Είναι λογικό η προσοχή της κοινής γνώμης και της πολιτικής ηγεσίας του Δυτικού κόσμου αλλά και σημαντικών άλλων χωρών ανά την υφήλιο να έχει επικεντρωθεί στον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία και την ανείπωτη αιματοχυσία και καταστροφές που συντελούνται στη μαρτυρική αυτή χώρα.

Η σύγχρονη τεχνολογία φέρνει μέσα σε κάθε σπίτι συχνά σε ζωντανή μετάδοση τη φρίκη των πολεμικών συγκρούσεων και δημιουργεί για τα εκατοντάδες εκατομμύρια πολιτών του δυτικού κόσμου ένα τηλεοπτικό ψυχολογικό αντιπερισπασμό στις σημαντικές, τεκτονικές αλλαγές που έχουν αρχίσει να επισυμβαίνουν, ακριβώς εξ αιτίας των εξελίξεων αυτών, στη διεθνή σκηνή και στην παγκόσμια γεωπολιτική και οικονομική πραγματικότητα.

Μερικές άμεσες οικονομικές συνέπειες όπως η καταστροφική επίπτωση επί των τιμών των προϊόντων της ενέργειας και ο επακόλουθος πληθωρισμός γενικότερα, έχουν βεβαίως ήδη γίνει κοινή συνείδηση.

Εν τούτοις, πέραν των ειδημόνων σε θέματα της πολιτικής και οικονομικής ζωής, είναι περιορισμένος ο αριθμός εκείνων που αντιλαμβάνονται ότι η αναμέτρηση στην Ουκρανία έχει παύσει πλέον να αφορά μόνο τη χώρα αυτή και την επιτιθέμενη Ρωσία, και τείνει να μεταλλαχθεί σε μια διηπειρωτική και πολυδιάστατη αναμέτρηση χωρίζοντας πάλι την ανθρωπότητα σε αντίπαλα στρατόπεδα και υπονομεύοντας έτσι με αυξανόμενη ταχύτητα και ένταση τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης και την υφιστάμενη μέχρι τούδε διεθνή πολιτική και οικονομική τάξη και συνεργασία.

Διότι δεν πρόκειται πλέον για περιθωριακές χώρες μικρού ή μεσαίου μεγέθους όπως η Βόρεια Κορέα, η Συρία ή ακόμη και το Ιράν, που αποτελούν τον στόχο καταλυτικών κυρώσεων εκ μέρους του Δυτικού κόσμου.

«Στο μάτι του κυκλώνα» είναι σήμερα η τρίτη μεγαλύτερη δύναμη της υφηλίου. Η οποία, πέραν των πυρηνικών της δυνατοτήτων, διαθέτει σφαίρα δικής της μείζονος διεθνούς επιρροής και ισχυρά ερείσματα στις σχέσεις της με τους άλλους πρωταγωνιστές της διεθνούς σκηνής όπως η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία και άλλοι.

Ούτε διαφεύγει της προσοχής των χωρών αυτών ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία συνιστά ουσιαστικά μια γενικότερη σύγκρουση της Αμερικής με τη Ρωσία, η οποία, σύμφωνα με επίσημες αμερικανικές δηλώσεις αποβλέπει από πλευράς ΗΠΑ στη στρατηγική εξουθένωση της Μόσχας.

Δεν χρειάζεται άλλωστε να είναι κανείς ειδικός διεθνολόγος ή οικονομολόγος για να κατανοήσει ότι η διεθνής πραγματικότητα που δημιουργείται από δεσμεύσεις και ενδεχόμενες δημεύσεις κολοσσιαίων περιουσιακών στοιχείων ή νομισματικών αποθεμάτων μιας χώρας του μεγέθους και της σημασίας της Ρωσίας ή οι καθολικές απαγορεύσεις ρωσικών εξαγωγών, κατ’ εξοχήν ενεργειακών προϊόντων, δεν επηρεάζουν μόνο τις παγκόσμιες αγορές και δεν εγείρουν απλώς φράγματα στο διεθνές εμπόριο.

Υπονομεύουν ταυτόχρονα τη διεθνή συνεργασία και αποσταθεροποιούν πολύ ουσιαστικά τη διεθνή τάξη όπως έχει δημιουργηθεί και βασισθεί σε θεσμούς όπως ο ΟΗΕ, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Διεθνής Τράπεζα και άλλοι μεγάλοι διεθνείς οργανισμοί.

Αλλωστε είναι κοινή γνώση πλέον ότι ακόμη και το δολάριο, το κατ’ εξοχήν νόμισμα διεθνών συναλλαγών, αντιμετωπίζει στο ρόλο του αυτό ουσιαστική απειλή αφού μεγάλες χώρες, όπως εκείνες που προαναφέρθηκαν, έχουν ήδη αρχίσει να βαδίζουν, ως αντίδραση στη σημερινή κρίση προς την κατεύθυνση της οικονομικής και νομισματικής χειραφέτησης.

Σε ό,τι αφορά τέλος την Ευρώπη, που κυρίως υφίσταται τις δυσμενείς επιπτώσεις της ουκρανικής κρίσης, παρά όσα επιφανειακά λέγονται, οι στρατηγικές προοπτικές της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και της δημιουργίας μιας ευρωπαϊκής αμυντικής ταυτότητας φαίνονται ακόμη πιο αποδυναμωμένες και μακρινές.

Διότι, όπως και στην περίπτωση του πολέμου και της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, η Γηραιά Ηπειρος αφού απέτυχε να αποτρέψει ένα πόλεμο στην άμεση γεωπολιτική της γειτονιά, παίζει σήμερα το ρόλο του πειθήνιου ουραγού της Ουάσιγκτον.

Όπως στην περίπτωση της προ τριάντα ετών διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, το ΝΑΤΟ και ο ρόλος των ΗΠΑ στην Ευρώπη ενισχύονται ουσιαστικά, ενώ η Ευρωπαϊκή Ενωση περιορίζεται στο ρόλο του κομπάρσου.

Υπό το φως αυτών των εξελίξεων είναι σαφές ότι ο παγκόσμιος συσχετισμός δυνάμεων, η διεθνής πολιτική και οικονομική πραγματικότητα και συνεργασία καθώς και η πορεία προς την παγκοσμιοποίηση έχουν εισέλθει σε στάδιο εξελισσόμενης μετάλλαξης.

Μια μετάλλαξη με ρευστά προς το παρόν συστατικά, η οποία όμως σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις φαίνεται να οδηγεί την ανθρωπότητα στη δημιουργία μιας νέας διεθνούς τάξης πραγμάτων.

Συμπερασματικά, δεν είναι ίσως υπερβολική η διαπίστωση ότι, εξ αιτίας του πολέμου στην Ουκρανία, η διεθνής πραγματικότητα υφίσταται μια σημαντική μετάλλαξη της οποίας οι μόνες ευδιάκριτες προς το παρόν προοπτικές φαίνονται να είναι η παγκόσμια πολιτική και στρατιωτική υπεροχή της Αμερικής αλλά και η ενίσχυση των ηγεμονικών φιλοδοξιών της Κίνας που ίσως αποδειχθεί και η μόνη ουσιαστικά κερδισμένη από την παρούσα κρίση.