Εχετε βρεθεί ποτέ σε ψηφοφορία φοιτητών για την κατάληψη ή όχι της Σχολής τους σε ελληνικό πανεπιστήμιο; (Το επίθετο βέβαια «ελληνικό» είναι περιττό, αφού το φαινόμενο των καταλήψεων στις πανεπιστημιακές σχολές είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο). Αν έχετε πάει καταλαβαίνετε ότι αυτό που επικαλούνται οι φοιτητοπατέρες «μα, το αποφάσισε η σχολή μας να κάνουμε κατάληψη» είναι για γέλια. Αν δεν έχετε πάει, να σας ενημερώσω ότι η απόφαση λαμβάνεται διά ανατάσεως των χειρών και μέσα σε κλίμα οχλαγωγίας και τρομοκρατίας. Και όταν λέμε δι΄ ανατάσεως των χειρών, εννοείται ότι σηκώνονται τα χέρια μόνο όσων επιθυμούν να γίνει η κατάληψη. Οι υπόλοιποι, αφ΄ ενός δεν τολμούν να σηκώσουν τα χέρια τους, αφετέρου δεν πατάνε καν σε αυτού του είδους τις συνελεύσεις, αφού ξέρουν τι κλίμα επικρατεί.

Υστερα δε, υπάρχει και μια άλλη παράμετρος στο όλο ζήτημα. Η επίκληση της επιθυμίας της πλειοψηφίας είναι ούτως ή άλλως προβληματική. Και ξέρετε γιατί; Γιατί η κατάληψη είναι μια πράξη παράνομη. Δεν νομιμοποιείται επειδή η πλειοψηφία των φοιτητών λέει «ναι» σε αυτή. Είναι το ίδιο με το να ψηφίζουν οι φοιτητές για να κάνουν ληστεία. Νομιμοποιείται η ληστεία επειδή θέλουν να την κάνουν οι περισσότεροι; Σαφώς και όχι. Στο μυαλό όμως κάποιων, λίγων, ναι. Δυστυχώς όμως αυτοί οι λίγοι κάνουν κουμάντο στους περισσότερους.