Δεν θα γράψω για το μακελειό στο Δημοτικό σχολείο του Τέξας. Κουράστηκα πραγματικά να επισημαίνω για τρεις δεκαετίες το μοναδικό φαινόμενο Αμερικανοί νομοθέτες να τα παίρνουν από το λόμπι των όπλων και να μην τους νοιάζει το αθώο αίμα των παιδιών.

Και κάποιοι όπως ο Τεντ Κρουζ δεν άφησαν να στεγνώσει καν αυτό το αίμα. Κι όμως, αυτό το πολιτικό προϊόν ψηφίζεται στη Γερουσία.

Σήμερα επισημαίνω ότι η διπλωματία των ΗΠΑ προειδοποίησε την Τουρκία εναντίον της έναρξης νέας στρατιωτικής επιχείρησης στη βόρεια Συρία, τονίζοντας ότι θα έθετε σε κίνδυνο τη ζωή Αμερικανών στρατιωτικών.

Δεν τον νοιάζει τον Ερντογάν. Ο Πούτιν είναι απασχολημένος στην Ουκρανία. Οι ΗΠΑ δεν τολμούν να τα βάλουν μαζί του και είναι μόνο λόγια. Και ο ΓΓ του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, τουρκότερος του Τούρκου.

Αυτό όμως που με εξοργίζει είναι η αδύναμη Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ και η Τουρκία όχι. Να μας λείπουν επομένως δηλώσεις ίσων αποστάσεων. Και οφείλει η Αθήνα να της κουνήσει το δάκτυλο. Υπάρχουν όρια που τα έχουμε ως Ελληνες ξεπεράσει.