Κύριε Διευθυντά,

Από το 1939 οι Βορειοηπειρώτες αντιμετωπίζουν κι άλλο δυνάστη, τους Ιταλούς. Οι Ιταλοί, επειδή φοβούνται τους Ηπειρώτες, μήπως τους γίνουν εμπόδιο στις στρατιωτικές τους ετοιμασίες κατά της Ελλάδας, χρησιμοποιούν κι αυτοί σκληρά μέτρα. Με διάφορες δικαιολογίες υποχρεώνουν πολλούς Ελληνες να φύγουν απ’ τον τόπο τους. Αλλους πάλι τους κλείνουν σε στρατόπεδα στην Αλβανία ή και στην Ιταλία. Ωσπου φτάνουμε στον Οκτώβριο του 1940. Τότε που η πατρίδα ολόκληρη για την τιμή και τη λευτεριά της δίνει σκληρές μάχες πάνω στα Βορειοηπειρωτικά βουνά. Σ’ εκείνη τη θριαμβευτική εποποιία του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, τα ηρωικά παιδιά της Βορείου Ηπείρου ενώνονται με τον Ελληνικό Στρατό και μαζί δίνουν τις νικηφόρες μάχες, χτυπώντας γενναία τον πάνοπλο ιταλικό στρατό. Ετσι οι Βορειοηπειρώτες δεν αργούν στις πόλεις και στα χωριά τους να πανηγυρίσουν, και τώρα τις ελληνικές νίκες που τους χάρισαν για Τρίτη φορά τη λευτεριά τους. Η Μοσχόπολη, η Πρεμετή, η Κορυτσά, το Δελβίνο, οι Αγιοι Σαράντα, το Αργυρόκαστρο, η Χειμάρρα. Όλα κέντρα ελληνικά, όπως τα γνωρίζουμε απ’ τα πολύ παλιά χρόνια στην Ηπειρο, το καθένα με τη σειρά του, προσφέροντας κι αυτό το δικό του τίμημα της παλικαριάς και της θυσίας, αναπνέει και πάλι τον ελεύθερο ελληνικό αέρα.

Μπροστά σ’ αυτό το ελληνικό θαύμα, του 1940, όλος ο κόσμος, φίλοι και εχθροί, στέκονται και πάλι με θαυμασμό και συγκίνηση, τη μεγαλοσύνη, την αντρειοσύνη του, διότι αγωνιζόταν για τα ιερά και τα όσια της φυλής του. Οι Βορειοηπειρώτες γονατίζουν σήμερα προ των αθανάτων ηρώων, οι οποίοι έχυσαν το αίμα τους στα Βορειοηπειρωτικά βουνά, διά να κρατήσουν άσβεστη τη δάδα της ελευθερίας. Η ιστορική αυτή επέτειος θυμίζει στους Βορειοηπειρώτες την έστω και προσωρινή τότε απελευθέρωση της πατρίδας τους και τις ελπίδες τότε που είχαν αναζωογονηθεί της οριστικής ενσωματώσεως αυτής με την υπόλοιπη ελεύθερη Ηπειρο και τη μητέρα Ελλάδα.

Σας ευχαριστώ απείρως

Κώστας Στούπης

Βοστώνη, ΜΑ