ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ο δημοφιλής ηθοποιός, Δημήτρης Λάλος, ο οποίος φέτος βρίσκεται στο επίκεντρο με τον ρόλο του «Μαθιού» στη σειρά «Σασμός» του «Alpha», μιλάει στον «Εθνικό Κήρυκα» («Ε.Κ.») με αφορμή την παρουσία του σε Βοστώνη και Νέα Υόρκη, με το έργο «Εκτορος Κάθαρσις». Οπως τονίζει, πρόκειται για μια ραψωδική αφήγηση της Ιλιάδας από την πλευρά του Εκτορα, η οποία θα προβληθεί με αγγλικούς υπέρτιτλους, προκειμένου να γίνει κατανοητή από το αμερικανικό κοινό. Παράλληλα, αναφέρεται στην έως τώρα σταδιοδρομία του, τις αλλαγές που έφερε στην καθημερινότητά του η επιτυχία του «Σασμού» αλλά και για τα μελλοντικά σχέδιά του.

«Εθνικός Κήρυκας»: Από ηλεκτρονικός ηλεκτρονικών υπολογιστών ηθοποιός, σκηνοθέτης αλλά και θεατρικός επιχειρηματίας. Πώς ξεκίνησε αυτή η μεγάλη αγάπη για το θέατρο;

Δημήτρης Λάλος: Ισως ποτέ δεν πρέπει να πιστεύεις ότι το ταξίδι που ξεκινάς θα καταλήξει κάπως. Στη ζωή όλα είναι ανοιχτά και τα πάντα μπορούν να αλλάξουν. Εγώ ήρθα στην Ελλάδα να σπουδάσω κάτι άσχετο με την υποκριτική και βρέθηκε μπροστά μου το θέατρο. Βλέποντας την παράσταση «Suburbia» που σκηνοθετούσε η μετέπειτα δασκάλα μου η Ελένη Σκότη, άλλαξα πορεία στη ζωή μου. Η τύχη, βέβαια, ήταν ότι δεν βρήκα μόνο τι θα ήθελα να κάνω, αλλά βρήκα και τους κατάλληλους ανθρώπους που με ενέπνευσαν και που με στήριξαν σε όλο αυτό.

«Ε.Κ.»: Μετά από 12 σχεδόν χρόνια μακριά από την τηλεόραση «ξανασυστηθήκατε» στο ευρύ τηλεοπτικό κοινό μέσα από δύο πολύ επιτυχημένες σειρές: τον περσινό «Σιωπηλό Δρόμο» και τον φετινό «Σασμό». Τι κερδίσατε από την σχεδόν καθημερινή σας παρουσία στην τηλεόραση; Υπήρξε κάτι που χάσατε;

Δ. Λάλος: Από τότε που ξεκίνησα ως ηθοποιός κάνω συστηματικά έρευνα για το πώς πρέπει ο ηθοποιός να παίζει στον κινηματογράφο. Με τον «Σασμό» είναι σαν να κάνω το διδακτορικό μου πάνω στην τεχνική της κινηματογραφικής υποκριτικής. Οι σκηνές μου είναι πολλές και διαφορετικές, οπότε εφαρμόζω την τεχνική μου και αξιολογώ το αποτέλεσμα, έτσι ώστε να μπορέσω στη συνέχεια και στα μαθήματά μου να μεταφέρω τη γνώση αυτή. Επιπλέον, πολλοί άνθρωποι που δεν έβλεπαν θέατρο, έχουν έρθει στην παράσταση να με δούνε. Νομίζω ότι αυτό κάνει καλό σε όλους. Γιατί, αν ένας άνθρωπος που δεν πήγαινε ποτέ στο θέατρο δει μία παράσταση και του αρέσει, ανοίγει έναν διάλογο με το θέατρο που στο μέλλον μπορεί να τον κάνει θεατρόφιλο. Αυτό βοηθάει και τον ίδιο αλλά και το θέατρο γενικότερα. Αυτό που έχασα σίγουρα είναι η ιδιωτικότητά μου. Παρ’ όλο όμως που όλο αυτό δεν μου φαίνεται παράξενο, γιατί είμαι 20 χρόνια ηθοποιός, η αλήθεια είναι ότι αυτό που έχει γίνει με το «Σασμό» δεν το περίμενα. Ο «Σασμός» δεν είναι απλά μία επιτυχία, είναι φαινόμενο. Μου θυμίζει παλιότερες εποχές που δεν υπήρχε μεγάλη επιλογή για τον τηλεθεατή, και όλος ο κόσμος έβλεπε μία συγκεκριμένη σειρά στην τηλεόραση. Το βλέπουν άνθρωποι όταν γυρίζουν κουρασμένοι από τη δουλειά, το παρακολουθούν οικογένειες μαζί και ύστερα συζητάνε για αυτό. Μετά από όλα αυτά που έχουμε περάσει ο «Σασμός» έχει γίνει για πολλούς ανθρώπους παρηγοριά.

«Ε.Κ.»: Αν όπως λένε ο ηθοποιός βρίσκει στοιχεία του ήρωα που ερμηνεύει μέσα του, τι κοινό έχει ο τηλεοπτικός Μαθιός με τον Δημήτρη και σε τι διαφέρουν;

Δ. Λάλος: Ο Μαθιός είναι μία εκδοχή μου, έχει πολλά κοινά με μένα, όπως έχει και πάρα πολλές διαφορές. Ισως μάλιστα να είναι καλύτερα για τον ηθοποιό να παίζει ρόλους πολύ διαφορετικούς από τον ίδιο, γιατί έτσι μπορεί να τους συμπληρώσει με τη φαντασία του. Η μυθοπλασία είναι πολύ σημαντική, γιατί μέσα από αυτήν αναμετριόμαστε με τον εαυτό μας, μαθαίνουμε ποιοι είμαστε. Αυτό μάλιστα έχει ξεκινήσει ήδη από την αρχαιότητα, από τις ιστορίες που έλεγαν οι άνθρωποι γύρω από τη φωτιά. Και η Ιλιάδα είναι μία τέτοια ιστορία. Οταν η ανθρωπότητα ήταν ακόμα στην «παιδική της ηλικία» οι άνθρωποι δεν ήξεραν πώς να συμπεριφερθούν και το μάθαιναν μέσα από τα κείμενα του Ομήρου. Μέσα από αυτά μπορούσε κανείς να μάθει πώς πρέπει να συμπεριφέρεται απέναντι στο θάνατο, απέναντι στην προδοσία, απέναντι στην εξουσία, αλλά υπήρχαν και πρακτικές γνώσεις ναυσιπλοΐας γεωγραφίας, ήταν ένα εγχειρίδιο ζωής.

«Ε.Κ.»: Στις 25 Ιουνίου στο Μαλιώτειο πολιτιστικό κέντρο στη Βοστώνη και στις 26 Ιουνίου στο «Queens Theatre», στη Νέα Υόρκη, θα παρουσιάσετε την παράσταση «Εκτορος Κάθαρσις» σε δική σας σύλληψη, σκηνοθεσία και φυσικά ερμηνεία. Πώς νοιώθετε που θα ανεβάσετε Ομηρο μπροστά στους ομογενείς;

Δ. Λάλος: Εδώ και 9 χρόνια ασχολούμαι με το κείμενο της Ιλιάδας. Μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να το μεταφέρω στην αρχική του μορφή, τη ραψωδία, η οποία είναι και η πρώτη μορφή παραστασιακής τέχνης. Οι μετέπειτα δραματικοί συγγραφείς, στην ουσία μεγάλωσαν ακούγοντας το κείμενο του Ομήρου και αυτόν προσπάθησαν να μιμηθούν. Επομένως, αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να επαναφέρω αυτήν την προφορική γνώση, η οποία αποκαλύπτεται μόνο, εάν υπάρξει ακροατής. Αυτή η προφορικότητα είναι πάρα πολύ σημαντικό να επανέλθει, γιατί μπορεί να μας έχουν διασωθεί τα κείμενα αυτά αλλά δεν έχουμε τους ίδιους τους δημιουργούς τους να μας τα πουν. Μας λείπει, δηλαδή, το νεύμα του Δασκάλου, ο τρόπος με τον οποίον θα ειπωθεί μία λέξη, θα γίνει μία κίνηση, μία παύση, ένας τονισμός, που μπορούν να μας αποκαλύψουν ολόκληρη τη γνώση. Και όπως λέει και ο Πλάτωνας «Η γνώση είναι μνήμη». Είχα, λοιπόν, την ιδέα να πάρω 60 εδάφια μέσα από την Ιλιάδα, να συρράψω το κείμενο και να παρακολουθήσουμε την πορεία του Εκτορα μέσα στο έπος. Η «Εκτορος κάθαρσις» στην ουσία είναι μία αποκατάσταση του ήρωα, ο οποίος αναφέρεται από τον Όμηρο στο μεγαλύτερο μέρος της Ιλιάδας, σε αντίθεση με τον Αχιλλέα που απουσιάζει για 16 περίπου ραψωδίες. Ο Εκτορας είναι ο πιο σημαντικός ήρωας της Ιλιάδας. Στην Ιλιάδα, μάλιστα, υπήρξε και ο πρώτος «σασμός», όταν ο Πρίαμος πηγαίνει να ζητήσει από το θυμωμένο Αχιλλέα το σώμα του νεκρού γιου του, και εκείνος το δίνει. Πίσω από την πράξη αυτή, υπάρχει ένα μάθημα, ότι ο θυμός δεν ωφελεί κανέναν. Τα κείμενα του Ομήρου δίδαξαν ανθρωπιά, δίδαξαν πολιτισμό, δημοκρατία, δικαιοσύνη. Τι πιο σημαντικό λοιπόν από το να ακουστεί ένα τέτοιο κείμενο; Είμαι πολύ χαρούμενος που θα ταξιδέψω με την παράσταση στην Αμερική και ανυπομονώ να την παρουσιάσω στους ομογενείς σε Βοστώνη και Νέα Υόρκη.

«Ε.Κ.»: Ποιος είναι ο τρόπος με τον οποίο ως σκηνοθέτης και ηθοποιός προσεγγίζετε τον ομηρικό ήρωα στην παράσταση αυτή. Τι θα δει ο θεατής στο Μαλιώτειο και το «Queens Theatre»;

Δ. Λάλος: Στην ουσία ο θεατής γίνεται κοινωνός μιας εμπειρίας, βιώνει ένα γεγονός, δεν είναι μία τυπική παράσταση. Στην αρχή μιλάω με το κοινό, εξηγώ πράγματα, συζητάω, αποκαλύπτω κλειδιά για την παράσταση και το κείμενο και μετά μεταμορφώνομαι σε πραγματικό ραψωδό με το κείμενο της Ιλιάδας. Επομένως, αυτό που μπορεί να περιμένει ο θεατής είναι μία εμπειρία λέξεων, εικόνων και συναισθημάτων. Το πιο σημαντικό είναι αυτό που είπα και πριν μία τεράστια πηγή μνήμης και γνώσης για πράγματα που ξέρουμε και τα έχουμε ξεχάσει, ώστε να επανέλθουν ξανά μπροστά μας.

«Ε.Κ.»: Πώς προέκυψε η δημιουργία του θεάτρου Tempus Verum;

Δ. Λάλος: Εφτιαξα ένα χώρο για να μπορώ να κάνω λάθος, για να μπορώ να δοκιμάζω καινούργια πράγματα. Οταν σε έναν καλλιτέχνη απαγορεύεται το λάθος στην πραγματικότητα δεν μπορεί να είναι δημιουργικός.

«Ε.Κ.»: Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σας σχέδια;

Δ. Λάλος: Θα συνεχίσουμε τον «Σασμό» και στο δικό μου θέατρο θα κάνω διάφορες παραγωγές, θα δώσω το θέατρό μου σε νέους δημιουργούς, σε ανθρώπους που αλλιώς ίσως δεν θα είχαν χώρο για να μπορέσουν με τη σειρά τους να στεγάσουν τα όνειρά τους.