Ο Θεόδωρος Βάλλας «έφυγε» από κοντά μας την Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2021, αφήνοντας την τελευταία του πνοή ήρεμα στο σπίτι του. Μια δυνατή ψυχή, ένας άνθρωπος αγαπημένος, ένας ευεργέτης, που αγωνίστηκε πολύ σκληρά με πείσμα και ισχυρή θέληση να καλυτερέψει τη ζωή τη δική του, της οικογένειάς του και των γύρω του. Ανθρωποι σαν τον Θεόδωρο Βάλλα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο, αποκαλύπτουν ορίζοντες και μας μαθαίνουν μέσα από την αξιοθαύμαστη προσπάθειά τους, πώς να ζούμε χωρίς φόβο, πώς να κερδίζουμε αυτό που θέλουμε, και πώς να μη υποχωρούμε, όταν η ζωή μας έχει δυσκολίες και προβλήματα. Ενας δάσκαλος, ένας αγέρωχος επιχειρηματίας, ένας άριστος οικογενειάρχης, τρυφερός πατέρας και παππούς, ένας ποιητής που ύμνησε τη ζωή, την πατρίδα του, τους αγαπημένους του. Καλό ταξίδι εκεί που ο Ηλιος και ο Αδης συναντιούνται!

Βιογραφικό

Ο Θεόδωρος Bάλλας γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου 1935, στα Χρύσαφα Λακωνίας. Στις 18 Μαΐου 1955, μαζί με τον πατέρα του Σαράντο Βάλλα, έφτασε στην Αμερική στην Βόρεια Καρολίνα. Πατέρας και γιος, τα έφερναν δύσκολα. Τα χρήματα που έβγαζαν ήταν λιγοστά, συν το γεγονός ότι έπρεπε να κάνουν κομπόδεμα και για την προίκα της κόρης και αδελφής, της Ρωξάνης. Πρώτος ο Θεόδωρος αποφάσισε να αλλάξει πόλη και να αναζητήσει μια καλύτερη τύχη στη Νέα Υόρκη. Μαζί με άλλους δύο φίλους, έβαλαν από κοινού τις οικονομίες τους, αγόρασαν τα εισιτήρια και ξεκίνησαν το ταξίδι για τον καινούργιο προορισμό. Οι άλλοι δύο φίλοι τον αποχαιρέτησαν στη Νέα Υόρκη και συνέχισαν το ταξίδι τους για άλλη πολιτεία.

Ο Θόδωρος εκείνη την πρώτη μέρα μόνος, σε άγνωστο μέρος, χωρίς να μιλά την γλώσσα με ελάχιστα χρήματα στην τσέπη, θέλησε να αγοράσει από κάποιο κατάστημα ξυραφάκι να ξυριστεί, να σουλουπωθεί και να ψάξει για εργασία. Μπήκε μέσα σε ένα εμπορικό και με νοήματα συνεννοήθηκε και τελικά αγόρασε ένα ξυραφάκι. Γύρναγε από γειτονιά σε γειτονιά και έψαχνε για δουλειά, δεν έβρισκε όμως τίποτα. Με τα πενιχρά χρήματα που είχε στην τσέπη του, πήγε σε μια πιτσαρία να αγοράσει ένα κομμάτι πίτσα να φάει και να πιει ένα καφέ. Ο ιδιοκτήτης πονόψυχος άνθρωπος, κατάλαβε ότι περνούσε δύσκολα και τον άφησε να περάσει τη νύχτα στο μαγαζί του. Το άλλο πρωί ξεκίνησε και πάλι, για αναζήτηση εργασίας. Κάποια στιγμή τριγυρνώντας, έπεσε το μάτι του σε μία ταμπέλα με ελληνικά γράμματα. Ηταν ένα εστιατόριο. Θεωρώντας ότι ο ιδιοκτήτης ήταν Ελληνας, δε δίστασε στιγμή και μπήκε μέσα. Μίλησε στον ιδιοκτήτη, που ήταν όντως Ελληνας, και ξεκίνησε να εργάζεται εκεί. Αρχικά πλένοντάς πιάτα, σκουπίζοντας τα τραπέζια και στη συνέχεια ως σερβιτόρος.

Ετσι κάπως ξεκίνησε η πορεία του στην Αμερική. Τρεις δουλειές έκανε εκείνο τον καιρό, από τις 8:00 π.μ. μέχρι τις 4:00 μ.μ. δούλευε σε εργοστάσιο, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στο εστιατόριο και Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, έκανε την βάρδια των υπαλλήλων που είχαν ρεπό. Με τον πατέρα του Σαράντο έμεναν και οι δύο σε ένα δωματιάκι που είχε νοικιάσει και έμενε ο Θεόδωρος. Δούλεψαν μαζί, πατέρας και γιος, με πρώτο μέλημα, όχι τον εαυτό τους, αλλά πώς θα μαζέψουν τα χρήματα για την προίκα της Ρωξάνης. Οταν συγκέντρωσαν το ποσό των $5000, το έστειλαν στο χωριό. Τον Νοέμβριο του 1958 ήρθε στην Αμερική και ο Γαβρίλης, ο αδερφός του Θεόδωρου. Αρρώστησε όμως η μητέρα τους η Ελένη και αναγκάστηκε ο πατέρας τους να επιστρέψει στην πατρίδα, για να παραστεί στην αρρώστια της γυναίκας του. Τον επόμενο χρόνο, τον Αύγουστο του ’59, η Ελένη απεβίωσε. Ο Θεόδωρος συνέχισε να εργάζεται σκληρά, έστειλε χρήματα στον πατέρα του και αγόρασαν από την Πότα, την μετέπειτα κουνιάδα του, κτήματα αξίας τότε $10.000. Μόλις ξεπλήρωσε τα κτήματα άρχισε πια από τον Φεβρουάριο του ‘61 να αποταμιεύει τα πρώτα δικά του χρήματα. Στις 20 Μαΐου 1962 παντρεύτηκε την Ελένη Νέστορα. Η Ελένη είχε μία πρώτη ξαδέλφη, η οποία ήταν παντρεμένη με τον πρώτο ξάδερφό του Θεόδωρου. Είχε μεταναστεύσει στον Καναδά με την αδελφή της και εργαζόταν ήδη εκεί. Εστειλαν από το χωριό μια φωτογραφία, την είδε ο Θεόδωρος, ήρθε η Ελένη από τον Καναδά στη Νέα Υόρκη και παντρεύτηκαν.

Το πρώτο τους σπίτι ήταν σε μια γειτονιά του Μπρούκλιν, 333-4 th st. Εκεί έμειναν για δύο χρόνια. Εν τω μεταξύ, ο αδελφός του Θεόδωρου, Γαβρίλης, παντρεύτηκε στην Ελλάδα την Κωνσταντίνα Καράγιωργα, επίσης με καταγωγή από την Σπάρτη. Επιστρέφοντας το ζευγάρι στην Αμερική, οι δύο οικογένειες νοίκιασαν ένα μεγαλύτερο σπίτι, όπου έμεναν πλέον μαζί. Σιγά-σιγά με σκληρή και πολύωρη εργασία, ο Θεόδωρος προόδευε συνεχώς. Την περίοδο εκείνη εργαζόταν σε ένα εστιατόριο που έπαιρνε βδομαδιάτικό $125. Στις 6 Οκτωβρίου 1966 αγόρασε το πρώτο δικό του σπίτι, έξι οικογενειών, στο Μπρούκλιν, 538-82 th str. Το 1971 αγόρασε το δεύτερο σπίτι, στον ίδιο δρόμο απέναντι από το πρώτο. Το 1973 αγόρασε ένα κτίριο στο 80-02 στην 5 th Αv. Το 1974 έδωσε εξετάσεις και πήρε άδεια για μεσίτης στις πωλήσεις σπιτιών. Συνέχισε κάθε χρόνο να αγοράζει και από ένα δικό του σπίτι. Μάλιστα για κάποια χρόνια, η Εφορία τον καλούσε συνεχώς για έλεγχο αναρωτώμενη, με τι χρήματα αγόραζε τα σπίτια. Του έκαναν έλεγχο από το 1973 έως το 1977. Δεν βρήκαν όμως ποτέ κάτι για το οποίο θα μπορούσαν να τον κατηγορήσουν και έτσι έπαψαν να τον ενοχλούν.

Από το 1981, που ίδρυσε την εταιρεία «Vallas Real Estate» στο Μπρούκλιν, εργάστηκε ανελλιπώς. Δεν υπήρξε μια μέρα, ακόμα και όταν τα παιδιά του ανέλαβαν την επιχείρηση, να μην πάει στο γραφείο. Ο Θεόδωρος αγαπούσε  ιδιαίτερα την ποίηση και τον ελεύθερο χρόνο του έγραφε ποιήματα. Πολλά από αυτά δημοσιεύτηκαν στην Ελλάδα στο περιοδικό «Χρύσαφα» από τον ιερέα Κωνσταντά Κωνσταντίνο. Μάλιστα, είχε γράψει από ένα για το κάθε εγγόνι του.

Στην ιδιαίτερη πατρίδα του Θεόδωρου, τα Χρύσαφα Λακωνίας, υπάρχουν πολλές εκκλησίες αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, οι οποίες είχαν κηρυχθεί η διατηρητέες. Για να γίνει η οποιαδήποτε παρέμβαση, έπρεπε να δοθεί ειδική άδεια από την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Ο Θεόδωρος λοιπόν σε συνεργασία με την Αρχαιολογική Υπηρεσία, την Αρχιεπισκοπή Σπάρτης και κατόπιν ειδικής άδειας, είχε αναλάβει και συμβάλλει οικονομικά στις επισκευές και ανακαινίσεις πολλών εκκλησιών. Μάλιστα σε πολλές από αυτές υπάρχει τιμητική πλάκα στη μνήμη των γονέων του «Σαράντου και Ελένης Βάλλα». Μερικές τέτοιες εκκλησίες είναι των Αγίων Πάντων, η Παναγία η Χρυσαφίτισσα, του Αγίου Νικολάου, όπου μάλιστα εδώ δεν επετράπη καμιά εξωτερική παρέμβαση. Παρ’ όλα αυτά, ανακαινίστηκε η σκεπή και τριγύρω ο εξωτερικός τοίχος του ναού. Επίσης ολόγυρα φυτεύτηκαν πεύκα και ο Θεόδωρος φρόντισε να έρθει νερό, για να ποτίζονται. Η εκκλησία της Πλατάνας βάφτηκε εσωτερικά, καθώς και εξωτερικά. Από την ιερά Μητρόπολη Μονεμβασίας και Σπάρτης, ο ιερέας του ιερού ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Νικόλαος Κωνσταντάκης και το συμβούλιο, του απέστειλαν «Εκφραση Ευχαριστιών και Ευγνωμοσύνης», με την οποία τον συγκατέλεξαν στους μεγαλύτερους ευεργέτες και κτήτορες της εκκλησίας του χωριού τους.

Ο Θεόδωρος και η σύζυγός του, απέκτησαν τρία παιδιά, τον Σαράντο, τον  Αναστάσιο και την Βενετία. Η  εταιρεία «Vallas Real Estate» σήμερα, και μολονότι έχει πάνω από 40 χρόνια λειτουργίας, διατηρεί ακόμα τον οικογενειακό της χαρακτήρα. Ο Θεόδωρος είχε μια βαθειά επιθυμία που εξέφραζε συχνά στα παιδιά και στα εγγόνια του. Να αγαπούν ιδιαίτερα την Ελλάδα, να αισθάνονται περήφανοι και ξεχωριστοί που είναι Ελληνες και να μην ξεχάσουν ποτέ την ελληνική τους ταυτότητα με το να μιλούν την ελληνική γλώσσα, και να διατηρούν τις παραδόσεις τους και την ορθόδοξη χριστιανική πίστη τους.

Πληροφορίες: Από την Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας

Αφιερωμένο Στα Χρύσαφα

Του Θεόδωρου Βάλλα

Χρύσαφα μάνα μας φτωχή
μας έδιωξες στα ξένα
και φύγαμε από εκεί
με μάτια βουρκωμένα.

Εδώ στα ξένα ήρθαμε
να αλλάξει η ζωή μας
λεφτά να αποκτήσουμε
για την επιστροφή μας.

Χρύσαφα έβγαλες παιδιά
καλά στην κοινωνία
όλοι το αποδείξανε
παντού στα μεγαλεία.

Στην ξενιτιά που βρίσκονται
δουλεύουν με μεράκι
και γίνανε και πλούσιοι
τιμούνε τον κοσμάκη.