Πριν 107 χρόνια, σαν σήμερα, συνέβη κάτι στο Μανχάταν, μεταξύ των τόσων άλλων που συμβαίνουν εκεί κάθε μέρα, που έμελλε να γράψει Ιστορία: Ιδρύθηκε ο «Εθνικός Κήρυκας».

Ιδρύθηκε η εφημερίδα, που θα διαμόρφωνε την πορεία της Κοινότητας, που τότε έπαιρνε σχήμα, θα την καθοδηγούσε, θα την ενέπνεε και θα χάραζε τις ράγες πάνω στις οποίες θα κινείτο.

Που θα γινόταν ο πιστός φίλος, η φωνή των Ελλήνων της Αμερικής.

Το 1915, ο Ελληνισμός δεν διέθετε ιδρύματα. Ακόμα και η Αρχιεπισκοπή ιδρύθηκε 7 χρόνια αργότερα.

Τότε υπήρχε η κραταιά «Ατλαντίδα» -φιλοβασιλική- και ο μικρότερος σε κυκλοφορία, «Εθνικός Κήρυξ», φιλοβενιζελικός.

Ηταν Μεγάλη Παρασκευή, το πρωί, του 1915. Το πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στην δυτική 26η Οδό, μεταξύ της Εκτης και της Εβδομης Λεωφόρου του Μανχάταν, υποδέχεται τη νέα εφημερίδα με ζητωκραυγές.

Ο ιδρυτής της, ο νεαρός επιχειρηματίας Πέτρος Τατάνης και οι συνεργάτες του πήραν μια βαθιά ανάσα. Τώρα πια βεβαιώθηκαν ότι το δημιούργημά τους θα πετύχαινε.

Πώς όμως ήταν ανθρωπίνως δυνατόν να φανταστούν ότι ο «Εθνικός Κήρυκάς» τους, όχι μόνο θα επιβίωνε για… 107 χρόνια, αλλά και ότι θα ήταν πανέτοιμος για μια ελπιδοφόρα αρχή;

Μεταξύ του τέλους του 19ου και αρχές του 20ού αιώνα, την εποχή δηλαδή που ιδρύθηκε ο «Εθνικός Κήρυκας», περί τις 600.000 νεαροί, η αφρόκρεμα της Ελλάδας μετανάστευσαν στις ΗΠΑ. Η ελληνική επαρχία ερήμωσε. Εχασε τα δυνατά χέρια της, αυτούς που θα όργωναν την γη, θα άρμεγαν τα πρόβατα και τις κατσίκες, που θα άνοιγαν σπίτια, που θα έδιναν ζωή στα χωριά τους.

Η φτώχεια ήταν ανυπόφορη. Και όπως διαδιδόταν τότε, από στόμα σε στόμα, στην άλλη άκρη του ωκεανού υπήρχε μια χώρα που οι άνθρωποι εκεί… «μάζευαν τα λεφτά από τους δρόμους».

Ετσι, έπαιρναν την μεγάλη απόφαση. Τι είχαν να χάσουν;

Μαζί τους έπαιρναν την αγάπη και την δίψα για νέα από την πατρίδα.

Την εποχή εκείνη δεν υπήρχε άλλος τρόπος να πληροφορηθούν τι γινόταν, πίσω, εκτός από μια επιστολή.

Μόνο που για να φτάσει η επιστολή στη Νέα Υόρκη από την Ελλάδα, χρειαζόταν τριάντα μέρες. Οσο και τα υπερωκεάνια.

Ο «Εθνικός Κήρυκας» θα άλλαζε τα δεδομένα.

Εισήγαγε μια επαναστατική τεχνολογία, τον τηλέγραφο, που του έδινε την δυνατότητα να έχει φρέσκες ειδήσεις από την Ελλάδα.

Ετσι, η «Ατλαντίδα» πιάστηκε εξαπίνης.

Το θεώρησε, δε, τόσο απίστευτο, τόσο πέρα από τα όρια της φαντασίας, που κυκλοφόρησε την άλλη μέρα με έναν τεράστιο τίτλο κατηγορώντας τον «Εθνικό Κήρυκα» ότι διέπραξε απάτη και τον προκάλεσε, βάζοντας στοίχημα, να το αποδείξει.

Και βέβαια έχασε το στοίχημα.

Η επανάσταση του τηλεγράφου ήταν μόνον η αρχή.

Εκτοτε μια σειρά από πραγματικά επαναστατικές τεχνολογικές εφευρέσεις για τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ανέτρεψαν τον τρόπο παραγωγής και διανομής των ειδήσεων.

Το τηλέφωνο. Το ραδιόφωνο. Το Φαξ. Η τηλεόραση.

Και στο τέλος -αλλά όχι τελευταίο- ήρθε το Διαδίκτυο και διεθνοποίησε εν ριπή οφθαλμού τις ειδήσεις.

Ο «Εθνικός Κήρυκας», παρακολουθεί από όσο πιο κοντά γίνεται τις εξελίξεις στην τεχνολογία.

Δημιουργήσαμε αρκετά έγκαιρα τις δικές μας ιστοσελίδες και στις δύο εκδόσεις, που ήδη προσελκύουν χιλιάδες αναγνώστες από τις ΗΠΑ και από όλον τον Κόσμο.

Αυτό, η δυνατότητα να είναι ταυτόχρονα διαθέσιμη η εφημερίδα σε όλον τον Κόσμο, της δίνει τη δυνατότητα να επιβιώσει, τουλάχιστον για άλλα τόσα χρόνια.

Γιατί το λέω αυτό; Ελάτε να κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στα «μυστικά» του επαγγέλματος:

Η δεξαμενή των αναγνωστών του «Εθνικού Κήρυκα» είναι οι κατά καιρούς μετανάστες.

Ωστόσο, η μετανάστευση δεν είναι σταθερή.

Ο ρυθμός της επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες όπως από την πολιτική και οικονομική κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα, από τον μεταναστευτικό νόμο στην Αμερική, και από γεωπολιτικές εξελίξεις, όπως πόλεμοι κ.λπ.

Το τελευταίο μεταναστευτικό ρεύμα στις ΗΠΑ ήταν την δεκαετία του ’60.

Δεν διακόπηκε εντελώς έκτοτε, ποτέ δεν διακόπτεται εντελώς. Αλλά μειώθηκε σημαντικά. Μόνο πρόσφατα παρατηρούμε μια νέα αισθητή αύξηση αφίξεων.

Αν ο αριθμός των μεταναστών δεν είναι τουλάχιστον ίσος με τον αριθμό αυτών που πεθαίνουν και παλιννοστούν, τότε επηρεάζεται η δομή της Κοινότητας. Oπως η λειτουργία της Εκκλησίας μας, των σχολείων μας και φυσικά και της εφημερίδας.

Τώρα, όμως, με την καινούργια τεχνολογία ο «Εθνικός Κήρυξ» δεν εξαρτάται αποκλειστικά από την μεταναστευτική ροή όπως στο παρελθόν.

Τώρα, αντί να περιμένει να έρθουν νέοι μετανάστες, μπορεί ο ίδιος να αναζητήσει νέους αναγνώστες διεθνώς.

Οι αναγνώστες του πια βρίσκονται σε κάθε γωνιά της Γης, και φυσικά και στην μεγαλύτερη δεξαμενή αναγνωστών, στην Ελλάδα.

Συμβαίνει δηλαδή κάτι ανάλογο, δεδομένων των αναλογιών, που συμβαίνει και με τις μεγάλες αμερικανικές εφημερίδες, όπως η «New York Times», που το 12% των ηλεκτρονικών συνδρομητών της ή περί τις 700.000 συνδρομητές της ζουν εκτός Αμερικής.

Πού λοιπόν να τα φανταστεί αυτά ο Τατάνης ή κι εγώ, πριν μερικά χρόνια;

Ο «Εθνικός Κήρυξ» είναι μια μάρκα, ένα όνομα, ένα brand με διεθνή αναγνωρισιμότητα.

Και σήμερα ο «Εθνικός Κήρυκας» βρίσκεται τόσο μακριά από κάποιον, όσο ο πιο κοντινός ηλεκτρονικός υπολογιστής, το τηλέφωνο, σε όποιο μέρος της Γης κι αν ζει κανείς.

Και ο Ελληνας της Ελλάδος, της Αυστραλίας, του Καναδά, του Κόσμου όλου ενδιαφέρεται να γνωρίζει τα νέα της Ομογένειας της Αμερικής – πάντα  η Αμερική έχει ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον.

Το ίδιο μπορεί να κάνει και ο κάθε Ελληνας που ενδιαφέρεται για έγκυρη και αντικειμενική ενημέρωση των γεγονότων.

Ο «Εθνικός Κήρυκας», λοιπόν, είναι ένα θαύμα, ένα φαινόμενο. Είναι μία εφημερίδα 107 χρόνων!

Συμπεριλαμβάνεται μεταξύ ενός πολύ μικρού ποσοστού επιχειρήσεων και ιδρυμάτων που επιβιώνει για περισσότερο από έναν αιώνα και μάλιστα στην αλλοδαπή.

Και, επιπλέον, τώρα ξεκινάμε.

Ο «Εθνικός Κήρυκας» θα μπορούσε να γιορτάσει παράλληλα σήμερα και το νέο της ξεκίνημα.

Γιατί ενώ πατά γερά στην έντυπη έκδοσή της, κάνει παράλληλα κι ένα τεράστιο άλμα.

Εξηγούμαι: Ο «Εθνικός Κήρυξ» είναι πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα η εφημερίδα της Κοινότητάς μας.

Και θα παραμείνει έτσι.

Σήμερα λοιπόν εσείς και εμείς ενωμένοι με τις αρχές και τις ελληνοαμερικανικές αξίες μας, με αγάπη, πάθος και με σπάνια αφοσίωση, συνεχίζουμε τον αγώνα για να μην πάνε άδικα οι θυσίες αυτών που ήρθαν πριν από εμάς.

Να μη χαθεί η γλώσσα, η θρησκεία, ο πολιτισμός και οι παραδόσεις μας σε αυτή την μεγάλη και φιλόξενη χώρα.

Στο πνεύμα αυτό, με την ίδια αγάπη και αφοσίωση αγκαλιάζουμε και τους  παγκόσμιους Ελληνες.

Εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου στον ιδρυτή Πέτρο Τατάνη και σε όσους εργάστηκαν, κυρίως στην διάρκεια των δικών μου χρόνων, στην εφημερίδα.

Εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου στους αναγνώστες και διαφημιζόμενους για την υποστήριξή τους, με την διαβεβαίωση ότι με τις ίδιες αρχές και αξίες θα συνεχίσουμε και στο μέλλον.

Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου.