Αχ, μάνα μου! Πόσο σε δικαιώνω τώρα! Δεν θυμάμαι, πόσες φορές έκλεψα την φράση σου: «Παιδί μου, θα με θυμηθείς όταν γίνεις μάνα». Και δόξα τον Θεό, έγινα μάνα και φτυστό σου αντίγραφο, μάλιστα. Κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, ακολούθησα κατά γράμμα τις πολύτιμες συμβουλές σου. Το αποτέλεσμα θαυμάσιο: γέννησα τα αστέρια μου, φυσιολογικά και πόνεσα γλυκά.  Αγνόησα ράμματα, ξενύχτια, για να τα θηλάσω στην ώρα τους. Για να οπλιστούν τα κορμάκια τους, τα τρυφερά με αντισώματα, να μην τα πλησιάσει καμία ασθένεια.

Τον γιο μου, τον θήλασα για εννέα μήνες. Ο πατέρας του, του έλεγε: «Πιες γάλα, μέχρι να πας φαντάρος, παλικάρι μου!». Την κόρη μου, την θήλασα για τέσσερεις μήνες, γιατί έσκασε το πρώτο της δόντι και ξεκίνησε να κάνει ζημιές. Η ζωή μου, μοιρασμένη. Είκοσι χρόνια ώρες διδασκαλίας, φροντίδα των παιδιών μου, των πεθερικών (γονιών μου), σύζυγος και νοικοκυρά. Να που φτάνει η ώρα που ο γιος μου, τελειώνει το Λύκειο. Ανδρώνεται και εγώ καμαρώνω, φουσκώνω σαν γάλος.

Από την άλλη πλευρά, διλήμματα του ροκανίζουν το μυαλό του. «Τώρα τι κάνω; Συνεχίζω τις περιβόητες σπουδές μου για να αιωρούμαι σε ένα αβέβαιο μέλλον ή υπηρετώ την πατρίδα μου, τώρα που με χρειάζεται, περισσότερα από ποτέ;». Μάνα εγώ, προβληματίζομαι μαζί του και του απαντώ: «Οποια απόφαση και να πάρεις, θα είμαστε πάντα δίπλα σου!». Το παιδί με κοιτάζει βουβό, με ένα βλέμμα αξιολύπητο. Επιλέγει την στρατιωτική θητεία, ο αλεξιπτωτιστής της καρδιάς μου. Σε κάθε του άλμα, η ψυχή μου έτρεμε σαν το φύλλο στον άνεμο. Τελειώνει η στρατιωτική θητεία. Τέλος στα ξενύχτια, στις σκοπιές, στις αγωνίες και στα έξοδα. Προτού πάρει το Απολυτήριο, κάνει την εγγραφή στην σχολή των ονείρων του. Μεσολαβεί το καλοκαίρι. Αποφασίζει να φύγει για σεζόν, να βγάλει έντιμα το χαρτζιλίκι του, ποτισμένο με τον ιδρώτα του. Δεν τα σκορπάει τα χρήματα εύκολα γιατί έμαθε πώς βγαίνουν.

Το παιδί μου,  επικοινωνεί με τους φίλους και φίλες του, ας εργάζεται δεκατρείς ώρες την ημέρα. Χαίρεται με την χαρά τους και πονάει όταν πονάνε.  Τέλη Αυγούστου, μαθαίνει πως οι φίλοι του, άριστοι μαθητές, όπως: Η Μαρία, ο Γιάννης, ο Βαγγέλης, η Ελενα, δεν μπορούν να κυνηγήσουν τα όνειρά τους, γιατί σε μια χώρα όπου την Ανατολή την βαφτίζουν Δύση, χάνεις τον μπούσουλα, θολώνει η όρασή σου.

Απελπισμένο το σπλάχνο μου, αρνείται να φυλακίσει τα όνειρά του. Εναντιώνεται σε κάθε παράλογο σύστημα που θέλει να παίξει κορόνα-γράμματα το μέλλον του. Ανήμπορη να τον σταματήσω, αφουγκράζομαι την επανάστασή του. Πονάει που χαρίζει το χρηματικό ποσό των τριακοσίων ευρώ (προεγγραφή) στην φτωχή σχολή, που τόσο πολύ το έχει ανάγκη! Συζητάμε για την εκδοχή της παραμονής του στο Στρατιωτικό Σώμα. Μισθός 830 ευρώ! «Θα πάω στα σύνορα ή σε κάποιο ξερονήσι μάνα. Πώς θα ζήσω; Πρέπει να μου στείλεις χρήματα, ενώ υποτίθεται πως δουλεύω. Και η μικρή μου αδερφή, που έβγαλε σκαστό είκοσι τι θα απογίνει; Ποιος θα πληρώσει τα φροντιστήριά της; Θα μετατρέπεσαι σε Νομισματοκοπείο;».

Για άλλη μια φορά, τσακίζομαι και αισθάνομαι ανίκανη! Ας κουβαλάω στις πλάτες μου, περίπου μισό αιώνα ζωής! Ετοιμάζεται να γεμίσει τις βαλίτσες του ελπίδα και να μπαρκάρει ακόμη και στην άλλη άκρη του Κόσμου!

Ισως, κάποιος, κάποια θα αγκαλιάσει τα όνειρά του! Πίσω, εγώ, μικροσκοπική, θα προσεύχομαι να τον αγκαλιάσω κάθε Δύση και Ανατολή. Εσύ Κύριε που αποφασίζεις για τα παιδιά μας, χωρίς εμάς, ζύγισες ποτέ τον πόνο της ορφανής αγκαλιάς;

Βιογραφικό: Η Μελίνα Παπά γεννήθηκε το 1974 και κατοικεί στο Αγρίνιο. Διδάσκει ξένες γλώσσες από το 2004 έως σήμερα. Η αγάπη της για τις γλώσσες και την μετάφραση την οδήγησε να γράψει τα βιβλία της με τίτλο «Η Φωνή της Ψυχής», «Η Φλόγα του Λύχνου», «Γαλάζια Ονειρα», «Ο Γητευτής της Καρδιάς», «Των Λουλουδιών το Χάδι» και «Το Λιβάδι της Αγάπης». Ποιήματα και κείμενά της συμπεριλήφθηκαν σε Ανθολογίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Επικοινωνία: κινητό 6948292755//Email: [email protected]