Αγαπητή Σταυρούλα,

Είμαι 27 χρόνων και έχω σχέση εδώ και 6 μήνες με έναν άντρα δέκα χρόνια μεγαλύτερο, χωρισμένο με δύο παιδιά. Παρ’ όλο που εκείνος έχει χωρίσει εδώ και δύο χρόνια, δεν μένουμε ακόμη μαζί γιατί παίρνει στο σπίτι πολύ συχνά τα παιδιά του. Ωστόσο, έχουμε συζητήσει για το μέλλον της σχέσης μας και μου έχει πει ότι με αγαπάει και θέλει να προχωρήσουμε μαζί.

Το πρόβλημά μου είναι ότι παρά το γεγονός ότι με έχει διαβεβαιώσει πως το βλέπει σοβαρά, αρνείται να μου γνωρίσει τα παιδιά του, για να μπορούμε έτσι να περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί, αφού τώρα τον βλέπω μόνο κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο και ίσως μία μέρα μέσα στην εβδομάδα.

Οσες φορές προσπάθησα να το συζητήσω μαζί του, ο σύντροφός μου έκοψε την κουβέντα με τη δικαιολογία ότι θέλει να σέβομαι τη σχέση με τα παιδιά του. Εγώ όμως νιώθω μεγάλη ανασφάλεια με αυτήν την κατάσταση με αποτέλεσμα να δημιουργώ πολλές φορές ένταση και να χειροτερεύω τα πράγματα. Δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω και θα ήθελα τη βοήθειά σας.

Σοφία

Αγαπητή Σοφία,

Οταν κάποιος είναι γονέας, τα παιδιά του είναι ή θα πρέπει να είναι προτεραιότητα στη ζωή του. Αυτό σημαίνει ότι μέχρι εκείνα να μεγαλώσουν και να ανεξαρτητοποιηθούν, εκείνος θα πρέπει να ρυθμίζει τη ζωή του με βασικό άξονα τα παιδιά του. Εχει την υποχρέωση να είναι παρών όταν τον χρειάζονται, όταν αρρωσταίνουν, όταν έχουν εξωσχολικές δραστηριότητες, όταν τους λείπει. Με άλλα λόγια έχει την ευθύνη και την υποχρέωση να είναι κομμάτι της ζωής τους, να είναι ο πατέρας τους ανεξάρτητα από το ποια είναι η σχέση του με τη μητέρα τους  ή με το πώς έχει εξελιχθεί η προσωπική του ζωή.

Οταν κάποιος όντας ελεύθερος επιλέγει σύντροφο κάποιον που έχει παιδιά, πρέπει να έχει υπόψη του ότι η ζωή του θα είναι τελείως διαφορετική από ό,τι αν είχε επιλέξει σύντροφο χωρίς δεσμεύσεις. Ο γονέας με παιδιά έχει πολύ λιγότερο ελεύθερο χρόνο, και σίγουρα δεν μπορεί να ρυθμίσει τη ζωή του λαμβάνοντας υπόψιν μόνο τον εαυτό του.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στη δικιά σας περίπτωση. Ο σύντροφός σας είναι πατέρας που συμμετέχει ενεργά στη ζωή των παιδιών του και αυτό είναι κάτι που αξίζει την εκτίμηση και το σεβασμό σας, γιατί δείχνει άνθρωπο με συνείδηση του ρόλου του ευθυνών του.

Το ίδιο ίσως δείχνει και η απόφασή του να μην σας γνωρίσει ακόμα τα παιδιά του. Αυτό θα πρέπει να γίνει όταν εκείνος νιώσει ότι έχει έρθει η κατάλληλη στιγμή, όταν καταλάβει ότι τα παιδιά του έχουν προσαρμοστεί στην καινούργια κατάσταση μετά το χωρισμό, ότι αισθάνονται ασφαλή συναισθηματικό δέσιμο και με τους δυο γονείς και μπορούν να αποδεχτούν έναν καινούργιο σύντροφο στη ζωή τού ενός ή και των δύο. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει βιαστικά ούτε από μία παρόρμηση της στιγμής, γιατί μπορεί να προκαλέσει κλιμακωτές αλλαγές στη συμπεριφορά του παιδιού.

Επομένως, το ερώτημα είναι αν εσείς μπορείτε να αντέξετε να είστε σε μία τέτοιου είδους σχέση που έχει τους περιορισμούς και τις δυσκολίες της. Αναρωτηθείτε αν είναι τα αισθήματά σας για τον άνθρωπο με τον οποίον είστε μαζί βαθιά και ειλικρινή, ώστε να του δώσετε τον χρόνο του και την απόσταση που χρειάζεται για να κρατήσει αφενός υγιή και δυνατή τη σχέση του με τα παιδιά του και να μπορέσει αφετέρου να προσφέρει τον καλύτερο εαυτό του και στη δικιά σας σχέση.

Θα βοηθούσε πολύ μια ήρεμη συζήτηση μαζί του. Μιλήστε του με ειλικρίνεια για τα συναισθήματά σας, ζητήστε του να σας βοηθήσει να νιώσετε καλύτερα με όσα σας δυσκολεύουν, αλλά ταυτόχρονα ακούστε με σεβασμό και αποδοχή και την δική του πλευρά και προσπαθήστε να καταλάβετε και τον τρόπο με τον οποίο ο σύντροφός σας βλέπει τα πράγματα.

Υστερα, μπορείτε να σκεφτείτε και να αποφασίσετε τι θέλετε για τη ζωή σας, τι είναι το καλύτερο για εσάς και να πράξετε αναλόγως.