Η πορεία του Νίκου Γκάλη στο ελληνικό και ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι ευρέως γνωστή. Αντιθέτως η καριέρα του στο κολεγιακό πρωτάθλημα των ΗΠΑ αν και δεν είχε την ίδια λάμψη έδωσε μία πρόγευση για το τί θα ακολουθούσε.

Γεννημένος στις 23 Ιουλίου 1957 στο Union City της Νέας Ιερσέης από Ελληνες γονείς, άρχισε να παίζει μπάσκετ σε ηλικία 10 ετών και οι εντυπωσιακές εμφανίσεις του στο λύκειο προκάλεσαν το ενδιαφέρον μεγάλων Πανεπιστημίων όπως το Νορθ Καρολάινα και το Φλόριντα Στέιτ. O Γκάλης προτίμησε να εισαχθεί στο καθολικό πανεπιστήμιο του Σίτον Χολ που βρίσκεται στο Σάουθ Οραντζ της Νέας Ιερσέης. Ηταν η χρονιά 1975-76 και ο «γκάνγκστερ» των ελληνικών γηπέδων φόρεσε τη φανέλα των Σίτον Χολ Πάιρετς με προπονητή τον Bill Raftery ο οποίος είχε το τιμόνι της ομάδας από το 1970. Εδρα των Πάιρετς ήταν το 1,500 θέσεων κλειστό γυμναστήριο «Walsh». Τα αστέρια της ομάδας στην πρώτη σεζόν του Γκάλη ήταν o Greg Tynes, o Tom Flaherty και o Glenn Mosley με τον Ελληνοαμερικανό πλέι μέικερ να έχει μικρή συμμετοχή και μόλις 3.2 πόντους μέσο όρο ανά αγώνα.

Την επόμενη σεζόν οι Πάιρετς συμμετείχαν στο κολεγιακό πρωτάθλημα της περιφέρειας Νέας Υόρκης – Νέας Ιερσέης τερματίζοντας στην πρώτη θέση του ομίλου τους και τον Γκάλη πλέον στην βασική πεντάδα δίπλα στους Greg Tynes και Glenn Mosley, με 12.6 πόντους και 4.8 ασίστ μέσο όρο.

Στην τρίτη του χρονιά μπορεί η ομάδα του να τερμάτισε έκτη στην περιφέρεια, αλλά ο Γκάλης ήταν πλέον ο δεύτερος σκόρερ της πίσω από τον Tynes και 17.3 πόντους μέσο όρο.

H χρονιά 1978-79 ήταν η καλύτερη στην κολεγιακή καριέρα του. Πρώτος σκόρερ των Πάιρετς πλέον και δεύτερος σε ασίστ πίσω από τον Dan Callandrillo οδηγώντας την ομάδα του Σίτον Χολ στη δεύτερη θέση της περιφέρειας. Στις 17 Ιανουαρίου 1979 οι Μανχάταν Τζάσπερς του προπονητή Brian Mahoney υποδέχτηκαν τους Πάιρετς και υπέστησαν τη δέκατη σερί ήττα τους στο πρωτάθλημα. Το αρνητικό τους ρεκόρ συνδυάστηκε με την τρομερή επίδοση του Γκάλη. Σημείωσε 38 πόντους, σχεδόν τους μισούς της ομάδας του στον νικηφόρο 89-79 επί του Μανχάταν. Μετά τη λήξη του αγώνα ενημερώθηκε από τον προπονητή του για τον αριθμό πόντων που είχε σημειώσει και μάλιστα εξεπλάγη καθώς θεωρούσε ότι είχε πέτυχει γύρω στους 28 με 30. Η εμφάνισή του βοήθησε τον Σίτον Χολ να βελτιώσει και το ρεκόρ του απέναντι στο Μανχάταν καθώς μετρούσε 11 ήττες και μόλις 3 νίκες από το 1965 που πρωτοσυναντήθηκαν.

Οι 38 πόντοι δεν ήταν ρεκόρ καριέρας του Γκάλη. Αυτό είχε πραγματοποιηθεί περίπου ένα μήνα νωρίτερα το Δεκέμβριο το 1978 όταν και σκόραρε 46 πόντους στον αγώνα με τη Σάντα Κλάρα. Στις 4 Φεβρουαρίου του 1979 πραγματοποίησε άλλη μία μοναδική εμφάνιση η οποία λίγο έλειψε να ισοφαρίσει το ρεκόρ πόντων με τη Σάντα Κλάρα. Με 42 πόντους στη νίκη των Πάιρετς επί των Fairleigh Dickinson Knights με 79-55 οδήγησε την ομάδα του και τυπικά στα πλέι οφ της Ανατολικής Περιφέρειας των ΗΠΑ. Με τη λήξη του πρωταθλήματος Νέας Υόρκης – Νέας Ιερσέης ήταν πέμπτος σκόρερ του κολεγιακού σε όλη τη χώρα, πίσω από τον μετέπειτα θρύλο του ΝΒΑ, Λάρι Μπερντ. Τον Απρίλιο του 1979, έπαιξε στο κολεγιακό Αll-Star Game στη Χαβάη και στο τέλος της χρονιάς κέρδισε το βραβείο Haggerty ως καλύτερος παίκτης στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης.

Συνολικά στην κολεγιακή του καριέρα συμμετείχε σε 107 αγώνες και είχε μέσο όρο 15,4 πόντους, 2,4 ριμπάουντ και 3,8 ασίστ. Στις 29 Οκτωβρίου 1979 μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη για να παίξει μπάσκετ στην Ελλάδα έναντι 25.000 δολαρίων και στις 6 Μαΐου 1980 φόρεσε για πρώτη φορά σε επίσημο αγώνα τη φανέλα της Εθνικής στην ήττα από τη Σουηδία με 79-71, πετυχαίνοντας 25 πόντους.

Από τότε η ιστορία έγραψε και ποτέ δεν θα μάθουμε τί θα γινόταν αν ο Γκάλης είχε επιστρέψει στις ΗΠΑ για να φορέσει τη φανέλα των Μπόστον Σελτικς οι οποίοι τον είχαν επιλέξει στο ντραφτ του NBA το 1979.

Επιμέλεια: Μιχάλης Σπανός