ΛΑΣ ΒΕΓΚΑΣ. Η μυστηριώδης εξαφάνιση ενός ομογενούς στο Λας Βέγκας, εμπλεκόμενο με δραστηριότητες της μαφίας, το μακρινό 1976, όπως και άλλες ανάλογες υποθέσεις, έρχονται ξανά στο φως για την τοπική κοινωνία, περίπου 50 χρόνια αργότερα, με τα ένοχα μυστικά τέλεια καλυμμένων εγκλημάτων να αποκαλύπτονται με τον πλέον αναπάντεχο τρόπο.

Στην πρωτεύουσα του τζόγου, εκεί όπου έδρασαν μικρές και μεγαλύτερες συμμορίες, αντλώντας το εύκολο χρήμα και διαμορφώνοντας τους κανόνες μιας αγοράς επιρρεπούς στους κύκλους της παρανομίας, οι εξαφανίσεις και οι ανεξιχνίαστοι φόνοι ήταν στην ημερήσια διάταξη δεκαετίες πριν.  Μια από τις ασφαλέστερες μεθόδους του οργανωμένου εγκλήματος προκειμένου να “εξαφανίζει” στην λήθη όσους στάθηκαν εμπόδιο ή παραβίασαν το σύστημα αξιών του, ήταν η τοπική λίμνη Μεντ (Mead), όπου ένας ανυπολόγιστος αριθμός δολοφονηθέντων φαίνεται ότι έχει απορριφθεί στα βαθιά της νερά.

Πλέον όμως υπεισήλθε ένας αστάθμητος παράγοντας και αυτό δεν είναι άλλος από την κλιματική αλλαγή: η στάθμη της λίμνης πέφτει επικίνδυνα και πολλά αντικείμενα, που είχαν ριφθεί ακόμη και δεκαετίες πριν, έρχονται στο φως.  Μεταξύ αυτών, σχετικά πρόσφατα, κι ένα βαρέλι, στο οποίο ανακαλύφθηκαν οστά ανθρώπου, ο οποίος διαπιστώθηκε ότι είχε δολοφονηθεί με σφαίρα στο κεφάλι δεκαετίες πριν.

Την μακάβρια αυτή ανακάλυψη, ακολούθησαν και άλλα ανθρώπινα οστά, που ανακαλύφθηκαν τυχαία από δυο γυναίκες μέρες αργότερα, μέσα στον Μάιο.  Πόσο εύκολα θα μπορούσαν οι Αρχές να εξιχνιάσουν αυτές της υποθέσεις;

Ο “δικτυωμένος” Πάππας

Με αφορμή την ανακάλυψη του βαρελιού, ο αρθρογράφος Τζον Σμιθ (John L. Smith) από την τοπική The Nevada Independent, ο οποίος είναι γεννημένος και μεγαλωμένος στην περιοχή, ανέσυρε από τον χρονοντούλαπο την περίπτωση της εξαφάνισης του Τζώνυ Πάππας (Johnny Pappas), ελληνιστί Παναγιωταράκου, ενός ανθρώπου με γνωριμίες και παρουσία όχι μόνο στα πολιτικά δρώμενα, αλλά και στα άδυτα του υποκόσμου.

Όπως αναφέρει ο Σμιθ, ο Πάπας προερχόταν από το Σικάγο και έκανε αισθητή την εμφάνισή του στα μέσα της δεκαετίας του ‘60, όντας το δεξί χέρι του δημοκρατικού πολιτικού Μάικλ Ο’ Κάλαχαν (Mike O’Callaghan), όταν διεκδίκησε ανεπιτυχώς την θέση του αντικυβερνήτη το 1966.  Λίγα χρόνια αργότερα, o Ο’ Κάλαχαν δραστηριοποιήθηκε εκ νέου και κατέβηκε για κυβερνήτης, πετυχαίνοντας μια εκτός προγνωστικών νίκη στις εκλογές του 1971.  Εκείνα τα χρόνια, ο Πάππας παρέμεινε κοντά του, έστω και άτυπα, αφού εκτελούσε χρέη οδηγού του, και μάλιστα χωρίς να έχει προσληφθεί επισήμως.

“Για αρκετά χρόνια στις αρχές του 1970, ο Πάππας είχε μια σταθερή παρουσία στην καθημερινότητά μας.  Η μητέρα μου Ζαν Σμιθ, δούλευε για τον Κυβερνήτη Μάικ Ο’ Κάλαχαν.  Ο Τζώνυ ήταν ενεργός εθελοντής στα πολιτικά δρώμενα του Δημοκρατικού Κόμματος στη νότια Νεβάδα και μάλιστα επί χρόνια.  Είχε βοηθήσει στην Διεύθυνση της ανεπιτυχούς εκστρατείας του Ο’ Κάλαχαν για αντικυβερνήτη το 1966.  Θαύμαζε τον Ο’ Κάλαχαν και τον υπηρέτησε αφιλοκερδώς ως οδηγός του, μετά τις εκλογές για την θέση του Κυβερνήτη την δεκαετία του ‘70”, αναφέρει χαρακτηριστικά ο Σμιθ.

Σύμφωνα με το ίδιο άρθρο, ο Πάππας είχε στενές σχέσεις και με διάφορους Έλληνες του υποκόσμου του Σικάγο, όπως ήταν ο περιβόητος Γκας Άλεξ (Gus Alex), ενώ μέσα στην δεκαετία του 1970 εκτελούσε χρέη διαχειριστή σε ξενοδοχείο του επιχειρηματία Άλεν  Γκλικ (Allen Glick), μεγαλοεπιχειρηματία, κατασκευαστή και ιδιοκτήτη ορισμένων εκ των καζίνο της εποχής (Stardust, Fremont, Hacienda και Marina) στα οποία έδρασαν διάφορες συμμορίες της μαφίας, αποσπώντας χρήματα εις βάρος του κοινού από πειραγμένους “κουλοχέρηδες”, κάτι για το οποίο βέβαια δήλωσε άγνοια και ουδέποτε διώχθηκε ποινικά.

Την περίοδο της μεγάλης έρευνας για την απάτη στα καζίνο, σημειώθηκαν μια σειρά από μυστηριώδεις εξαφανίσεις και φονικά που δεν θεωρήθηκαν τυχαίες.  Όταν οι Αρχές περνούσαν στο μικροσκόπιο το καζίνο Stardust, ο μάνατζερ Τζορτζ Βάντερμαρκ (George Vandermark) σταμάτησε να δίνει σημεία ζωής.  Εμπλεκόμενος στο σκάνδαλο με τους κουλοχέρηδες, σύμφωνα με τις Αρχές, διέφυγε προς το Μεξικό και εν τέλει βρέθηκε δολοφονημένος στην Κόστα Ρίκα λίγο καιρό αργότερα.

Στις 18 Αυγούστου του 1976, ήρθε η σειρά του Τζον Πάππας.  Σύμφωνα με τις μαρτυρίες της εποχής, έφυγε από το σπίτι του προκειμένου να συναντήσει δυο άτομα που ενδιαφέρονταν για να αγοράσουν το σκάφος του, όπως είπε τότε στην σύζυγό του.  Μάλιστα, το ραντεβού είχε δοθεί στο εστιατόριο Jo-Jo’s, στην καρδιά του Λας Βέγκας.  Ουδέποτε επέστρεψε και ουδείς τον είδε ξανά από τότε.

Ξυπνούν τα φαντάσματα του παρελθόντος

Όπως αναφέρουν οι New York Times, οι Αρχές θα δυσκολευτούν αρκετά προκειμένου να ταυτοποιήσουν τα πτώματα που παρέμειναν στον υγρό τάφο της περιβόητης λίμνης για σχεδόν πέντε δεκαετίες.  Τα χαρακτηριστικά των οστών έχουν αλλοιωθεί, ενώ νεκροί που κλείστηκαν σε βαρέλια, όπως αυτό που βρέθηκε πριν από μερικές εβδομάδες, ενδεχομένως να αποσυντέθηκαν αρκετά νωρίτερα.  Παράλληλα, είναι αμφίβολο πόσο μακριά έχουν βρεθεί από το αρχικό σημείο που απορρίφθηκαν την περίοδο των δολοφονιών, ενώ είναι πολύ πιθανό ότι ο βιολογικός κύκλος των δραστών ή των εγκεφάλων των ανθρωποκτονιών ίσως και να έχει κλείσει αρκετά νωρίτερα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να δοθούν απαντήσεις.

Παρόλα αυτά, υποθέσεις όπως του Πάππας και άλλων πρωταγωνιστών στο ταραχώδες και παραβατικό Βέγκας της δεκαετίας του 1970, αναμένεται να ανοίξουν ξανά, για να δοθεί, έστω και για ιστορικούς λόγους, μια τελική απάντηση για την τύχη τους, που χάθηκε προς τέρψη των “συνδικάτων εγκλήματος” και της επιβαλόμενης “ομερτά” εκείνων των χρόνων.