Σχεδόν ο μισός πληθυσμός της Γης (σε σύνολο 7,7 δισεκατομμύρια που ήταν το 2019) παρακολούθησε τον συγκλονιστικό τελικό αγώνα του Μουντιάλ στο Κατάρ με πρωταθλήτρια την Αργεντινή, του Μέσι. Περισσότεροι δηλαδή από 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι τον παρακολούθησαν!!!

Αραγε υπάρχει κανένα άλλο γεγονός στον Κόσμο που να κρατά καθηλωμένους τόσους ανθρώπους, για τόση ώρα;

Αν η απάντηση, όπως νομίζω, είναι όχι, τότε η εύλογη ερώτηση είναι, πού άραγε να οφείλεται το γεγονός αυτό; Μήπως στην αναμφισβήτητη τέχνη του, μήπως στην ταχύτητά του, την συναρπαστικότητα του παιχνιδιού; Μήπως ονειρευόμαστε τον εαυτό μας στη θέση των παικτών; ’Η μήπως οφείλεται σ’ αυτά και επιπλέον σε κάποιον άλλο παράγοντα; Και αν ναι, σε ποιον;

Για να το αναλύσουμε αυτό και να φτάσουμε σε ένα συμπέρασμα είναι χρήσιμο να ανατρέξουμε πίσω, στα δικά μας παιδικά χρόνια. Τότε που όλα τα αγόρια, άσχετα αν πήγαιναν ή όχι στο σχολείο, κλωτσούσαν -για ώρες, πολλές φορές- μια μπάλα. Φορώντας παπούτσια ή ακόμα και χωρίς παπούτσια. Με μπάλα κανονική ή με μια «μπάλα» φτιαγμένη από χόρτα ή κάτι άλλο, εκεί σε κάποιο «γήπεδο» της κακιάς ώρας ή το πιο πιθανό σε μια αλάνα.

Εκεί έδιναν την ψυχή τους και φαντάζονταν ότι κάποια μέρα θα γινόντουσαν ένας άλλος Μίμης Δομάζος ή κι ακόμα ένας άλλος Πελέ.
Κάτι ανάλογο επαναλαμβάνεται κάθε μέρα σχεδόν σε κάθε χώρα του Κόσμου.

Ποιος λοιπόν είναι ο κοινός παρονομαστής, το στοιχείο αυτό που κάνει ένα παιδί στην Ελλάδα ή την Αργεντινή κ.λπ. να παίζει μπάλα αντί π.χ. να παίζει χόκεϊ, μπέιζμπολ ή φούτμπολ;
Πρέπει να είναι το κόστος. Ενα παιδί μιας οικογένειας οικονομικά αδύναμης μπορεί να παίζει μπάλα γιατί το κόστος είναι μικρό. Δεν μπορεί όμως να καλύψει τα έξοδα για τα αμερικανικά σπορ που είναι μεγάλα. Είναι πέρα από τις οικονομικές τους δυνατότητες.

Κι ένας άλλος παράγοντας είναι ότι ένα φτωχό, ταλαντούχο παιδί, βλέπει αστέρες του ποδοσφαίρου, που κάποτε ήταν σαν αυτόν, να έχουν αποκτήσει μεγάλη περιουσία και ονειρεύεται να ξεφύγει από την φτώχεια με εισιτήριο το ποδόσφαιρο.

Αρα το ποδόσφαιρο, ξεκίνησε σε παλιά φτωχότερα χρόνια ως ο «βασιλιάς των παιχνιδιών», έβαλε πολύ βαθιές ρίζες και εξακολουθεί να παραμένει ο «βασιλιάς».

Ωστόσο, το ποδόσφαιρο βάζει καλές ρίζες και στις ΗΠΑ τώρα, όπως αποδείχθηκε από τη σχετικά καλή απόδοση της ομάδας της στο Μουντιάλ.

Πού άραγε να οφείλεται αυτό; Το πιθανότερο είναι ότι οφείλεται στην επιρροή των παιδιών των μεταναστών, κυρίως από τους Λατίνους. Και ακόμα στο ότι η επαφή και η γνώση του σπορ, καθώς και η δημοτικότητα που απολαμβάνει το ποδόσφαιρο στον υπόλοιπο κόσμο παρασύρει και τα Αμερικανόπουλα.

Εξάλλου, η επιρροή μεταναστών στις ομάδες και σε άλλες χώρες, όπως στην σπουδαία ομάδα της Γαλλίας, είναι σημαντική.

Δεν συνεπάγεται ότι οι φτωχές χώρες νικούν συνεχώς τις πιο αναπτυγμένες ή έχουν κάποιο αόρατο πλεονέκτημα. Οχι, όπως αποδεικνύουν τα γεγονότα.

Ωστόσο, το ποδόσφαιρο είναι, και θα παραμείνει, ένα σπορ που το πεδίο δράσης είναι –σχεδόν- ίσο για φτωχές και πλούσιες χώρες.

Δυστυχώς, το καρκίνωμα της διαφθοράς φαίνεται να έχει διεισδύσει και στο σπορ αυτό, όπως πιθανόν έγινε με το Κατάρ.