Η αποχώρηση από τον Παναθηναϊκό του αρχηγού του Δημήτρη Κουρμπέλη για να συνεχίσει την καριέρα του στο τουρκικό πρωτάθλημα και στην Τράμπζονσπορ δεν αποτελεί πλήγμα μόνο για τον Παναθηναϊκό που χάνει έναν από τους στυλοβάτες της ομάδας του τα τελευταία χρόνια, αλλά και για το ελληνικό ποδόσφαιρο που βλέπει ακόμη έναν πολύ ποιοτικό ποδοσφαιριστή του να φεύγει για σύλλογο του εξωτερικού, επιτείνοντας το τεράστιο πρόβλημα που έχει να κάνει με τον αφελληνισμό του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οι αξιόλογοι γηγενείς ποδοσφαιριστές με την πρώτη ευκαιρία που θα τους δοθεί εγκαταλείπουν την Ελλάδα και σπεύδουν να αγωνισθούν σε πρωταθλήματα στα οποία υπάρχουν καλύτερες οικονομικές απολαβές και συνθήκες εργασίας και μεγαλύτερες πιθανότητες αγωνιστικής τους εξέλιξης. Το ελληνικό ποδόσφαιρο με την απίστευτη τοξικότητα που το διακρίνει και η οποία «τρώει» καθημερινά τα… σωθικά του και την έλλειψη εμπιστοσύνης που δείχνουν πρωτίστως οι παράγοντες του, αλλά και οι φίλαθλοι του στους Ελληνες ποδοσφαιριστές είναι ο βασικός λόγος που μειώνονται διαρκώς οι γηγενείς παίκτες στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Χωρίς κατάλληλη παραγωγική διαδικασία, χωρίς υπομονή ειδικά από τις μεγάλες ομάδες, οι καλοί Ελληνες παίκτες πλέον σπανίζουν κι όσοι καταφέρουν να ξεπεταχτούν, διαρκώς αναζητούν την ευκαιρία να ανοίξουν τα φτερά τους και να παίξουν ποδόσφαιρο σε σύλλογο του εξωτερικού.

Είναι το ίδιο το ελληνικό ποδόσφαιρο που τους διώχνει κι είναι αυτό που καταφεύγει κάθε χρόνο σε όλες τις μεταγραφικές περιόδους, σε επιλογές ξένων παικτών οι περισσότεροι από τους οποίους δεν κάνουν καμία αγωνιστική διαφορά. Σε λίγο καιρό οι κλήσεις του εκάστοτε εκλέκτορα της Εθνική Ελλάδας θα περιλαμβάνουν σχεδόν αποκλειστικά «λεγεωνάριους» καθώς οι Ελληνες παίκτες πρώτης γραμμής που θα παίζουν στην Σούπερ Λιγκ θα μετριούνται πιθανότατα στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Αλλωστε κανείς από τους παίκτες που φεύγει από την Ελλάδα δεν σκέφτεται να επιστρέψει πίσω κι αν δεν «κλείσει» τελικά την καριέρα του στα ξένα, θα γυρίσει στα πάτρια εδάφη μόνο στη… δύση της καριέρας του. Με όλα αυτά όμως μειώνεται διαρκώς και το «δέσιμο» των οπαδών με τις ομάδες τους καθώς αυτό δε επιτυγχάνεται μόνο με τίτλους και επιτυχίες, αλλά και με το ελληνικό στοιχείο που βρίσκεται σε αυτές. Οταν οι ομάδες μας, μεγάλες και μικρές αντιληφθούν ότι για να εξελιχθούν σε όλα τα επίπεδα και να ανέβουν σκαλοπάτι θα πρέπει ο βασικός τους κορμός να περιλαμβάνει Ελληνες παίκτες, θα είναι αργά και θα έχουν χάσει το… τρένο. Θα θέλουν πραγματικά αξιόλογους Ελληνες παίκτες για να τους εντάξουν στο δυναμικό τους, αλλά θα τους ψάχνουν πλέον με το… τουφέκι.