Αγαπητή Σταυρούλα,

Είμαι χήρα με έναν γιο 26 ετών και ξαναπαντρεμένη εδώ και 15 χρόνια. Ο άντρας μου έχει επίσης δύο παιδιά από προηγούμενο γάμο περίπου στην ίδια ηλικία με τον γιο μου. Μέχρι τώρα δεν μπορώ να πω ότι είχαμε ιδιαίτερα προβλήματα με τον σύζυγό μου, το αντίθετο μάλιστα. Υπήρχε μεταξύ μας κατανόηση και η κοινή απόφαση να βάζουμε πάνω από όλα το καλό των παιδιών μας και ύστερα τις δικές μας ανάγκες. Ωστόσο, έχει προκύψει ένα ζήτημα το οποίο δυσκολεύομαι πολύ να διαχειριστώ. Ο άντρας μου έχει μια μικρή επιχείρηση την οποία μέχρι τώρα έτρεχε μόνος του. Όταν πέρυσι ο γιος μου έμεινε άνεργος, παρόλο που του είχα ζητήσει να τον πάρει να δουλέψει μαζί του, εκείνος διαφώνησε και μου είπε ότι είναι καλύτερο για τα παιδιά να προσπαθήσουν να φτιάξουν το μέλλον τους μακριά από την οικογένεια και ότι δεν ήθελε να πάρει τον γιο μου σε μια δουλειά που ίσως αργότερα δεν θα μπορούσε να τον στηρίξει οικονομικά. Πράγματι το παιδί μου έψαξε και βρήκε δουλειά και έφυγε στο εξωτερικό. Φέτος όμως ο δικός του γιος τελείωσε το στρατό, κι έψαχνε για δουλειά, και ενώ περίμενα ότι ο άντρας μου θα είχε την ίδια στάση που είχε με το δικό μου παιδί, εκείνος πήρε τον γιο του στη δουλειά του. Πραγματικά, έπεσα από τα σύννεφα, απογοητευτικά πολύ και δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ. Πίστευα ότι ο άνθρωπός μου ήταν δίκαιος και ότι δεν θα αντιμετώπιζε κανένα από τα παιδιά μας διαφορετικά, όπως έκανα κι εγώ μέχρι τώρα. Θα ήθελα την γνώμη σας.

Κική

Αγαπητή Κική,

Οι σχέσεις μέσα σε μια σύνθετη οικογένεια ανάμεσα σε παιδιά και νέους συντρόφους των γονιών είναι πολύπλοκες και δύσκολες. Οι ισορροπίες δεν είναι πάντα εύκολο να διατηρηθούν και πολλές φορές δημιουργούνται παρανοήσεις και συγκρούσεις, ιδιαίτερα αν τα παιδιά είναι μεγαλύτερα σε ηλικία.

Ωστόσο, από αυτά που μου γράφετε, φαίνεται ότι στη δική σας οικογένεια, τα πράγματα λειτούργησαν θετικά για όλους. Με τον σύντροφό σας είχατε μια σχέση αγάπης και κατανόησης και βασική αρχή το καλό των παιδιών.

Αν επομένως ο σύζυγός σας ήταν δίκαιος, στοργικός και υποστηρικτικός με το παιδί σας, αν όλα αυτά τα χρόνια δεν νιώσατε ότι συνειδητά ή ασυνείδητα το «ρίχνει», ότι αδιαφορεί για αυτό ή ότι το διαχωρίζει από τα βιολογικά του παιδιά, τότε ίσως υπάρχουν άλλοι λόγοι που μπορεί να κράτησε τη συγκεκριμένη στάση στο ζήτημα της δουλειάς χωρίς να υπάρχει κάποιο κρυμμένο κίνητρο ή κρυφή πρόθεση να αδικήσει το παιδί σας.

Μπορεί πράγματι να πίστευε ότι είναι καλύτερο για τον γιο σας να δοκιμάσει να χτίσει το μέλλον του χωρίς βοήθεια, μπορεί να είδε σε αυτόν ικανότητες και προοπτικές που δεν αξιοποιούνταν αν τον απασχολούσε στην επιχείρησή του, ή να φοβήθηκε ότι ίσως να μην μπορούσε να του προσφέρει οικονομικά αυτά που θα μπορούσε να βρει αλλού.

Τώρα θα μου πείτε, γιατί δεν σκέφτηκε το ίδιο για το δικό του παιδί. Αν στην περίπτωση του βιολογικού του παιδιού δεν υπήρξαν κάποιες διαφορετικές συνθήκες που να έχουν να κάνουν με την ζωή του παιδιού (π.χ. αν η μητέρα έχασε τη δουλειά της και δεν μπορεί να συντηρήσει το παιδί του) ή αν δεν υπάρχουν λόγοι που έχουν να κάνουν με τις διαφορετικές ικανότητες των δύο παιδιών, τότε ίσως επέδρασαν λόγοι ψυχολογικοί ή συναισθηματικοί στην απόφαση του συζύγου σας.

Ο άντρας με παιδιά που έχει χωρίσει πολλές φορές βρίσκεται στη θέση να μεγαλώνει τα παιδιά της συζύγου του, ενώ ζει μακριά από τα δικά του παιδιά, τα οποία αναγκάζεται να βλέπει κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο και τις μισές αργίες το χρόνο. Πολλές φορές μάλιστα έχει να αντιμετωπίσει τη ζήλεια ή την πίκρα των δικών του παιδιών που βλέπουν τον πατέρα τους να ζει «με ξένα παιδιά», ενώ τα ίδια τον στερούνται. Οσο κι αν έχουν καλές σχέσεις μεταξύ τους τα θετά τους αδέλφια, η καθημερινή απουσία του πατέρα, είναι ένα πολύ δύσκολο ζήτημα που πρέπει να το διαχειριστούν. Ο πατέρας όλα αυτά τα αντιλαμβάνεται και δυσκολεύεται επίσης να διαχειριστεί τις ενοχές, την αίσθηση ότι δεν προσφέρει στα παιδιά του όσα θα ήθελε ή όσα θα έπρεπε, τον φόβο ότι λόγω της δικής του «ανεπάρκειας» τα παιδιά του μπορεί να απομακρυνθούν ή ότι ένας άλλος μπορεί να πάρει τη θέση του. Ολα αυτά μπορεί να επηρεάσουν τόσο την ψυχοσύνθεση του πατέρα, όσο και τη στάση του σε αποφάσεις ή ζητήματα που έχουν να κάνουν με τα βιολογικά του παιδιά.

Αυτό που ίσως σας βοηθούσε πραγματικά να νιώσετε καλύτερα ή να κάνετε μία ειλικρινή και ήρεμη συζήτηση μαζί του να του εκφράσετε τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας, χωρίς να τον κατηγορήσετε ή να του επιτεθείτε λεκτικά. Ζητήστε του να σας εξηγήσει τους λόγους που τον οδήγησαν σε μια τέτοια απόφαση και προσπαθήστε να αντιμετωπίσετε την όλη κατάσταση με κατανόηση και αγάπη. Ακόμη κι αν στο τέλος καταλήξετε στο συμπέρασμα ότι ο άντρας σας έχει πάρει μια λάθος απόφαση, δεν είναι δίκαιο να αγνοήσετε τη συμπεριφορά και την στάση του σε όλη την προηγούμενη ζωή σας.

Οι σχέσεις μέσα σε μια σύνθετη οικογένεια ανάμεσα σε παιδιά και νέους συντρόφους των γονιών είναι πολύπλοκες και δύσκολες. Οι ισορροπίες δεν είναι πάντα εύκολο να διατηρηθούν και πολλές φορές δημιουργούνται παρανοήσεις και συγκρούσεις, ιδιαίτερα αν τα παιδιά είναι μεγαλύτερα σε ηλικία