Την αγωνία του για την επιβίωση της αμερικανικής δημοκρατίας εκφράζει ο πρώην πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ με άρθρο γνώμης του στην εφημερίδα «New York Times», με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από τη βίαιη εισβολή στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου 2021.

Πριν από ένα χρόνο, ένας βίαιος όχλος, καθοδηγούμενος από αδίστακτους πολιτικούς, εισέβαλε στο Καπιτώλιο και σχεδόν κατάφερε να αποτρέψει τη δημοκρατική μεταβίβαση της εξουσίας. Και οι τέσσερις πρώην πρόεδροι καταδικάσαμε τις ενέργειές τους και επιβεβαιώσαμε τη νομιμότητα των εκλογών του 2020. Ακολούθησε μια σύντομη ελπίδα ότι η εξέγερση θα συγκλονίσει το έθνος για να αντιμετωπίσει την τοξική πόλωση που απειλεί τη δημοκρατία μας, γράφει ο κ. Κάρτερ.

Και συνεχίζει:

Ωστόσο, ένα χρόνο μετά, οι υποστηρικτές του ψεύδους ότι οι εκλογές είχαν κλαπεί έχουν κυριεύσει ένα πολιτικό κόμμα και τροφοδοτήσει τη δυσπιστία στα εκλογικά μας συστήματα. Αυτές οι δυνάμεις ασκούν δύναμη και επιρροή μέσω της αδυσώπητης παραπληροφόρησης, η οποία συνεχίζει να στρέφει τους Αμερικανούς εναντίον των Αμερικανών.

Σύμφωνα με το «Survey Center on American Life», το 36% των Αμερικανών – σχεδόν 100 εκατομμύρια ενήλικες από όλο το πολιτικό φάσμα – συμφωνούν ότι «ο παραδοσιακός αμερικανικός τρόπος ζωής εξαφανίζεται τόσο γρήγορα που ίσως χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε βία για να τον σώσουμε». Η «Washington Post» ανέφερε πρόσφατα ότι περίπου το 40 τοις εκατό των Ρεπουμπλικανών πιστεύει ότι μερικές φορές δικαιολογείται η βίαιη δράση κατά της κυβέρνησης.

Πολιτικοί στην πατρίδα μου την Τζόρτζια, καθώς και σε άλλες, όπως το Τέξας και η Φλόριδα, έχουν εκμεταλλευτεί τη δυσπιστία που έχουν δημιουργήσει για να θεσπίσουν νόμους που εξουσιοδοτούν τα κομματικά ελεγχόμενα νομοθετικά σώματα να παρεμβαίνουν στις εκλογικές διαδικασίες. Επιδιώκουν να κερδίσουν με κάθε μέσο – και πολλοί Αμερικανοί πείθονται να σκεφτούν και να ενεργήσουν αναλόγως – απειλώντας να υπονομεύσουν τα θεμέλια της ασφάλειας και της δημοκρατίας μας με εκπληκτική ταχύτητα. Πλέον φοβάμαι ότι αυτό που παλέψαμε τόσο σκληρά για να επιτύχουμε παγκοσμίως – το δικαίωμα σε ελεύθερες, δίκαιες εκλογές, χωρίς εμπόδια από ισχυρούς πολιτικούς που δεν επιδιώκουν τίποτα άλλο από το να αυξήσουν τη δική τους ισχύ – έχει γίνει επικίνδυνα εύθραυστο στο εσωτερικό.

Προσωπικά αντιμετώπισα αυτήν την απειλή στο «σπίτι» μου το 1962, όταν ένα αφεντικό της κομητείας που γέμιζε ψηφοδέλτια προσπάθησε να κλέψει την εκλογή μου στη Γερουσία της πολιτείας της Τζόρτζια. Αυτό ήταν στις προκριματικές εκλογές και αμφισβήτησα την απάτη στο δικαστήριο. Τελικά, ένας δικαστής ακύρωσε τα αποτελέσματα και κέρδισα τις γενικές εκλογές. Στη συνέχεια, η προστασία και η προώθηση της δημοκρατίας έγινε για μένα προτεραιότητα. Ως πρόεδρος, ένας σημαντικός στόχος ήταν να θεσμοθετηθεί η κυριαρχία της πλειοψηφίας στη νότια Αφρική και αλλού.

Αφού αποχώρησα από τον Λευκό Οίκο και ίδρυσα το Carter Center, εργαστήκαμε για να προωθήσουμε ελεύθερες, δίκαιες και έντακτες εκλογές σε όλο τον Κόσμο. Ηγούμουν δεκάδων αποστολών παρατήρησης εκλογών στην Αφρική, τη Λατινική Αμερική και την Ασία, ξεκινώντας από τον Παναμά το 1989, όπου έθεσα μια απλή ερώτηση στους διαχειριστές: «Είστε έντιμοι αξιωματούχοι ή κλέφτες;» Σε κάθε εκλογική διαδικασία, η σύζυγός μου, Rosalynn, και εγώ συγκινηθήκαμε από το θάρρος και τη δέσμευση χιλιάδων πολιτών που περπατούσαν χιλιόμετρα και περίμεναν στην ουρά από το σούρουπο μέχρι το ξημέρωμα για να καταθέσουν την πρώτη ψήφο τους σε ελεύθερες εκλογές, ανανεώνοντας την ελπίδα για τους εαυτούς τους και τα έθνη τους και κάνοντας τα πρώτα τους βήματα προς την αυτοδιοίκηση. Αλλά έχω δει επίσης πώς τα νέα δημοκρατικά συστήματα – και μερικές φορές ακόμη και καθιερωμένα – μπορούν να πέσουν θύματα από στρατιωτικές χούντες ή δεσποτάδες που διψούν για εξουσία. Το Σουδάν και η Μιανμάρ είναι δύο πρόσφατα παραδείγματα.

Για να αντέξει η αμερικανική δημοκρατία, πρέπει να απαιτήσουμε από τους ηγέτες και τους υποψηφίους μας να υποστηρίξουν τα ιδανικά της ελευθερίας και να τηρούν υψηλά πρότυπα συμπεριφοράς.

Πρώτον, ενώ οι πολίτες μπορούν να διαφωνούν σχετικά με τις πολιτικές, οι άνθρωποι όλων των πολιτικών τάσεων πρέπει να συμφωνούν στις θεμελιώδεις συνταγματικές αρχές και κανόνες δικαιοσύνης, ευγένειας και σεβασμού προς το κράτος δικαίου. Οι πολίτες θα πρέπει να μπορούν να συμμετέχουν εύκολα σε διαφανείς και ασφαλείς εκλογικές διαδικασίες. Οι αξιώσεις για εκλογικές παρατυπίες θα πρέπει να υποβάλλονται καλή τη πίστει προς εκδίκαση από τα δικαστήρια, με όλους τους συμμετέχοντες να συμφωνούν να αποδέχονται τα πορίσματα. Και η εκλογική διαδικασία θα πρέπει να διεξάγεται ειρηνικά, χωρίς εκφοβισμό και βία.

Δεύτερον, πρέπει να πιέσουμε για μεταρρυθμίσεις που να διασφαλίζουν την ασφάλεια και την προσβασιμότητα στις εκλογές μας και να διασφαλίζουν την εμπιστοσύνη του κοινού στην ακρίβεια των αποτελεσμάτων. Ψεύτικοι ισχυρισμοί περί παράνομης ψηφοφορίας και άσκοπες πολλαπλές ακροάσεις απλώς υποτιμούν τα δημοκρατικά ιδεώδη.

Τρίτον, πρέπει να αντισταθούμε στην πόλωση που αναδιαμορφώνει τις ταυτότητές μας γύρω από την πολιτική. Πρέπει να επικεντρωθούμε σε μερικές βασικές αλήθειες: ότι είμαστε όλοι άνθρωποι, είμαστε όλοι Αμερικανοί και έχουμε κοινές ελπίδες για τις κοινότητές μας και τη χώρα μας ώστε να ευδοκιμεί. Πρέπει να βρούμε τρόπους για να συζητήσουμε ξανά στο χάσμα, με σεβασμό και εποικοδομητικό τρόπο, διεξάγοντας πολιτικές συνομιλίες με την οικογένεια, τους φίλους και τους συναδέλφους και αντιστεκόμενοι συλλογικά στις δυνάμεις που μας χωρίζουν.

Τέταρτον, η βία δεν έχει θέση στην πολιτική μας και πρέπει να δράσουμε επειγόντως για να ψηφίσουμε ή να ενισχύσουμε νόμους για να αντιστρέψουμε τις τάσεις της δολοφονίας χαρακτήρων, του εκφοβισμού και της παρουσίας ένοπλων πολιτοφυλακών σε εκδηλώσεις. Πρέπει να προστατεύσουμε τους εκλογικούς μας αξιωματούχους —που είναι έμπιστοι φίλοι και γείτονες πολλών από εμάς— από απειλές για την ασφάλειά τους. Οι αρχές επιβολής του νόμου πρέπει να έχουν τη δύναμη να αντιμετωπίσουν αυτά τα ζητήματα και να συμμετάσχουν σε μια εθνική προσπάθεια ξεπεράσματος του παρελθόντος και του παρόντος της φυλετικής αδικίας.

Τέλος, πρέπει να αντιμετωπιστεί η εξάπλωση της παραπληροφόρησης, ειδικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πρέπει να μεταρρυθμίσουμε αυτές τις πλατφόρμες και να συνηθίσουμε να αναζητούμε ακριβείς πληροφορίες. Η εταιρική Αμερική και οι θρησκευτικές κοινότητες θα πρέπει να ενθαρρύνουν τον σεβασμό των δημοκρατικών κανόνων, τη συμμετοχή στις εκλογές και τις προσπάθειες αντιμετώπισης της παραπληροφόρησης.

Το σπουδαίο έθνος μας πλησιάζει τώρα στο χείλος μιας διευρυνόμενης αβύσσου. Χωρίς άμεση δράση, διατρέχουμε πραγματικό κίνδυνο εμφύλιων συγκρούσεων και απώλειας της πολύτιμης δημοκρατίας μας. Οι Αμερικανοί πρέπει να παραμερίσουν τις διαφορές και να συνεργαστούν πριν να είναι πολύ αργά.

Πηγή: «New York Times»