Συμβαίνει σε περίοδο κορύφωσης των τουρκικών διεκδικήσεων εναντίων των νησιών και των θαλασσών μας και είναι τραγικό. Η κατάρα του ελληνικού δημοσίου -τεμπελιά, διαφθορά, κομματισμός και ατιμωρησία- χτυπάει έντονα τις διπλωματικές μας υπηρεσίες τη στιγμή που θα έπρεπε να δουλεύουν με τις μηχανές στο φουλ.

Πριν δύο εβδομάδες μάθαμε ότι για πρώτη φορά το υπουργείο Εξωτερικών έβαλε στο χαρτί στόχους και κανόνες συντονισμού των δραστηριοτήτων του, για να μην κάνει ο κάθε διπλωμάτης ανεξέλεγκτα του κεφαλιού του. Τώρα πληροφορούμαστε ότι ο γενικός γραμματέας τού εθνικά ευαίσθητου αυτού υπουργείου, με αρμοδιότητα τον Απόδημο Ελληνισμό και τη Δημόσια Διπλωματία, ο κ. Γιάννης Χρυσουλάκης, κρίνεται ανεπαρκής και θα του αφαιρέσουν τις μισές αρμοδιότητες που αφορούν τη Δημόσια Διπλωματία για να τις αναθέσουν σε άλλον. Ευχόμαστε η δημιουργία της νέας αυτής θέσης να μην αποσκοπεί στο βόλεμα κάποιου «κολλητού».

Μας λέει με άλλα λόγια η ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών ότι μέχρι σήμερα απέτυχε στην αντιμετώπιση της τουρκικής προπαγάνδας, ότι απέτυχε στην κινητοποίηση της παγκόσμιας κοινής γνώμης υπέρ των ελληνικών συμφερόντων και ότι μέχρι τώρα δεν πρόβαλε την Ελλάδα στο εξωτερικό σωστά. Με τις συνθήκες αυτές αναρωτιόμαστε πού θα βρισκόταν η χώρα που μας γέννησε και γέννησε τους πατεράδες μας και τους παππούδες μας, αν δεν εφήρμοζε τη σταθερή φιλοαμερικανική πολιτική του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στην πλάτη του οποίου έχουν γαντζωθεί το υπουργείο Εξωτερικών και η ηγεσία του για να παρουσιάσουν το δήθεν έργο τους.

Μην βιαστείτε να μας κατηγορήσετε ότι τα μηδενίζουμε όλα. Η πλειοψηφία του υπουργείου αυτού, που ασχολείται και με την Ομογένεια, αποτελείται από άξια, μορφωμένα και εργατικά στελέχη. Το πρόβλημα βρίσκεται στη διεφθαρμένη μειοψηφία των στελεχών που έχουν καβαλήσει τις ψηλές καρέκλες με τη βοήθεια του μικροκομματισμού, της μασονίας, του νεποτισμού. Η μειοψηφία αυτή καταστρέφει ό,τι υγιές υπάρχει γύρω της, για να έχει τη δικαιολογία να τεμπελιάζει στα πολυτελή σαλόνια και να τρώει με χρυσά κουτάλια που πληρώνει ο ελληνικός λαός. Κατά καιρούς, όταν λόγω εθνικών κινδύνων στριμώχνονται οι επικίνδυνοι αυτοί άνθρωποι και πρέπει να δείξουν ότι παράγουν έργο, καταστρώνουν νέα σχέδια επί χάρτου που δεν πρόκειται να εφαρμοστούν και δημιουργούν νέες θέσεις ευθύνης, στις οποίες τελικά βολεύουν τους… «κολλητούς» τους.

Η παραλυσία της μειοψηφίας αυτής του υπουργείου Εξωτερικών, για την οποία την απόλυτη ευθύνη φέρει ο υπουργός κ. Νίκος Δένδιας, δημιούργησε «κερκόπορτες» στον αμυντικό ιστό της Ελλάδας που παραμένουν ανοιχτές στον «σουλτάνο» Ταγίπ Ερντογάν. Μία από αυτές, είναι δυστυχώς και ο σημερινός ηγέτης της Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος.

Και πάλι όμως σας παρακαλούμε να μην βιαστείτε να μας κατηγορήσετε, τη φορά αυτή για ασέβεια προς την Εκκλησία. Οταν ωστόσο, μετά τους γνωστούς πανηγυρισμούς και το φούντωμα της ελπίδας για μια «ανάσταση» της ελληνοαμερικανικής κοινότητας μέσω του νέου Αρχιεπισκόπου της Ελπιδοφόρου πέφτουμε όλοι από τα σύννεφα και τον βλέπουμε «σφιχταγκαλιασμένο» με τον Ταγίπ Ερντογάν να γιορτάζει τα εγκαίνια της έδρας της τουρκικής προπαγάνδας στην Αμερική –του «Τουρκικού Σπιτιού» απέναντι από τον ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη- πώς θέλετε να αντιδράσουμε;

Μετά από αυτό που έκανε ο κ. Ελπιδοφόρος η ελληνοαμερικανική κοινότητα έσβησε ως ενωμένη, δυνατή και αποτελεσματική δύναμη στην Ουάσιγκτον και, επαναλαμβάνουμε, αν δεν σήκωνε τη γροθιά του ο Κυριάκος Μητσοτάκης η αμερικανική πολιτική έναντι της Ελλάδας και της Τουρκίας θα ήταν διαφορετική σήμερα. Απέμειναν λίγες μόνο ομογενειακές νησίδες «αντίστασης» εναντίον της τουρκικής επιθετικότητας στην Ουάσιγκτον και οι αδελφοί Κύπριοι που παραμένουν μαχητικοί. Οι απλοί ομογενείς και οι ευκατάστατοι Ελληνοαμερικανοί που παραδοσιακά στηρίζουν την Αρχιεπισκοπή και τα αμερικανικά πολιτικά κόμματα, είναι μουδιασμένοι από τη ντροπή και την απογοήτευση και ελπίζουν σε ένα μόνο πράγμα: στην αντικατάσταση του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου.

Πριν όμως ξεκινήσει καν να ξεκαθαρίζει τη στάση του σε ό,τι αφορά τα εγκαίνια του «Τουρκικού Σπιτιού» στο Μανχάταν, ο κ. Ελπιδοφόρος με τα  αμφιλεγόμενα βαφτίσια των παιδιών του ομοφυλόφιλου αρσενικού ζεύγους στη Βουλιαγμένη, δίχασε ξανά την Ομογένεια και την Ορθόδοξη Εκκλησία. Δεν διαφωνούμε με τα βαφτίσια αυτά καθεαυτό γιατί κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος και έχει τα ίδια δικαιώματα με τους συνανθρώπους του, αρκεί να μην τους βλάπτει. Η ελληνική κοινωνία όμως και η Ομογένεια δεν είναι έτοιμες να αντιμετωπίσουν δημόσιες προκλήσεις του είδους αυτού και διχάζονται. Οπως σεβόμαστε εμείς τις ιδιαιτερότητες των μειοψηφιών, έτσι και αυτές οφείλουν να σέβονται το περιβάλλον στο οποίο ζουν. Πρέπει να είναι σεμνοί και να μην προκαλούν μόνο και μόνο επειδή είναι πλούσιοι και μπορούν να πληρώσουν.