασκεί όλο και μικρότερη επιρροή πάνω του.

Το δεύτερο στοιχείο είναι η μαζική εκπαραθύρωση των ατόμων που απαρτίζουν την ομάδα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας της κυβέρνησής του.

Προφανώς με την κίνησή του αυτή, πρώτον, περνά το μήνυμα ότι κανείς εκτός από τον ίδιο δεν είναι μόνιμος -ούτε ο Εξωτερικών- και, ακόμα, ότι παίρνει στα χέρια του, με τον διορισμό απόλυτα πιστών του συνεργατών, τα κρίσιμα αυτά υπουργεία.

Αρα δεν πρόκειται για αλλαγή πορείας, αλλά για συνέχιση της ίδιας, υπό τον ασφυκτικά δικό του έλεγχο όμως.