Διαβάστε τα δύο προηγούμενα κείμενα:

Το ταξίδι από τον Πειραιά προς την Νέα Υόρκη συνεχίζεται

(συνέχεια από το προηγούμενο)

3η συνέχεια

Για την Νέα Υόρκη, άλλος λίγο άλλος πολύ, όλοι φανταζόμαστε, είτε από αφηγήσεις, είτε από τον κινηματογράφο, ότι έχουμε σχηματίσει κάποια ιδέα, και ότι δεν θα μείνουμε εντελώς κατάπληκτοι όταν την δούμε στην πραγματικότητα.

Για κάθε ενδεχόμενο όμως, καθώς το ελληνικό υπερωκεάνιο πλησιάζει στο λιμάνι, λαβαίνουμε και άλλα μέτρα:

Λέμε δηλαδή στον εαυτό μας «Προσοχή, δεν πρόκειται να ανακαλύψουμε εκ νέου την Αμερική, καθότι τόπος γνωστός, δεν πρέπει να εκπλαγούμε υπέρμετρα σαν επαρχιώτες, είμαστε και εμείς οι Ευρωπαίοι άνθρωποι πολιτισμένοι. Δεν πρέπει όμως και να μείνουμε αδιάφοροι. Χρειάζεται μέτρο και αυτοσυγκράτηση!».

Και όμως το θέαμα των ουρανοξυστών, καθώς το βαπόρι παίρνει στροφή για να μπει από το Μπρούκλιν στο Μανχάταν, όσο και να έχει κανείς προετοιμαστεί, είναι κάτι που δεν το φαντάζεται. Με μια λέξη ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟ.

Η πόλη της Νέας Υόρκης, σαν αλαζονική αυθάδεια των ανθρώπων, υψώνεται με τους πανύψηλους πύργους της στους ουρανούς!

Οταν πλευρίζουμε, στην καθορισμένη για την αγκυροβολία μας αποβάθρα, οι πύργοι αυτοί υψώνονται τόσο πολύ, κατακόρυφα, από επάνω μας που για να αναμετρήσουμε το ύψος τους φτάνουμε στην ίδια κλίση του κεφαλιού που χρειάζεται για να δει κανείς τον ήλιο το μεσημέρι.

Οι θεόρατοι αυτοί πύργοι, όταν περάσει η πρώτη κατάπληξη, μοιάζουν, με τα αναρίθμητα κάθετα στολίδια τους, σαν μονοκόμματοι σταλαχτίτες πεσμένοι από τον ουρανό!

Την εντύπωση ότι ονειρευόμαστε, δεν κατορθώνουν να διαλύσουν ούτε οι ζητωκραυγές των συγκεντρωμένων για να μας υποδεχτούν Ελλήνων της Αμερικής.

***

Οταν βγαίνουμε από το τελωνείο, νύχτα πια, ο φιλόξενος συμπατριώτης, διευθυντής ενός από τα μεγαλύτερα ξενοδοχεία, που μας οδηγεί με το αυτοκίνητό του, έχει μια ευγενική σκέψη, την οποία φαίνεται να εφαρμόζει σε κάθε καινούργιο επισκέπτη, βέβαιος για το αποτέλεσμα.

– Κλείστε τα μάτια σας, μας λέει, και ανοίξτε τα μόλις στρίψουμε το δρόμο.

Τα ανοίγουμε και μένουμε με το στόμα ανοιχτό: Μια σειρά από πάμφωτα χριστουγεννιάτικα δένδρα, που παιχνιδίζουν με τα αναρίθμητα πολύχρωμα φώτα, βρίσκονται παρατεταγμένα σε ένα δρόμο σε έκταση χιλιομέτρων, μια αφάνταστη σε πολυκοσμία και ζωηρότητα παραμονή Πρωτοχρονιάς φαίνεται να μας υποδέχεται!

Είναι το Broadway, ο περίφημος εμπορικός δρόμος της Νέας Υόρκης, με τις αμέτρητες φωτεινές του διαφημίσεις που συναγωνίζονται σε πρωτοτυπία.

Μια φωτεινή εικόνα παρουσιάζει το μετεωρολογικό δελτίο της ημέρας: Οταν ο καιρός είναι καλός, ένας γελαστός ήλιος μεσουρανεί. Οταν πρόκειται να βρέξει τον σκεπάζουν τα σύννεφα με την απαραίτητη φυσικά σύσταση της αγοράς από το τάδε κατάστημα της σχετικής καμπαρντίνας…

Αλλη σε χρυσό φωτεινό βάθος, καμωμένο από χιλιάδες λαμπάκια, παρουσιάζει κινούμενες ανθρώπινες σκιές, που πίνουν σε ρουμπινιά ποτηράκια το αναψυκτικό της διάσημης coca cola. Ψηλά στο στερέωμα φωτεινά αερόστατα διαφημίζουν τα ελαστικά Goodyear.

Στο ξενοδοχείο που κάποια στιγμή φθάνουμε διαπιστώνουμε με κατάπληξη ότι είμαστε γνωστοί στη Νέα Υόρκη, και πάρα πολύ μάλιστα! Μας παραδίδεται μια ογκώδης αλληλογραφία και κάθε πέντε λεπτά γλιστράνε κάτω από την πόρτα του δωματίου μας γραμματάκια.

Προσκαλούμεθα, ονομαστικά, να δοκιμάσουμε την τάδε οδοντόπαστα, που είναι η καλύτερη από όλες, το τάδε στυλό, και αυτό είναι το καλύτερο, να γευματίσουμε στο τάδε εστιατόριο, να επισκεφτούμε τον δείνα γιατρό κ.λπ. κ.λπ.!

Οπως μάθαμε, με την ίδια αλληλογραφία βομβαρδίζονται, μόλις πατήσουν το πόδι τους στη Νέα Υόρκη, όλοι οι επιβάτες των υπερωκεανίων!

(συνεχίζεται…)