Καλημέρα από την Αθήνα που μπήκε για τα καλά στην Ανοιξη, με ήλιο και ζεστές μέρες.

Τι είδαμε και ακούσαμε πάλι από την συνάντηση των 6 ομάδων των πλέι οφ, με τους ηγέτες ΕΠΟ και ΚΕΔ. Ομορφιές, ή μάλλον… ελληνοφρένεια. Κάποιοι θα πουν ότι είναι να γελάς με αυτά που γίνονται, αλλά εγώ θα έλεγα ότι είναι για να κλαις.

Αυτοί οι έξι άνθρωποι που ουσιαστικά είναι… τρεις αφού οι Μπέος, Καρυπίδης είναι απλά… δορυφόροι, ενώ ο Αλαφούζος δεν μπορεί και δεν ασχολείται με τέτοια. Μαρινάκης, Μελισσανίδης και Σαββίδης είναι τα κεφάλια και το «παιχνίδι» παίζεται από αυτούς τους τρεις που στην ουσία είναι δύο παρατάξεις που «μάχονται» η μία την άλλη για δύο λόγους: για την προσωπική νίκη και για την ΕΠΟ.

Οσο την ΕΠΟ την είχε η μία πλευρά η άλλη «γκρίνιαζε» για «στημένες» διαιτησίες και «παράγκες» με τον… προϊστάμενο της ΕΠΟ να τους… απαντάει «φτιάξτε ομάδες για να μην γκρινιάζετε για τους διαιτητές». Τώρα όμως άλλαξε το παιχνίδι η πλευρά που έχασε «σκούζει» για αρχιδιαιτητή, διαιτητές, VAR, Elite και άλλα τέτοια. Στην ουσία όμως σήμερα δεν γίνεται τίποτα παραπάνω, ή τίποτα χειρότερο από αυτά που γινόντουσαν πριν 2, 3, 5, 10, 20, 30, 50 χρόνια στην Ελλάδα. Πάντα κάποιος ήλεγχε την ΕΠΟ, είχε το πάνω χέρι και οι άλλοι «έσκουζαν».

Οπως και στη δευτεριάτικη συνεδρίαση δεν έγινε τίποτα νέο. Μαζεύτηκαν τα «αφεντικά» των ομάδων, της ΕΠΟ και της Διαιτησίας και ο μόνος που… ακούστηκε ήταν αυτός που «σκούζει» επειδή έχασε τα κεκτημένα. Ετσι όπως γινόταν και παλιότερα με τους άλλους. Τίποτα καινούργιο, τίποτα νέο, καμιά αλλαγή. Βρισίδια, κοροϊδίες, γελοιότητες, ατάκες που μένουν στην ιστορία. Αυτά και μόνο αυτά. Τίποτα για την… ταμπακιέρα, τίποτα για να πάει ένα βήμα μπροστά το ποδόσφαιρο, τίποτα που να διορθώσει κάποιο λάθος του παρελθόντος.

Το μόνο που έκαναν ήταν να βρίζουν ο ένας τον άλλον, να κάνουν χειρονομίες και άλλες… αηδίες και ρεζιλίκια. Και αυτοί είναι οι άνθρωποι που διοικούν το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτοί που «σκοτώνονται» μεταξύ τους όχι για το συμφέρον των ομάδων τους αλλά για το προσωπικό τους συμφέρον, για τις μεταξύ τους κόντρες, για τις μεταξύ τους συμμαχίες.

Αυτοί οι άνθρωποι που έχουν πάει το ελληνικό ποδόσφαιρο στα Τάρταρα της Ευρώπης, αυτοί οι άνθρωποι που έχουν οδηγήσει στην ποδοσφαιρική μετανάστευση σχεδόν το σύνολο των Ελλήνων διεθνών ποδοσφαιριστών, αυτοί οι άνθρωποι που έχουν γεμίσει τις ομάδες τους με ξένους παίκτες και προπονητές, αυτοί οι άνθρωποι που «ελέγχουν» μερίδα του Τύπου σε «καλά» Μέσα για να κάνουν το… άσπρο – μαύρο, αυτοί οι άνθρωποι που κάθε χρόνο οδηγούν την Ελλάδα σε χαμηλότερα επίπεδα της κατάταξης της ΟΥΕΦΑ, αυτοί οι άνθρωποι που δυσφημούν κάθε φορά το ποδόσφαιρό μας, που γενικά αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν προσθέσει τίποτα καλό στο άθλημα.

Αλλά δεν φταίνε αυτοί. Αυτοί έχουν μάθει να μην λογαριάζουν κανένα και να κάνουν ό,τι γουστάρουν χωρίς να δίνουν λογαριασμό, χωρίς να νοιάζονται αν γίνονται ρεζίλι, αν προσφέρουν κάτι.

Εμείς, σαν φίλαθλοι, φταίμε που ανεχόμαστε όσα κάνουν και δεν τους στέλνουμε ένα ηχηρό μήνυμα πως δεν μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Και φταίμε εμείς που ανεχόμαστε να μας κοροϊδεύουν και να μετατρέπουν το πιο λαοφιλές άθλημα σε ό,τι χειρότερο και πιο βρώμικο υπάρχει και εμείς φταίμε που τους αφήνουμε να «ξεφτιλίζουν» ποδοσφαιρικά ιστορικές ομάδες και κατ’ επέκταση την Εθνική ομάδα.