Στην αρχή πρωτόγονος ο άνθρωπος, η πλήρης άγνοια, με το ένστικτο αυτοάμυνας, και της ζούγκλας να τον κυβερνά. Η πέτρα, το ρόπαλο, η σφεντόνα, του κορμιού η υπεροχή, τα πρώτα όπλα. Με τον χρόνο, πρόοδος. Η ύλη τα μυστικά της δεν κρατά κρυφά. Εφευρέσεις, ανακαλύψεις, κατακτήσεις, εξερευνήσεις, νέοι κόσμοι, επιστήμες, έρευνα, τεχνογνωσία. Γεμίζουν γνώσεις τα μυαλά. Παράταση παίρνει η ζωή. Οι δρόμοι για τα αστέρια μοιάζουν ανοιχτοί.

Μα τι κερδίσαμε;

Ενας θολός νους, ένα άτομο, της φύτρας μας λάθος, ένας ρατσιστής, με πιστεύω, ανύπαρκτα, φτιαχτά, για χρώμα, θρησκεία, φύλο, καταγωγή. Ανώτερη ράτσα, το γένος της μέλλει να σκλαβώνει, να θανατώνει, να διοικεί.
Σύγχρονη τεχνολογία! τι ειρωνεία! Με το δάκτυλο σε μια σκανδάλη, μια ριξιά δίχως δύναμη και κόπο, αρκεί. Αλικο, ζεστό, ανθρώπων αίμα κυλά στη γη. Ζωές, πολλές ζωές, πέφτουν δίχως πνοή. Βλέμματα γυάλινα, βουβά, απλανή, ρωτάνε αναπάντητα, τα πώς και τα γιατί. Ο άνεμος, φέρνει παντού, των σκοτωμένων τα βογγητά, ανάκατα με των συγγενών, τα αναφιλητά. Γιομίζει ο κόσμος πόνο.

Γράφονται πολλά, ηχούν καμπάνες, ακούγονται, λόγοι, διαμαρτυρίες, κατηγορίες, προσευχές. Ύστερα, μα δεν υπάρχει ύστερα, μόλις η αχλή από το αίμα διαλυθεί, στο σκοτάδι, θα βρεθούμε πάλι γυμνοί. Της στατιστικής το μαρτυρούν, οι θλιβεροί απολογισμοί.

Πού είναι οι νόμοι, οι κανόνες, οι περιορισμοί, οι νομοθέτες, οι πολιτικοί, οι σοφοί, οι θαρρετοί αρχηγοί; Η ζωή στον Αδη φυλακισμένη, πίσω να ξαναγυρίσει δεν μπορεί. Ωστόσο, για πόσο ακόμη η ελευθερία θα μεταφράζεται σε ασυδοσία; Πότε θα ’ρθεί η αλλαγή; Απαγορεύσεις, δεσμεύσεις, φραγμοί για όλα αυστηροί. Τα όπλα; Λεύτερα στην αγορά. Γιατί τόση η αναβολή; Εχει η ζωή φτηνή τιμή; ’Η επειδή τα όπλα φέρνουν χρήμα, κι αχόρταγη για πλούτο είναι η πείνα; ’Η γιατί ταχιά, όσα συμφέρει ο νους ξεχνά, κι εκείνοι που δεν πονούν τον ξένο πόνο, προσπερνούν και γρήγορα τον λησμονούν; Συλλογίσου, εσύ αρνητή, το θύμα αύριο, ίσως να είναι οι δικοί σου, οι κοντινοί…

Ας γίνει τώρα, τούτη την ώρα, πράξη να γίνουν τα λόγια. Η οδύνη, το δάκρυ, η οργή, οι θρήνοι, σε νόμους διατάξεις, κανονισμούς απαγορευτικούς να πάρουν σάρκα, μορφή, ψυχή. Οι αμνήμονες, οι αδιάφοροι, οι αναβλητικοί, δράστες, συνένοχοι, συνεργοί, συναυτουργοί.