Με αφορμή το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου, η γενέτειρα βιώνει μια σειρά από νοσηρά φαινόμενα: χυδαίες φραστικές επιθέσεις κατά πολιτικών και δημοσιογράφων από δήθεν «αγανακτισμένους» πολίτες, χυδαίες αναρτήσεις στο Διαδίκτυο κατά του «συστημικού» πολιτικού προσωπικού και κατά των «συστημικών» δημοσιογράφων, ανάλογη οργή στα ποδοσφαιρικά γήπεδα με αντίστοιχους αποδέκτες. Κοντά σε αυτά έρχεται να προστεθεί, μεταξύ άλλων, και το περιστατικό του ξυλοδαρμού του Γιάνη Βαρουφάκη στα Εξάρχεια (άσχετα αν ο ίδιος με τη συμπεριφορά του το ευτελίζει για δικούς του ιδιοτελείς λόγους, δεν παύει να είναι ένα ανησυχητικό, ένα νοσηρό φαινόμενο).

Είναι προφανές ότι κάποιοι επιχειρούν να διολισθήσει η χώρα στην άκρως (από όλες τις πλευρές) προβληματική περίοδο του 2012-2015 που γέννησε τέρατα από τα οποία η χώρα απηλλάγη εν μέρει μετά βασάνων και κόπων και με μεγάλο κόστος. Επιδιώκουν με λίγα λόγια την αναταραχή για να επωφεληθούν οι ίδιοι αδιαφορώντας για την τύχη της χώρας. Μόνος τους στόχος είναι η κατάκτηση της εξουσίας, να μπορέσουν να αναλάβουν κυβερνητικά πόστα.

Το 2023 όμως δεν είναι 2012. Ο κόσμος είναι πλέον υποψιασμένος για τα παιχνίδια που επιχειρούν να παίζουν κάποιοι στην πλάτη του και για το λόγο αυτό θα πρέπει ο ίδιος να σταθεί εμπόδιο σε πολιτικούς καιροσκοπισμούς.

Η κοινωνία λοιπόν δεν θα πρέπει να σταθεί παθητικά απέναντι σε αυτά τα μεθοδευμένα από κάποιους νοσηρά φαινόμενα. Να αναλάβει δράση η ίδια. Nα ξεχωρίσει την πραγματική οργή (π.χ. των συγγενών των θυμάτων που έχουν κάθε λόγο να είναι οργισμένοι και οι οποίοι βέβαια θρηνούν πράγματι τους αγαπημένους τους χωρίς ακρότητες) από την υποκριτική οργή που χρησιμοποιείται για άλλου είδους ατζέντα.

Η χώρα κατάφερε να ορθοποδήσει ύστερα από μια υπερδεκαετή κρίση και αφού στην προσπάθεια ανάκαμψής της βρήκε μπροστά και άλλα εμπόδια που δεν μπορούσε καν να φανταστεί και για τα οποία δεν ευθύνεται η ίδια, όπως η πανδημία και ο πόλεμος στην Ουκρανία. Υστερα από όλη αυτή την προσπάθεια η χώρα δεν αντέχει άλλο πισωγύρισμα.