Πριν από λίγες ημέρες, δύο Αμερικανίδες τουρίστριες σε γνωστό εστιατόριο της Μυκόνου χρεώθηκαν για μια μερίδα καβουροπόδαρα το ποσό των 600 ευρώ – χωρίς να έχουν μάλιστα ενημερωθεί εκ των προτέρων για το ποσό που θα πλήρωναν. Η υπόθεση, ύστερα από τον θόρυβο που προκάλεσε, έχει πλέον οδηγηθεί στα δικαστήρια (όπως και αν είναι όμως η δικαστική κατάληξη, ο αρνητικός αντίκτυπος για την Ελλάδα δεν αλλάζει).

Δυστυχώς όμως δεν είναι η μόνη περίπτωση. Ανάλογες περιπτώσεις κατά τις οποίες καταγγέλλεται αισχροκέρδεια (και μάλιστα με πρακτικές ωμής εξαπάτησης) από την πλευρά επιχειρηματιών του ελληνικού τουρισμού είναι πλέον πολλές – εύκολα μπορεί κανείς να το διαπιστώσει ανατρέχοντας στην τρέχουσα ειδησεογραφία.

Σε κάποιες περιπτώσεις προφανώς και θα υπάρχει το στοιχείο της υπερβολής από την πλευρά των καταγγελλόντων. Δεν γίνεται όμως όλοι να υπερβάλλουν ή να λένε ψέματα. Οπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά λέει ο θυμόσοφος λαός και κάτι τέτοιο πρέπει να ισχύει και εδώ.

Ο τουρισμός όμως για την Ελλάδα είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να αφεθεί στην τύχη του. Το προσωνύμιο «βαριά βιομηχανία» της χώρας αποδίδει πλήρως τη σπουδαιότητά του. Η βαρύτητά του τόσο για την Οικονομία της χώρας όσο και για το κύρος και την εικόνα της είναι πολύ μεγάλη.

Πρέπει λοιπόν από όλους τους συναρμόδιους φορείς (και όχι μόνο) να ληφθούν μέτρα. Ηδη χθες το υπουργείο Τουρισμού παρενέβη στην υπόθεση της Μυκόνου με τον επικεφαλής του, Βασίλη Κικίλια, να τονίζει ότι οι Αρχές αντιμετωπίζουν «με αυστηρότητα αυτούς που παρανομούν σε βάρος των πελατών τους».

Η Ελλάδα έχει χτίσει με κόπο ένα ισχυρό όνομα στον χώρο του τουρισμού διεθνώς. Είναι υποχρεωμένη να το προστατέψει και να μην επιτρέψει στους ανεύθυνους και τους ασυνείδητους επιχειρηματίες του χώρου (δυστυχώς υπήρχαν και υπάρχουν τέτοιοι, όπως υπάρχουν σε όλους τους χώρους) να το αμαυρώνουν. Σε διαφορετική περίπτωση ζημιωμένοι στο τέλος θα βγούμε όλοι ανεξαιρέτως.