Με την Φανή Πεταλίδου υπήρξαμε ανταγωνιστές επί σειρά ετών. Εκείνη ήταν ιδιοκτήτρια της «Πρωινής», μιας από τις μακροβιότερες ομογενειακές ημερήσιες εφημερίδες στην Αμερική (1977-1996) – η εφημερίδα έκλεισε το 2001. Κι εγώ ιδιοκτήτης του «Εθνικού Κήρυκα» από το 1979.

Ο ανταγωνισμός μας υπήρξε, κατά περιόδους, σκληρός – γιατί πολλά διακυβεύονταν.

Ετσι, οι αμοιβαίες επιθέσεις κατά καιρούς ξέφυγαν, δυστυχώς, του μέτρου, όπως συχνά συμβαίνει όταν δύο άνθρωποι αγαπούν με πάθος αυτό που εκπροσωπούν.

Ωστόσο, τουλάχιστον από την μεριά μου, δεν έτρεφα αρνητικά συναισθήματα για την Φανή, όπως όλοι την αποκαλούσαν. Ηταν εξάλλου δύσκολο να μην την συμπαθείς ως άνθρωπο. Μάλιστα κατανοούσα την αγωνία από την οποία διακατεχόταν τόσο όσο ελάχιστοι, γιατί γνώριζα καλύτερα από τον καθένα τον αγώνα της για την επιβίωση της εφημερίδας της.

Ημασταν, τότε, και οι δυο μας νέοι και άπειροι στον εκδοτικό / δημοσιογραφικό μας ρόλο.

Εκείνη προερχόταν από μια εξαιρετικά επιτυχημένη πορεία σε μια επιχείρηση ηλεκτρονικών, την Audiovax, κι εγώ μόλις είχα τελειώσει το Business School του Πανεπιστημίου Columbia.

Στην μακρά Ιστορία της Ομογένειας δεκάδες εφημερίδες άνοιξαν και έκλεισαν, κυρίως στην Νέα Υόρκη, την Βοστώνη, το Σικάγο και το Λος Αντζελες.

Τρεις μόνο από αυτές άντεξαν την δοκιμασία του χρόνου.

Η «Ατλαντίδα» (1904-1973), ο «Εθνικός Κήρυκας» (1915 -) και η «Πρωινή» (1977-2001).

Εχω αναλύσει σε πολλές άλλες ευκαιρίες πού οφείλεται το φαινόμενο του «Εθνικού Κήρυκα». Δεν είχα όμως την ευκαιρία να αναφερθώ στην «Πρωινή».

Οτι η εφημερίδα αυτή άντεξε για τόσα χρόνια, συνολικά 24, αυτό οφείλεται σε ένα βαθμό στις καινοτομίες που εισήγαγε στον εκδοτικό ομογενειακό μας χώρο, όπως το μικρό σχήμα (tabloid), η ταύτισή της με τον Ανδρέα Παπανδρέου, που τότε απολάμβανε ένα σαρωτικό λαϊκό έρεισμα και σε άλλα.

Ωστόσο, θεωρώ ότι ο βασικότερος λόγος ήταν η ίδια η Φανή Πεταλίδου: Ηταν η αφοσίωσή της στην εφημερίδα της και στην γενέτειρά της την Κύπρο. Ηταν η πίστη της ότι με την εφημερίδα της και τις θυσίες τής ίδιας, συνέβαλε στον αγώνα για την λευτεριά της Μεγαλονήσου.

Αυτά πιστεύω ότι κράτησαν την «Πρωινή» ζωντανή για τόσα χρόνια, στη δύσκολη ομογενειακή αγορά.

Αποτελεί για μένα χρέος, αλλά και χαρά να αναγνωρίσω τη μεγάλη προσφορά της Φανής Πεταλίδου, έστω με αυτά τα λίγα λόγια, και με την αφιέρωση του εξώφυλλου της σημερινής έκδοσης του «Περιοδικού» σε αυτήν. Μια έκδοση που είναι αφιερωμένη στην 48η επέτειο από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Αλίμονό μας αν ως Ομογένεια και ως Ελληνισμός αδυνατούμε να τιμούμε τις αξίες και την προσφορά αυτών που υπηρετούν με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο, την μεγάλη υπόθεση του Εθνους μας. Και κυρίως τους πρώην ανταγωνιστές μας.