Αρκετή συζήτηση έγινε τις τελευταίες μέρες για την «πρωτοβουλία Χριστοδουλίδη» για ενεργότερη εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο Κυπριακό. Οπως είχε προαναγγείλει, ο νέος Πρόεδρος της Κύπρου μετέφερε την πρότασή του στις Βρυξέλλες και την ανέλυσε στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής, τόσο προς τους ομολόγους του, όσο και προς τον ΓΓ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, ο οποίος έτυχε να βρίσκεται στην έδρα της ΕΕ ως προσκεκλημένος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για συζήτηση του Ουκρανικού.

Ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης επέστρεψε στην Κύπρο δηλώνοντας ικανοποιημένος για τη θετική ανταπόκριση που, όπως δήλωσε, έτυχε η πρότασή του από τους Ευρωπαίους εταίρους. Θεωρεί ως επιτυχημένο το πρώτο τεστ, αφού τόσο οι επικεφαλής των ευρωπαϊκών θεσμών, όσο και ηγέτες κρατών – μελών προσέγγισαν θετικά την πρότασή του για ενεργή συμμετοχή στις προσπάθειες που καταβάλλονται για διάρρηξη του αδιεξόδου και επανέναρξη των συνομιλιών.

Πώς λοιπόν μπορεί να γίνει αυτό; Σύμφωνα με το επίμαχο non paper Χριστοδουλίδη θα πρέπει -μεταξύ άλλων– να υπάρξει μια άμεση διασύνδεση των ευρωτουρκικών με το Κυπριακό. Να δημιουργηθούν, δηλαδή, οι προϋποθέσεις εκείνες που θα πείσουν την Τουρκία ότι θα είναι και προς το δικό της συμφέρον η επίλυση του Κυπριακού, στη βάση των ευρωπαϊκών αρχών και του κοινοτικού κεκτημένου.

Για να έχει, όμως, όφελος η Τουρκία από τη λύση του Κυπριακού θα πρέπει να πάρει από κάπου αλλού. Να αποκτήσει, για παράδειγμα, νόημα ξανά η ενταξιακή της προοπτική, κάτι που οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν έδειξαν ακόμη διατεθειμένοι να συζητήσουν σοβαρά. Γνωρίζοντας πολύ καλά τι εστί Τουρκία και τι σημαίνει η ολοκληρωμένη ένταξη μιας μουσουλμανικής χώρας πέραν των 80 εκατομμυρίων στην Ενωση, με τα τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζει και μάλιστα σε μια περίοδο γεωπολιτικής αναταραχής και εύθραυστων ισορροπιών που προκάλεσε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, πολύ αμφιβάλλουμε ότι θα αλλάξουν τη στάση τους για χάρη της Κύπρου.

Συνεπώς, είναι άλλο να το λένε και άλλο να το κάνουν. Οι Ευρωπαίοι γνωρίζουν ήδη καλά το Κυπριακό, δεν θα το μάθουν σήμερα. Οι ίδιοι έχουν πολλές φορές καταδικάσει με τον πλέον επίσημο και ηχηρό τρόπο την εισβολή και τη συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή. Εχουν παραδεχθεί και έχουν αναγνωρίσει ότι το Κυπριακό είναι και ευρωπαϊκό πρόβλημα.

Αυτά όμως στη θεωρία.

Με τα λόγια, ωστόσο, δεν πρόκειται να φτάσουμε ποτέ σε λύση. Αυτό που χρειάζεται είναι μια πιο αποφασιστική στάση για γενική αναθεώρηση της πολιτικής προσέγγισης της Τουρκίας από την ΕΕ. Και εδώ είναι που θα συγκρουστούν τα συμφέροντα που έχουν οι βασικοί μας εταίροι με την Τουρκία. Αυτά τα συμφέροντα είναι άλλωστε και η αιτία που δεν έχουν δείξει και για το ζήτημα της Κύπρου την ίδια ευαισθησία που έδειξαν με την Ουκρανία.

Καλοδεχούμενη, λοιπόν, η πρωτοβουλία Χριστοδουλίδη. Χρειάζεται όμως και ένα ευρωπαϊκό «θαύμα» ώστε να τη δούμε να γίνεται πράξη. Και τα «θαύματα» στη σημερινή πολιτική των συμφερόντων, είναι πολύ σπάνια…