ΤΑΜΠΑ. ΦΛΟΡΙΔΑ. Ενας Ελληνοαμερικανός, από την Κάρπαθο, ο Νίκος Ματθαίου, είχε αγοράσει τον ιστορικό χώρο, όπου έγινε το 1781 η Μάχη του Γιορκτάουν στην πολιτεία της Βιρτζίνια, που ήταν η πιο αποφασιστική για την Αμερικανική Ανεξαρτησία την οποία γιορτάζει το αμερικανικό έθνος αυτή τη Δευτέρα.

Τον Ματθαίου, ο οποίος πέθανε το 1983, γνώρισε καλά και από κοντά, ο Μανώλης Κασσώτης, μαθηματικός, πρώην πανεπιστημιακός καθηγητής, ερευνητής και συγγραφέας, που είχε διατελέσει πρόεδρος του Εθνικού Δωδεκανησιακού Συμβουλίου Αμερικής, συνιδρυτής της Ομοσπονδίας Καρπαθιακών Σωματείων Αμερικής, καθώς και του Πανκαρπαθιακού Ιδρύματος και στέλεχος στην επανίδρυση της Δωδεκανησιακής Ομοσπονδίας.

«Εκεί, στον ιστορικό αυτό χώρο βρίσκεται ο τάφος του Νίκου Ματθαίου και της γυναίκας του, Μαίρης», δήλωσε στον «Εθνικό Κήρυκα» ο κ. Κασσώτης. «Δίπλα είναι και το περίφημο Victory Center, με ιστορικά εκθέματα, που είναι ένα από τα σπουδαιότερα μουσεία της Αμερικής τα οποία συνδέονται με την Ανεξαρτησία της Αμερικής».

Ο ίδιος ο Ματθαίου, είχε διηγηθεί στον κ. Κασσώτη ότι κάποτε, όταν έφυγε από τη Ν. Υόρκη και κατευθύνθηκε προς τη Φλόριδα για να συναντήσει κάποιον συγγενή του που είχε δουλειά εκεί, σταμάτησε στο Γιορκτάουν. Του άρεσε πολύ η περιοχή. Υπήρχαν εκεί κοντά ναυτικές βάσεις και υπήρχε δουλειά. Ανοιξε εκεί ένα μικρό εστιατόριο, με 35 καθίσματα. Γρήγορα, με το καλό φαγητό και την περιποίηση στους πελάτες, αναπτύχθηκε, οπότε άνοιξε στη συνέχεια το φημισμένο «Νicκ’s Seafood Pavilion» που είχε 450 καθίσματα. Οταν έμπαινε κανείς μέσα, νόμιζε ότι έμπαινε σε μουσείο, γιατί ήταν διακοσμημένο με μεγάλης αξίας πίνακες.

Ο κ. Κασσώτης γνώριζε πολύ καλά το εστιατόριο αυτό. «Πήγα πάρα πολλές φορές σ’ αυτό», είπε. «Εκείνη την εποχή, στις διακοπές μου, πήγαινα προς τη Βόρειο και Νότιο Καρολίνα, και μέχρι κάτω στη Φλόριδα. Περνούσα πάντα από το Γιορκτάουν και σταματούσα για ένα-δυο μέρες, στο εστιατόριο του Ματθαίου».

Σε σχετική ερώτηση, ο κ. Κασσώτης είπε ότι το εστιατόριο αυτό δεν υπάρχει σήμερα, γιατί μετά το θάνατό του περιήλθε στην πολιτεία και δεν μπορούσε πια να συντηρηθεί.

«Τον καιρό που λειτουργούσε, εθεωρείτο ένα από τα καλύτερα δέκα εστιατόρια σε ολόκληρη την Αμερική», πρόσθεσε.

«Ο Ματθαίου ήταν πολύ καταδεκτικός με τους συμπατριώτες του», είπε ο κ. Κασσώτης. «Οποιος περνούσε από το εστιατόριό του, όπως εγώ, που πέρασα δέκα περίπου φορές, ήθελε πάντα να τον φιλοξενήσει. Για τους δικούς του, μάλιστα, είχε και ένα μεγάλο τραπέζι στο οποίο κάθισα πολλές φορές. Το εστιατόριο άνοιγε στις 11 η ώρα το πρωί και έκλεινε στις 11 το βράδυ. Μόλις άνοιγε, σχηματιζόταν κάθε μέρα ουρά από κόσμο. Εγώ συνήθιζα να πηγαίνω για διακοπές και έμενα με την οικογένειά μου στο Γκλίκσμπουργκ, που είναι εκεί κοντά. Τη νύχτα, που έκλεινε το εστιατόριο, άφηνα την οικογένειά μου στο ξενοδοχείο και πήγαινα εκεί για να απολαύσω την παρέα του Ματθαίου και των άλλων. Καθόμασταν σ’ εκείνο το μεγάλο τραπέζι και ο Ματθαίου γινόταν τότε σαν μικρό παιδί. Του άρεσαν πολύ οι ιστορίες. Μίλαγε για το χωριό του, για τη μητέρα και τον πατέρα του και άλλα. Θυμάμαι έναν από τους σερβιτόρους, που λεγόταν Μηνάς Παπαμηνάς με τον οποίο έτυχε να είμαστε συμμαθητές, όταν πηγαίναμε στο Γυμνάσιο. Επαιζε λύρα και αρχίζαμε τα τραγούδια, πολλές φορές μέχρι τις 3 τα ξημερώματα».

Το εστιατόριο του Ματθαίου πήγαινε πάρα πολύ καλά, αλλά κι αυτός δούλευε πολύ. «Τον θυμάμαι που μου έλεγε ότι δεν τον φοβίζει η σκληρή δουλειά, γιατί εδώ στην Αμερική, οδηγεί πάντοτε στην επιτυχία», είπε ο κ. Κασσώτης, ο οποίος στοιχεία από τις συζητήσεις που είχε μαζί του και τις άλλες έρευνες, έχει συμπεριλάβει στο βιβλίο του «Καρπαθιακή παρουσία στην Αμερική».

«Με τα χρήματα που είχε, άρχισε να αγοράζει εκτάσεις», συνέχισε ο κ. Κασσώτης. «Μεταξύ άλλων, αγόρασε και την έκταση, όπου είχε γίνει η ιστορική μάχη του Γιορκτάουν για την Αμερικανική Ανεξαρτησία, όπου ο Τζορτζ Ουάσιγκτον με τον Γάλλο Λαφαγιέτ κατατρόπωσαν τους Βρετανούς, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει η ανεξαρτησία των Ηνωμένων Πολιτειών».

Ο Ματθαίου έκανε πολλές δωρεές και έργα φιλανθρωπίας, με αποτέλεσμα να αναγνωριστεί ως ένας από τους μεγαλύτερους εθνικούς ευεργέτες της Αμερικής. «Αλλά, δεν ξέχασε ποτέ και την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κάρπαθο», είπε ο κ. Κασσώτης.

Εφυγε από το νησί του σε ηλικία 16 χρονών για την Αμερική. Στην αρχή εργάστηκε στα ανθρακωρυχεία και στα εργοστάσια σιδήρου, πριν ασχοληθεί με τη μαγειρική και γενικότερα τα εστιατόρια. Κάποτε, ενώ επρόκειτο η ηλεκτρική εταιρεία να διακόψει τον ηλεκτροφωτισμό της πόλης του Γιορκτάουν, λόγω χρεών, ανέλαβε μόνος του και τα πλήρωσε. Σε αναγνώριση των υπηρεσιών του, το πανεπιστήμιο Christopher του Newport της Βιρτζίνια του απένειμε τιμητικό διδακτορικό δίπλωμα.

Το 1983 είχε επιλεγεί ως ανάδοχος κατά την καθέλκυση του καταδρομικού «Yorktown». Πηγαίνοντας εκεί, πέθανε μέσα στο αεροπλάνο, η δε γυναίκα του βάπτισε το σκάφος στη μνήμη του συζύγου της.