Για να ευδοκιμήσει ένας μεγάλος αγώνας χρειάζεται έναν μεγάλο ηγέτη. Εναν ηγέτη ο οποίος θα μπορέσει να εμπνεύσει τον λαό του, να εκφράσει το όνειρο και τις επιθυμίες του να ηγηθεί, πληρώνοντας το όποιο τίμημα χρειαστεί.

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, την μνήμη του οποίου τίμησε χθες η Αμερική, υπήρξε ο μεγάλος ηγέτης των Αφροαμερικανών.

Ηταν αυτός που φυλακίστηκε, που ξυλοκοπήθηκε, που παραβιάστηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματά του, αλλά που όμως έμεινε πιστός στο όραμά του για μία ειρηνική επανάσταση για την εξασφάλιση της ισότητας του λαού του.

«Το ηθικό τόξο της Υφηλίου είναι μακρύ, αλλά κλείνει στην πλευρά της δικαιοσύνης», είχε πει.

Πριν 59 χρόνια, στις 28 Αυγούστου 1963, στάθηκε μπροστά στα σκαλοπάτια του μνημείου του Λίνκολν και έβγαλε την ιστορική ομιλία του που πήρε τον τίτλο «Εχω ένα όνειρο». Μια ομιλία που έχει μείνει στην Ιστορία για τη δύναμη της λογικής της, για την πίστη στο δίκαιό του, για την ανωτερότητα της σκέψης του και για το ειρηνικό μήνυμά του για τις σχέσεις των φυλών στις ΗΠΑ.

«100 χρόνια αργότερα, ο Νέγρος δεν είναι ελεύθερος. 100 χρόνια αργότερα η ζωή του Νέγρου βαρύνεται από διακρίσεις. 100 χρόνια αργότερα ο Νέγρος δεν είναι ελεύθερος.

Αλλά είναι κάτι που θέλω να πω στον λαό μας:

Στην διαδικασία να εξασφαλίσουμε την θέση που μας ανήκει δεν πρέπει να ικανοποιήσουμε την δίψα μας για ελευθερία από το ποτήρι της πικρίας και του μίσους».

Υπήρξε όντως ένας μεγάλος ηγέτης.