Αγαπητή Σταυρούλα,

Με το αγόρι μου είμαστε μαζί από το πανεπιστήμιο και όσο ζούσαμε μακριά από τις οικογένειές μας η σχέση μας ήταν ήρεμη και αρμονική. Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να επισημοποιήσουμε τη σχέση μας και όπως ήταν φυσικό γνωρίσαμε ο ένας την οικογένεια του άλλου. Από την πρώτη στιγμή που γνώρισα τη μητέρα του ένιωσα το επικριτικό της βλέμμα πάνω μου και από τότε κάθε φορά που βρίσκομαι κοντά της θέλω να τρέξω μακριά και να εξαφανιστώ. Ξέρω ότι είχε αντιρρήσεις για τη σχέση μας από την αρχή, γιατί η οικογένειά τους είναι πολύ ευκατάστατη ενώ εγώ προέρχομαι από οικογένεια χαμηλής οικονομικής τάξης και μάλιστα για καιρό προσπαθούσε να δηλητηριάσει τη σχέση μας με διάφορα σχόλια για εμένα και την οικογένειά μου. Οταν κατάλαβε ότι ο γιος της δε θα με χωρίσει, φάνηκε να αποδέχεται τη σχέση, ωστόσο δεν χάνει ευκαιρία να μου δείξει ότι δεν είμαι αυτή που θα ήθελε για νύφη. Σχολιάζει με πολύ έντεχνο τρόπο οτιδήποτε κάνω, έτσι ώστε απ τη μια να με κάνει να νιώθω άβολα, ενώ από την άλλη είναι τόσο καλυμμένο αυτό που λέει, ώστε να μην μπορεί κανείς -και ιδιαίτερα ο γιος της- να την κατηγορήσει για κάτι.

Δεν ξέρω πώς να την αντιμετωπίσω, περίμενα με λαχτάρα τη στιγμή που η σχέση με το αγόρι μου θα γίνει «σοβαρή», που θα αρχίσουμε να κάνουμε όνειρα μαζί για το καινούργιο μας σπίτι, για το γάμο και την οικογένειά μας, και αυτή η γυναίκα μου έχει καταστρέψει όλη τη χαρά. Οταν προσπαθώ να μιλήσω στο αγόρι μου για τη μητέρα του, εκείνος μου λέει ότι αντιδράω υπερβολικά και ότι μητέρα του ό,τι μας λέει μας το λέει με καλή πρόθεση και όχι γιατί θέλει να με μειώσει ή να με επικρίνει. Δεν θέλω να μην έχω καμία σχέση μαζί της, αλλά πώς μπορώ να πείσω το αγόρι μου για αυτό; Βρίσκομαι σε αδιέξοδο. Μπορείτε να με βοηθήσετε;

Κατερίνα

Αγαπητή Κατερίνα,

Η σχέση των ανθρώπων με τη μητέρα τους είναι από τις πιο έντονες σχέσεις των ανθρώπων και παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου. Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο, άνθρωποι που στις επαγγελματικές ή κοινωνικές τους δραστηριότητες δείχνουν ιδιαίτερα αυτόνομοι και δυναμικοί, με τη μητέρα τους να διατηρούν μία ιδιαίτερη σχέση εξάρτησης.

Μάλιστα η σχέση μητέρας – γιου φαίνεται πως είναι καθοριστική για τον τρόπο με τον οποίο αργότερα το αγόρι θα συμπεριφέρεται στο άλλο φύλο.

Ωστόσο, σε κάποιες περιπτώσεις, ιδιαίτερα όταν ο πατέρας είναι για κάποιον λόγο απών, το αγόρι μπορεί να πάρει το ρόλο του και να νιώσει την υποχρέωση να προστατεύει τη μητέρα του. Τη συμπεριφορά αυτή συχνά ενισχύει η στάση της ίδιας της μητέρας η οποία πολλές φορές υποκαθιστά την έλλειψη συντρόφου με τον γιο της, προβάλλει επάνω του τις δικές της επιθυμίες εμποδίζοντάς τον να ολοκληρωθεί ως προσωπικότητα.

Ισως κάτι ανάλογο να συμβαίνει και στη δικιά σας περίπτωση. Φαίνεται πως η μελλοντική πεθερά σας, για τους δικούς της λόγους διαφωνεί με τη σχέση σας. Το πρόβλημα όμως στην περίπτωση αυτή δεν είναι η δική της στάση αλλά η στάση του συντρόφου σας.

Γιατί καμία πεθερά δεν είναι υποχρεωμένη να συμπαθεί και να αποδέχεται τη νύφη της. Είναι όμως υποχρεωμένο το ενήλικο παιδί της να υπερασπίζεται την επιλογή του και να προστατεύει τη σχέση του. Με άλλα λόγια, η μελλοντική πεθερά σας δεν θα μπορούσε να δηλητηριάζει τη σχέση σας, εάν δεν της το επέτρεπε ο γιος της. Αν ο σύντροφός σας επηρεάζεται σε τέτοιο βαθμό από τη μητέρα του μπορεί να σημαίνει ότι δεν είναι ακόμα αρκετά ανεξαρτητοποιημένος από τη σχέση του με εκείνη ή ότι έχει και ο ίδιος αμφιβολίες για τη σχέση σας.

Επομένως, το πρώτο που θα βοηθούσε ίσως είναι να διερευνήσετε αν ο σύντροφός σας αισθάνεται σίγουρος για τη σχέση σας, ώστε να μπορέσει να περιορίσει την επιρροή της μητέρας του. Στην περίπτωση αυτή θα αποδεχόταν πιο εύκολα τη δικιά σας επιθυμία να κρατήσετε απόσταση από εκείνη μέχρι τουλάχιστον να βελτιωθούν οι σχέσεις σας.

Το επόμενο βήμα είναι να δείτε κατά πόσο εσείς μπορείτε να αντέξετε σε αυτή τη σχέση, κατά πόσο τα δικά σας συναισθήματα είναι ειλικρινή και δυνατά ώστε να αγωνιστείτε για τον άνθρωπο που αγαπάτε όποια και αν είναι η στάση της μητέρας του.

Σε καμία περίπτωση δεν θα βοηθήσει να του μιλάτε αρνητικά για τη μητέρα του. Στην περίπτωση αυτή η πιο συνηθισμένη αντίδραση είναι να κρατάει κανείς αμυντική στάση. Αλλωστε το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι αν θα σας εγκρίνει ή όχι η μελλοντική πεθερά σας αλλά κατά πόσο αυτό είναι σημαντικό για τον σύντροφό σας και εσάς την ίδια.