Οταν ο Πέτρος Τατάνης ίδρυσε στις 2 Απριλίου 1915 τον «Εθνικό Κήρυκα» σίγουρα δεν φανταζόταν ότι μία ελληνική εφημερίδα στις Ηνωμένες Πολιτείες θα άντεχε για πάνω από έναν αιώνα. Ο «Εθνικός Κήρυκας» όμως αντέχει εδώ και 108 χρόνια.

Προσωπικά στα 33 χρόνια που είμαι μέλος της δημοσιογραφικής οικογένειας της εφημερίδας δεν παύω να αναρωτιέμαι και να μένω έκπληκτος. Tα χρόνια περνούν, οι δεκαετίες περνούν, ο κόσμος αλλάζει, αλλά ο «Εθνικός Κήρυκας» είναι πάντα εδώ στην υπηρεσία της Ομογένειας.

Ωστόσο, φέτος είναι μία χρονιά ορόσημο. Η εφημερίδα στο 108^ο έτος της ηλικίας της εκδίδεται τρεις φορές την εβδομάδα με παράλληλη ώθηση των προσπαθειών για πλήρη και συνεχή ηλεκτρονική ενημέρωση στις δύο ιστοσελίδες της.

Θυμάμαι, πάντως, όλες τις μεγάλες αλλαγές. Από τη στοιχειοθέτηση στις λινοτυπικές μηχανές και από εκεί στις όφσετ και μετά στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.

Από τα παλαιά ιδιόκτητα γραφεία στο Long Island City στα σημερινά πιο κοντά στην Αστόρια. Και το όραμα για πλήρη πρόσβαση στο Διαδίκτυο με συνεχείς αλλαγές βελτίωσης. Προσπάθειες που δεν σταματούν ποτέ.

Κινητήριος δύναμη το όραμα για καλύτερη ενημέρωση της Ομογένειας και του Ελληνισμού που διακατέχει μόνιμα τον επί μακρόν Εκδότη/Διευθυντή και σημερινό Σύμβουλο Εκδοσης Αντώνη Η. Διαματάρη. Πάντα οραματιζόταν το αύριο και πώς αυτό το Μέσο Ενημέρωσης εξυπηρετεί καλύτερα την Ομογένεια.

Και είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι είδα τα παιδιά του να μεγαλώνουν, να ασπάζονται το όνειρό του, και να ενεργούν εν τη ενώσει μαζί για ένα καλύτερο αύριο της εφημερίδας, της ηλεκτρονικής ενημέρωσης και της εξυπηρέτησης της Ομογένειας.

Από προσωπικής άποψης, είναι αλήθεια και το αναφέρω συχνά, μαζί με μία δόση περηφάνιας πως όταν ξεκίνησα να δουλεύω στην εφημερίδα 33 χρόνια πριν, στη Νέα Υόρκη, προερχόμενος από το Σικάγο, δεν ήξερα το μέγεθος της ευθύνης που θα μου αναλογούσε. Είχα όμως ένα ένστικτο. Και με το φτωχό βιογραφικό μου στη δημοσιογραφία δεν είχα εμπειρία. Είχα μόνο λαχτάρα για το λειτούργημα. Σταδιακά αλλά σε γρήγορο ρυθμό αντιλήφθηκα ότι αν ήθελα να στεριώσω έπρεπε να ακούω συμβουλές παλαιοτέρων. Κι αυτό έκανα.

Με το χρόνο κατανόησα πολλά. Εμαθα να σέβομαι τον αναγνώστη χωρίς να του κρύβομαι.

Και επαναλαμβάνω: Καμία εφημερίδα δεν μπορεί να αντέξει και μάλιστα με ίδια μέσα χρηματοδότησης, με δικούς της πόρους, αν δεν έχει μία σωστή γραμμή και ένα συγκεκριμένο στόχο.

Ασφαλώς και οι προηγούμενοι εκδότες είχαν το μερίδιο επαίνου που τους αναλογεί. Αλίμονο! Ωστόσο, είναι ο κ. Α. Διαματάρης, που ως ο πλέον μακρόχρονος Εκδότης Διευθυντής, προσάρμοσε την εφημερίδα, την πρόοδό της, την εξέλιξή της στη σύγχρονη εποχή και τη μακροημέρευσή της. Το έχω τονίσει: Δεν έβαλε την εφημερίδα στη ζωή του, αλλά τη ζωή του στην εφημερίδα. Την είδε ως εξυπηρέτηση εθνικών συμφερόντων, ως φωνή της Ομογένειας στη μεγάλη Αμερική, ως φάρο του Ελληνισμού. Και μάλιστα και στις πέντε ηπείρους, τώρα που το Διαδίκτυο πάει παντού.

Δεν οπισθοχώρησε ούτε ίντσα τα 46 χρόνια που κάθεται και σκέφτεται πίσω από ένα γραφείο. Και ευτυχώς τώρα έχει τα παιδιά του να συζητούν μαζί του, να συνδιαλέγονται, να μαθαίνουν δίπλα του.

Ο Ηρακλής στον ελληνόγλωσσο έντυπο και στην ιστοσελίδα και η Βανέσσα στο αγγλόγλωσσο έντυπο και την αντίστοιχη ιστοσελίδα.

Αλλά να το πούμε και αυτό: Πόσα παιδιά της γενιάς που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στις ΗΠΑ μπορούν να μιλάνε τέλεια τα Ελληνικά, να σκέφτονται Ελληνικά, να έχουν μυαλό και καρδιά που μπορεί να εναλλάσσονται από τη μία πατρίδα στην άλλη με την ίδια αγάπη και πατριοσύνη; Ο Ηρακλής και η Βανέσσα μπορούν. Οχι τυχαία. Οφείλεται στο ζεύγος Αντώνη και Λίτσας Διαματάρη που μεγάλωσαν τα δύο παιδιά τους με αυτές τις αρχές. Και έτσι η Ομογένεια μπορεί να συνεχίζει να εμπιστεύεται όλη την οικογένεια του «Εθνικού Κήρυκα». Παλιούς και νέους. Επειδή αυτή η εφημερίδα έχει ικανούς καπετάνιους στο τιμόνι. Κι ασφαλώς δεν μπορώ προσωπικά να ξεχάσω την Βέτα Διαματάρη – Παπαδοπούλου, αδελφή του Αντώνη, τον πολύτιμο οδηγό που μας υπενθυμίζει πάντα ότι το χρήμα κινεί νήματα και ότι τα χρήματα αυτά προέρχονται από την Ομογένεια και πρέπει να τα σεβόμαστε.

Επίσης, θεωρώ ότι συγκριτικά με πέρυσι η εφημερίδα μεγαλώνει, κάνει προσλήψεις δεν φείδεται κόστους καθώς θέλει να προσφέρει το καλύτερο.

Αυτά όλα που αναλογίζομαι κάθε χρόνο στα γενέθλια του «Ε.Κ.», μου αρέσει πάντα να τα λέω στην Ελλάδα όπου πλέον ζω. Με ρωτάνε πολλοί για την εφημερίδα και πώς αντέχει. Γι’ αυτό προαναφέρω όλα αυτά πριν μιλήσω για τις δικές μου εμπειρίες στις τρεις και πλέον δεκαετίες.

Σε μία εκτενή μου αναδρομή πέρυσι έγραψα πως στην εφημερίδα ξεκίνησα κάνοντας λάθη. Αφελής ως νέος. Πείσμων ως ταύρος αλλά με δίψα για μάθηση. Αν όχι προς την τελειότητα αλλά ως προς το ήθος και την τιμιότητα. Και πάλι λάθη, αλλά δίπλα μου πάντα ο κ. Διαματάρης.

Κάποια στιγμή είχαμε μείνει στη Ομογένεια εγώ και ο συνάδελφος Θεόδωρος Καλμούκος και προσπαθούσαμε να δούμε τι ικανοποιεί περισσότερο την Ομογένεια. Δοκιμάζαμε έρευνες, συνεντεύξεις, καθημερινές στήλες. Και ο κ. Διαματάρης μας παρότρυνε να προπορευόμαστε, επαναλαμβάνοντάς μας: «Πρώτα η είδηση. Αυτή που έχεις ελέγξει. Το σχόλιο κράτα το για τις σχετικές στήλες».

Η μεγαλύτερή μου ανάμνηση ήταν η καθημερινή προσωπική μου στήλη «Ειλικρινά Υμέτερος». Επειδή μου έδινε την αφορμή να επικοινωνώ με τους αναγνώστες. Είτε τηλεφωνικά, είτε με επιστολές. Τότε δεν είχαμε το Διαδίκτυο. Σχεδόν καθημερινά έπαιρνα τα μαθήματά μου για το τι αντιπροσώπευε ο «Εθνικός Κήρυκας». Φίλες και φίλοι μου που μάθανε Ελληνικά επειδή οι γονείς τους είχαν την εφημερίδα στο τραπέζι.

Η κυρία με σπαστά Ελληνικά που με άκουσε κάποτε σε ένα κατάστημα σε βενζινάδικο στο Μισισιπή καθ’ οδόν για τη Νέα Ορλεάνη, έβαλε τα κλάματα από συγκίνηση. Είχε μάθει Ελληνικά από την εφημερίδα, καθώς οι γονείς της ήταν συνδρομητές. Να το ξεχάσω; Πώς;

Να ξεχάσω πως στον διαπληκτισμό ενός ζευγαριού «κάθισε» ο Κώστας Καβάφης στο εδώλιο;

Να ξεχάσω τις διαδηλώσεις για τη Μακεδονία; Τότε που η Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων μεγαλουργούσε;

Κάθε ημέρα στον «Εθνικό Κήρυκα» είναι μία άμιλλα. Ενας ωραίος αγώνας που ενίοτε αγχώνει αλλά προσφέρει μεγάλες ικανοποιήσεις. Οπως για το γεγονός ότι στη μεγάλη περίοδο της ελληνικής οικονομικής κρίσης ο «Ε.Κ.» βοηθούσε με τα ρεπορτάζ του να στέλνουν βοήθεια οι ομογενείς.

Για το γεγονός ότι πρόβαλε πρωτοβουλίες να ψηφίζουν για την Ελλάδα οι ομογενείς. Και πολλά άλλα.

Και μένω να φαντάζομαι: Πόσα βιβλία να γραφτούν από τα όσα «έζησε» ο «Εθνικός Κήρυκας» στα 108 του χρόνια; Μέχρι και δρόμο απόκτησε μπροστά στα κεντρικά του γραφεία στο Λονγκ Αϊλαντ Σίτι!

Μιλάμε για εφημερίδα όμως. Είναι όλα γραμμένα. Καταχωρημένα σε αρχείο, χάρη στη γενναιόδωρη χορηγία του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Και από τότε που η εφημερίδα απέκτησε και δύο ιστοσελίδες, η καθημερινή ιστορία γράφεται αυτόματα και περνάει στην αιωνιότητα. Γιατί το Διαδίκτυο δεν σβήνει.

Αυτό αξίζει η Ομογένεια και ο Ελληνισμός. Το αξίζετε όλοι εσείς οι αναγνώστες!

Χρόνια Πολλά στον «Εθνικό Κήρυκα». Χρόνια Πολλά σε όλους μας για πολλές ακόμα δημοσιογραφικές επιτυχίες.