Πορείες διαμαρτυρίας για το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη πραγματοποιήθηκαν σήμερα στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη αλλά και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Οι πολίτες βγήκαν να διαμαρτυρηθούν για τις ευθύνες που (αναμφίβολα) υπάρχουν και από τις οποίες χάθηκαν αθώες ζωές δεκάδων ανθρώπων.

Στο περιθώριο όμως αυτών των ειρηνικών κατά γενική ομολογία διαδηλώσεων, σημειώθηκαν και έκτροπα, τα οποία δυστυχώς σε αυτές τις περιπτώσεις είναι λίγο έως πολύ αναμενόμενα. Γιατί όμως είναι αναμενόμενα; Γιατί, όπως έχει αποδειχθεί, η πραγματική αιτία για την οποία πραγματοποιούνται οι διαδηλώσεις αυτές, όπως το πένθος στη σημερινή περίπτωση, είναι απλά πολλές φορές το πρόσχημα είτε για να εκδηλώσουν ορισμένοι την οργή τους, είτε για να χρησιμοποιηθεί η δήθεν οργή τους προκειμένου να προκληθεί αναταραχή και να εξυπηρετηθούν σκοτεινές πολιτικές ατζέντες.

Τι άλλη εξήγηση, για παράδειγμα, μπορεί να δώσει κάποιος στο ότι κατά τη σημερινή πορεία διαμαρτυρίας στο κέντρο της Αθήνας με αφορμή το πένθος και το τραγικό συμβάν των Τεμπών κάποιοι βανδάλισαν το μνημείο των θυμάτων της Μαρφίν; Είναι ένδειξη πένθους ο βανδαλισμός μνημείου θυμάτων άλλης τραγωδίας; Προφανώς και όχι. Κάποιοι ίσως πουν ότι οι βάνδαλοι που παρεισφρέουν στις κατά τα άλλα ειρηνικές πορείες δεν έχουν καμιά σχέση με τους πολίτες που συμμετέχουν αυτοβούλως και εκφράζουν αυθόρμητα τη διαμαρτυρία τους προς πάσα κατεύθυνση και κυρίως βέβαια προς την κυβέρνηση.

Ο αντίλογος όμως είναι ότι ναι μεν δεν έχουν σχέση με τους απλούς πολίτες, αλλά η πράγματι αυθόρμητη και ανιδιοτελής συμμετοχή των πολλών γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους λίγους που έχουν τη δική τους κρυφή ατζέντα. Και αυτό θα πρέπει να γίνει πλήρως κατανοητό από την κοινή γνώμη. Δυστυχώς, η κοινωνία στην οποία ζούμε δεν είναι αγγελικά πλασμένη, ακόμα και ο πόνος και η θλίψη είναι για κάποιους εμπορεύσιμα αντικείμενα, γίνονται εργαλεία στην επίτευξη των όποιων στόχων τους. Οι συνειδητοποιημένοι πολίτες ας γίνουν εμπόδια στα όποια σχέδιά τους.