Η Ευαγγελία (Λίτσα) Χριστοδούλου είναι μία γυναίκα στο πρόσωπο της οποίας η σμαλτοτεχνική έχει τον τελευταίο και μοναδικό της εκπρόσωπο. Και μόνο αυτή της η ιδιότητα αποκαλύπτει την ποιότητά της ως γυναίκα, ως τεχνίτης και ως καλλιτέχνιδα, γιατί περί τέχνης πρόκειται.

Μία τέχνη που δοξάστηκε στο Βυζάντιο και ήκμασε στους αιώνες και λόγω της Εκκλησίας.

Η «ΓΥΝΑΙΚΑ» του «Εθνικού Κήρυκα» την βρήκε στο εργαστήριό της στον Αγιο Δημήτριο Αττικής, της έκανε ορισμένες ερωτήσεις προκειμένου να λύσουμε τις απορίες μας και θαυμάσαμε την εργασία της.

Μία τέχνη που κάποτε ανθούσε έμεινε να αντιπροσωπεύεται μόνο από εσάς; Πού οφείλεται αυτό;

Οφείλεται στο ότι η τέχνη είναι πολύπλοκη, δεν αμείβεται σαν χειροποίητη με πολύ πολύ λεπτομέρεια. Και στο ότι οι πολλοί τεχνίτες έχουν φύγει από την ζωή. Δεδομένου ότι (όταν εγώ ξεκίνησα) ήμασταν 6 εργαστήρια και δυστυχώς αυτή τη στιγμή έχω παραμείνει μόνη μου και προσπαθούμε με τα παιδιά μου να κρατήσουμε την τέχνη μας.

Η σμαλτοτεχνική με την αρχαία της ιστορία και το ένδοξο παρελθόν του σμάλτου από τη βυζαντινή εποχή παραμένει ίδια τεχνική διαμέσου των χρόνων ή έχει αλλάξει;

Εμείς προσπαθούμε να κρατήσουμε την παλιά πατροπαράδοτη και παραδοσιακή τεχνική του συρματερού χειροποίητου σμάλτου φούρνου. Βέβαια υπάρχει και το ψυχρό σμάλτο, το οποίο είναι ουσιαστικά «μπογιά» και δεν είναι ορυκτό.

Τι σημαίνει για εσάς προσωπικά ότι έχετε μείνει η μοναδική εκπρόσωπος σμαλτοτεχνικής στην Ελλάδα;

Με στεναχωρεί το γεγονός το ότι έχω μείνει η μοναδική στον χώρο του εκκλησιαστικού σμάλτου.

Πώς έγινε και μάθατε να την ασκείτε; Την κληροδοτείτε μέσω μάθησης σε κάποιον άλλον;

Κάποτε ξεκίνησα να μαθαίνω την τέχνη από μεράκι και ζήλο. Ημουν μαθήτρια Λυκείου και δημιουργούσα στο εργαστήρι που είχε η θεία μου. Αποφοίτησα το 1983 από την Σχολή Πληροφορικής ΤΕΙ Αθηνών, αλλά η τέχνη του σμάλτου με κέρδισε και την ακολουθώ μέχρι και σήμερα. Το «μικρόβιο» της σμαλτοτεχνίας το έχω μεταδώσει και στα παιδιά μου, τα οποία μαθαίνουν την τέχνη.

Κάποτε το σμάλτο στόλιζε πολλά προϊόντα και θεωρούνταν είδη πολυτελείας. Τώρα έχει απομείνει μόνο στα εκκλησιαστικά είδη;

Μα και τώρα κάποια εκκλησιαστικά είδη που είναι σμάλτινα, συρματερά θεωρούνται είδη πολυτελείας και ειδικά όταν είναι κατασκευασμένα πάνω σε ασήμι, φιλοτεχνημένα με πολύτιμες πέτρες, καθότι το σμάλτο που χρησιμοποιούμε είναι σμάλτο ευγενών μετάλλων και τοποθετείται σε χαλκό, χρυσό και χαλκό. Τώρα λόγω των δύσκολων οικονομικών καιρών τα περισσότερα είδη τα κατασκευάζουμε σε χαλκό και τα κολλάμε με ασήμια και στην συνέχεια τοποθετούμε το σμάλτο, το οποίο ψήνουμε σε 750°C -900 °C σε ειδικούς φούρνους.