ΒΟΣΤΩΝΗ. Εκατοντάδες Ελληνορθόδοξοι πιστοί όλων των ηλικιών και γενεών είχαν πλημυρίσει κυριολεκτικά τον ναό του Αγίου Γεωργίου της ομώνυμης ιστορικής κοινότητας του Λιν Μασαχουσέτης, συμμετέχοντας στην τέλεση της τελευταίας Θείας Λειτουργίας του ιερατικού της προϊσταμένου και πνευματικού τους πατέρα, πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Τσουκαλά.

Ο π. Γεώργιος συνταξιοδοτείται έπειτα από 56 χρόνια ευδόκιμης ιερατείας, εκ των οποίων τα 26 ιεράτευσε στην κοινότητα του Λιν, όπως έγραψε ο «Εθνικός Κήρυκας» στην έκδοσή του, του Σαββατοκύριακου 24 – 25 Σεπτεμβρίου 2022.

Η κοσμοσυρροή ήταν τέτοιου μεγέθους που θύμιζε την νύχτα της Ανάστασης, ενώ κατά το κήρυγμα του π. Γεωργίου και στο σημείο που είπε ότι «σας αγαπώ όλους και θα σας αγαπώ πάντοτε και θα είστε μέσα στην καρδιά μου. Γεμίσατε την εκκλησία μας, το σπίτι μας, έχετε αγγίξει την καρδιά μου», πολλοί ενορίτες έκλαιγαν.

Σε άλλο σημείο ο π. Γεώργιος είπε «έχω τις καλύτερες αναμνήσεις για όλη μου τη ζωή. Αγαπώ την Εκκλησία, είσθε η ζωντανή εικόνα του Χριστού», ενώ προέτρεψε όλους λέγοντας «να συνεχίσετε την πρόοδο».

Η συγκίνηση κορυφώθηκε όταν στο τέλος της Λειτουργίας ο π. Γεώργιος κρέμασε τον επιστήθιο σταυρό του ως ιερό ενθύμιο στο εικόνισμα του Αγίου Γεωργίου.

Μαζί με τον π. Γεώργιο συλλειτούργησαν οι ιερείς Νικόλαος Ανκτιλ από την Αγία Τριάδα του Νιου Ροσέλ Νέας Υόρκης, Χαράλαμπος Προβιδάκης από τον Αγιο Γεώργιο του Ντάρτμουθ Μασαχουσέτης, Μιχαήλ Κουρεμέτης από τη Θεολογική Σχολή και Νικόλαος Πελεκούδας από την Αγία Τριάδα του Λόουελ. Συμπροσευχόμενοι εντός του Ιερού Βήματος ήταν οι συνταξιούχοι ιερείς π. Παναγιώτης Χρυσαφίδης και π. Ανδρέας Δημότσης. Τους ύμνους έψαλε ο επί 45 έτη πρωτοψάλτης της κοινότητας Κωνσταντίνος Παραγιός και ο Γεώργιος Τσούνης, φοιτητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, καθώς και η χορωδία της κοινότητας υπό τη διεύθυνση της Σοφίας Αργυρού.

Ο κ. Παραγιός είπε στον «Ε.Κ.» πως «συνεργασθήκαμε τόσο αρμονικά επί 26 χρόνια με τον π. Γεώργιο. Θα μου λείψει πολύ, θα λείψει από την ενορία μας».

Ακολούθησε γεύμα στην κοινοτική αίθουσα στο οποίο παρακάθισε όλο το εκκλησίασμα και στο οποίο μίλησε εκ μέρους της οικογένειας η κόρη του π. Γεωργίου, Στέφανι, η οποία ανάμεσα στα άλλα είπε, πως «καθώς κοιτάζω γύρω σ’ αυτή την αίθουσα, βλέπω πως ο πατέρας μας είναι πλούσιος όχι από υλικά αγαθά, αλλά πλούσιος διότι περιβάλλεται από τόσους πολλούς ανθρώπους που αναδύουν αγάπη». Σε άλλο σημείο είπε πως «είναι πλούσιος διότι έχουν προσέλθει τόσοι πολλοί από εγγύς και μακράν για να του ευχηθούν καθώς αρχίζει το επόμενο κεφάλαιο της ζωής του».

Επίσης, μηνύματα και χαιρετισμούς απηύθυναν ο π. Νικόλαος Ανκτιλ, ο π. Νικόλαος Πελεκούδας, ο Αρχιμανδρίτης Μακάριος Νιάκαρος, ο πρόεδρος του κοινοτικού συμβουλίου Αθανάσιος Αργυρός, ο επιχειρηματίας και ευεργέτης της κοινότητας Τομ Δημάκης, ενώ ο π. Γεώργιος Τσουκαλάς ολοκλήρωσε το πρόγραμμα με ευχαριστίες, ευγνώμονα και φιλόφρονα λόγια προς όλους. Ο δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο του Λιν έστειλαν επίσημες τιμητικές Διακηρύξεις για τον π. Γεώργιο και την συνδρομή του στην πόλη του Λιν.

Τα παιδιά του Ελληνικού σχολείου τραγούδησαν ελληνικά τραγούδια.

Ο Δανιήλ Τσουκαλάς, γιος του π. Γεωργίου και της πρεσβυτέρας Φωτεινής, απαντώντας σε ερώτηση του «Εθνικού Κήρυκα» είπε πως «αισθάνομαι πολύ συγκινημένος και συνάμα χαρούμενος καθώς βλέπω τον πατέρα μου και την πορεία του όταν πρωτοήλθε εδώ σ’ αυτή την εκκλησία και την άφιξή του στη σημερινή ημέρα, είναι πολύ συγκινητική και συναισθηματική ημέρα. Δεν μπορώ να βρω λόγια αυτή τη στιγμή». Οταν τον ρωτήσαμε πως θα περιέγραφε τον πατέρα του, απάντησε «ο μπαμπάς μου είναι ένας άγιος και πολύ αγαπητός άνθρωπος. Αγαπά τους ανθρώπους του, αγαπά την εκκλησία του, αγαπά την ιεροσύνη του. Είναι ο ιερέας των ιερέων».

Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, πρώην πρόεδρος της Παμμακεδονικής Ενωσης Αμερικής και ιδρυτής του διάσημου χορευτικού συγκροτήματος «Υιοί και Θυγατέρες του Μεγάλου Αλεξάνδρου», ο οποίος συνδέεται με πολύχρονη φιλία και γνωριμία με τον π. Γεώργιο, δήλωσε στον «Ε.Κ.» τα εξής: «Αισθάνομαι πολύ χαρούμενος, αλλά και πολύ λυπημένος γιατί η Ορθοδοξία χάνει από ενεργό μέλος ένα μεγάλο ιερέα, έναν μεγάλο φίλο, έναν μεγάλο Ελληνα. Τον π. Γεώργιο τον αγαπώ τόσο πολύ από τότε που ήταν το Γούμπερν. Εκείνα τα δέκα πέντε χρόνια που υπηρέτησε στην κοινότητά μας στο Γούμπερν ήταν τα καλύτερα χρόνια της κοινότητας, την έκανε ζωντανή όπως έκανε κι εδώ. Πριν να έλθει ο π. Γεώργιος εδώ δίδασκα ελληνικούς χορούς, συγγνώμη που το λέγω αλλά ήταν μία πεθαμένη κοινότητα, αλλά έπειτα από ένα χρόνο η κοινότητα έγινε σαν κυψέλη με μέλισσες, όλοι δούλεψαν, παιδιά, μεγάλοι, γέροι και πραγματικά χαιρόσουν να βλέπεις τις Κυριακές την εκκλησία γεμάτη με κόσμο».

Ο επιχειρηματίας και ευεργέτης της κοινότητας του Αγίου Γεωργίου, Τομ Δημάκης, δήλωσε στον «Ε.Κ.» τα εξής: «Ο π. Γεώργιος είναι ο καλύτερος, έκανε περισσότερα κατά τα 26 χρόνια που υπηρέτησε από ό,τι είχαν γίνει τα περασμένα εκατό χρόνια. Βλέπετε τον καλλωπισμό της εκκλησίας και του κοινοτικού κέντρου, είναι έμπνευση του π. Γεωργίου. Φυσικά έχουμε καλό κοινοτικό συμβούλιο, έχομε λαϊκούς ηγέτες οι οποίοι εργάσθηκαν χέρι – χέρι με τον π. Γεώργιο γιατί κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτε μόνος του. Ο π. Γεώργιος ήταν η κόλλα η οποία μας κράτησε μαζί κατά τα τελευταία 26 χρόνια.

Ο πρόεδρος του κοινοτικού συμβουλίου Αθανάσιος Αργυρός είπε στον «Ε.Κ.» πως «είναι μία χαρούμενη ημέρα για τον π. Γεώργιο αλλά λυπητερή για την εκκλησία γιατί θα μας λείψει. Του ευχόμαστε τα καλύτερα, υγεία και ευτυχία. Τα όσα έκανε για την εκκλησία ο π. Γεώργιος μόνο λίγοι ιερείς μπορούν να τα κάνουν. Εχει αγγίξει κάθε άνθρωπο που είναι σ’ αυτή εδώ την αίθουσα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και όλοι όσοι βρίσκονται εδώ σήμερα έχουν κάποιο δεσμό μαζί του».

Ο π. Νικόλαος Ανκτιλ, τον οποίον ο π. Γεώργιος ενέπνευσε για να πάει στη Θεολογική Σχολή και να γίνει ιερεύς, είπε: «Ο π. Γεώργιος ήλθε στη Νάσουα το 1967 όταν ήμουν εννέα ετών, ήμουν ιεροπαίδι και στη συνέχεια γίναμε κουμπάροι, γιατί οι γονείς μου βάφτισαν τον γιο του τον Δανιήλ. Στη συνέχεια, ο π. Γεώργιος με έστειλε στη Θεολογική Σχολή, με ενέπνευσε για την ιεροσύνη. Με επιστράτευσε όταν ήμουν 12 ετών και έγινα νεωκόρος στην κοινότητα του Ευαγγελισμού της Νάσουα πριν οι κοινότητες του Ευαγγελισμού και του Αγίου Νικολάου ενωθούν και έγινε η ενωμένη κοινότητα του Αγίου Φιλίππου».