Κύριε Διευθυντά,

Οταν αι Αθήναι απέστειλαν στόλον εις την Δωρικήν νήσον Μήλον διά να αξιώσει την υπαγωγήν της ως υποτελούς πολιτείας εις την Αθηναϊκήν Αυτοκρατορίαν, περί το 416, κατά τον Θουκυδίδη οι Αθηναίοι απεσταλμένοι δεν έδωσαν άλλον λόγον διά την πράξιν των πλην του ότι η ισχύς αποτελεί δίκαιον.

Εκ των θεών πιστεύομεν και εκ των ανθρώπων γνωρίζομεν ότι διά αναγκαίου νόμου της φύσεως οι ισχυροί κυβερνούν οπουδήποτε ημπορούν. Και δεν είμεθα οι πρώτοι που εκάναμεν τον νόμον αυτόν ή που ενεργούμεν συμφώνως με αυτόν.

Τον εύρομεν προϋπάρχοντα και θα τον αφήσωμεν να υπάρχει διά παντός. Απλώς τον χρησιμοποιούμεν γνωρίζοντες ότι σεις και κάθε άλλος έχων την δύναμιν που έχουμε ημείς θα έπραττε το αυτό. Οι κάτοικοι της Μήλου ηρνήθησαν να υποκύψουν και ανήγγειλαν ότι θα απέθετον τας ελπίδας των και την εμπιστοσύνη των εις τους θεούς. Βραδύτερον, όταν ο Αθηναϊκός στόλος έλαβεν ακαταμάχητους ενισχύσεις παραδόθησαν εις το έλεος των κατακτητών. Αλλά και σήμερα οι ισχυροί δεν κυβερνούν οπουδήποτε μπορούν; Η Αμερική σήμερα, μια δύναμις ισχυρή, πρέπει να εξακολουθεί να μεγαλώνει άλλως θα αρχίζει να παρακμάζει. Εχει φθάσει εις το ζενίθ της. Το ύψος αυτό η δύναμίς της και ο πλούτος αυτής της χώρας δεν πρέπει να προκαλέσει καμία εχθρότητα εις την ανθρωπότητα αλλά πρέπει να προσέξει εις την στρατηγικήν της ειρήνης, άλλως θα καταστραφεί όπως αι Αθήναι και ο Χρυσούς Αιών. Από την ιστορία γνωρίζωμεν ότι καμία φιλοδοξία, καμία αυτοκρατορία δεν είναι ποτέ ικανοποιημένη. Πιστεύω όμως ακράδαντα ότι αυτή η Beautiful America θα φέρει την ειρήνη εις τον κόσμο, την ειρήνη αυτή που ούτε και οι θεοί ακόμη αδυνατούν να μας τη χαρίσουν. Και αφού τώρα πολλοί εξ ημών θέλουν να γνωρίζουν πότε θα έλθει η ειρήνη, απαντώ ως εξής: Όταν οι ισχυροί είναι ιπποτικότεροι προς τους αδυνάτους τότε θα τεθεί ένα τέλος στην αθλιότητα. Τότε θα χαρούν και θεοί και άνθρωποι και η ειρήνη θα μας αγκαλιάσει σφιχτά και θα ζήσει κοντά μας.

Γεράσαμε όμως και φοβούμαι πολύ ότι δεν θα προφτάσουμε να δούμε την άνθησή της και την ωραιότητά της. Δεν υπάρχει άλλο κάλλος σαν το δικό σου, ειρήνη.

Αργείς όμως να μας έλθεις και η καρδιά μας σε επιθυμεί.

Θάνος Κουκόπουλος

Enfield, Connecticut